Olifant in de (kleed)kamer
In de hitte van het moment verscheen deze week een bericht en dat werd o zo gretig overgenomen. De Marokkaanse voetballer Noussair Mazraoui moest van Bayern München in zijn eentje trainen. Hij was gestraft. Mazraoui had een pro-Palestijnse post geplaatst op Instagram. Het ging om een vers uit de Koran. “Denk niet dat Allah onverschillig is tegen zij die onrecht plegen. De dag komt dat hun ogen in afschuw bevriezen.”
Of zoiets. Vast slecht vertaald, maar u hebt ongeveer mee welke misdaad Mazraoui heeft gepleegd en waarvoor hij, aldus CDU’er Johannes Steiniger, terstond weg moet bij Bayern en als het even kan ook het land moet worden uitgewezen.
In Bild – jawel Bild – kwam de voetballer aan het woord. “Redelijk ontgoochelend dat ik moet uitleggen waarvoor ik sta. Ik klaag aan dat duizenden onschuldige mensen worden vermoord, dat is nog wat anders dan terrorisme of Hamas verdedigen.” Bayern heeft na een dagje gerommel zand over het hele voorval gegooid. Het bevestigde wel wat door aandachtige observatoren was opgemerkt: Mazraoui traint voorlopig alleen. Omdat hij geblesseerd is.
Aan de andere kant van de plas ging het er ook allesbehalve genuanceerd aan toe. Abdelrahman Sameh is een Egyptische zwemmer die uitkomt voor de Amerikaanse universiteit Notre Dame. Sameh is een topper, haalde eerder al een medaille op de Jeugd Olympische Spelen, zwom een finale op het laatste WK en op 15 oktober won hij de 50 meter vlinderslag op de World Cup. Daarna kwam hij met volgende quote: “Ik weet niet hoe en of ik dat wel moet vieren. Er worden momenteel Palestijnse broers en zussen vermoord.”
Sameh postte dit na een week van onophoudelijk bombarderen van Gaza. Hij vergeleek ook de historische score inzake aantal doden bij beide partijen en in die voorlopige stand leiden de Palestijnen ‘glansrijk’, zoals bekend. Daarop eiste de Israëlische zwembond excuses en zette de wereldzwembond World Aquatics aan tot actie, ook tegen de Tunesische olympische kampioen Ahmed Hafnaoui die een fondsenwerving voor Gaza op zijn sociale media had gelinkt.
Dan was er ook Karim Benzema, die door de Franse minister van Binnenlandse Zaken werd beschuldigd van banden met de moslimbroederschap, een organisatie die ooit diende als springplank voor de oprichting van Hamas. En nog in Duitsland werd Anwar El Ghazi door zijn club Mainz op non-actief gezet omdat hij het had over de genocide door Israël ten koste van de Palestijnen.
Of genocide nu de juiste omschrijving is voor wat de staat Israël al zeven decennia de Palestijnen aandoet, is niet duidelijk. Of genocide de juiste omschrijving is voor wat de Palestijnen de Joden toewensen, al acht decennia (van in de Tweede Wereldoorlog met de bedenkelijke rol van grootmoefti en Hitler- aanhanger Amin al-Hoesseini), is ook voor discussie vatbaar. Of alle voornoemde atleten zo uit de bocht gingen dat doodsbedreigingen aan hun adres op hun plaats waren, is dan weer twijfelachtig.
Er zijn in deze problematiek twee partijen en ze hebben allebei een beetje gelijk en allebei heel erg ongelijk. Daarom is het een beetje naïef om uit de lucht te vallen als Arabieren in dit vreselijke conflict vooral wijzen op het leed dat de eigen bevolkingsgroep moet ondergaan.
Omgekeerd is het even naïef om verbaasd te zijn dat Israeliërs zich een hoedje zijn geschrokken van de barbaarsheid waarmee Hamas tekeer is gegaan en zonder veel poeha stellen dat alle Gazanen maar naar de Sinaï moeten. Een neutrale waarnemer kan niet anders dan vaststellen dat Arabieren en Israeliêrs (in toevallige volgorde) elkaar liever dood dan levend zien. Pijnlijk, maar het is niet anders.
Het is ronduit wereldvreemd om plots te schrikken dat een polarisering die de hele wereld verdeelt zowaar ook de sportmiddens heeft bereikt. Zo’n politieke olifant in de kleedkamers is geleden van het Balkan-conflict nu al meer dan dertig jaar geleden. Toen konden Kroaten/Bosnische moslims/Bosnische Serviërs/Bosnische Kroaten/Servische Kroaten en Serviërs tout court geregeld elkaars bloed wel drinken. Voeg daar de andere moslims nog aan toe, die de kant van hun Bosnische geloofsgenoten kozen, en de chaos was soms compleet.
KAA Gent is de bekendste club waar momenteel de twee gepolariseerde partijen een kleedkamer delen: Omri Gandelman steunt Israël en Tarik Tissoudali (en de andere moslims allicht) zijn eerder op de hand van de Palestijnen. Geef ze eens ongelijk? Ook naïef misschien, maar als het verlangen naar vrede groter is dan de hang naar wraak, dood en vernieling, wat zou het dan mooi zijn als ze zich gezamenlijk achter een vredesboodschap scharen.
Hans Vandeweghe 