VROUWEN!

Kent u Lindsey Vonn? Ze is regerend olympisch kampioene op de afdaling en een van de vijf skiesters uit de geschiedenis van die sport die in alle vijf de onderdelen ooit een wed- strijd wonnen. Lindsey vindt zichzelf zo goed dat ze nu met de mannen wil meedoen. Eerst een keertje om te proberen, in Lake Louise bijvoorbeeld, waar ze al negen keer tegen haar seksegenotes heeft gewonnen. Dat begon te vervelen, en daarom wilde ze op 24 november bij de mannen starten. De internationale skifederatie FIS heeft dat geweigerd. Was ik de FIS, ik had haar laten starten. Meteen op de Lauberhorn in Wengen. 4,5 kilometer lang, in de Hanegschuss 160 kilometer per uur: de zwaarste afdaling ter wereld waar de sterkste mannen total loss beneden komen. Ooit verloor Gernot Reinstadler bij de aankomst in Wengen na een val van vermoeidheid een been en stierf hij. Vonn had wel anders gepiept in Wengen. De organisatie heeft haar voorgesteld om in Lake Louise als voorskiester te starten. Benieuwd of ze dat aanvaardt.

Wat is dat toch met die sportvrouwen die zich koste wat het kost met de mannen willen meten? Zitten er weer te veel hormonen in het drinkwater of zijn we toe aan het zoveelste feministisch reveil? De mooie Lucia Rijker heb ik ooit gesmeekt om af te zien van haar voornemen om tegen een man te boksen. Ze was zo goed bij de vrouwen (ze speelde de slechte in Million dollar baby) dat ze weleens een man wilde pakken. Dat had ze nota bene al eens geprobeerd in het kickboksen en daar een knock-out van enkele dagen aan overge- houden. Het plan werd in gang gezet, maar toen scheurde ze gelukkig een achillespees en was het uit met die onzin. Zoveel procent vrouwelijke ministers? Mij goed. Een derde vrouwelijke ceo’s? Waarom niet. Wil het IOC dat de helft van de deelneemsters op de Olympische Spelen vrouwen zijn? Het devalueert het sportieve niveau, want vrouwen kunnen daardoor zes keer makkelijker medailles winnen dan mannen, maar als het per se moet, vooral doen. Tenslotte hebben wij mannen in ónze Olympische Spelen van bij het begin aparte competities voorzien voor onze fysiologisch minder valide tegenvoetster. Paralympics binnen de Olympics, zeg maar. Beetje trager, beetje lager, beetje flauwer, maar soms mooier spektakel dan bij die sterkere mannen.

Is het niet eens tijd dat de Lindsey Vonnetjes hun vreemde ambities opbergen en hun plek leren kennen in de topsport? In niks zijn vrouwen beter dan de mannen, punt uit. Er wordt af en toe onwetenschappelijk geleuterd dat de marathontijden van mannen en vrouwen naar elkaar toegroeien en dat op uithoudingssporten de vrouw op termijn de man zal kloppen. Met hetzelfde gemak wordt dan beweerd dat de vrouwen recentelijk hun zwemtijden op de 100 meter vrije slag sneller hebben verbeterd dan de mannen, maar dat komt alleen omdat ze een stukje van hun historische achterstand hebben ingehaald.

In topsport zijn vrouwen ondergeschoven kindjes en dat komt allemaal omdat vrouwen minder testosteron hebben, een hoger vetpercentage, kleiner zijn en minder sportslim. Voor u in de pen kruipt, over dat alles is wetenschappelijk gepubliceerd. Oké, er was ooit de Chinese Zhang Shan. Die klopte in Barcelona op de Olympische Spelen van 1992 alle mannen in de skeet, bij ons beter bekend als klei(duif )schieten. Dat was toen nog een gemengde discipline.

Aha, dan toch een sportvrouw beter dan de mannen? Niet echt, want schieten is geen sport. Maar om alle problemen te vermijden, grepen de bobo’s van de internationale schietbond in en vanaf Atlanta 1996 schoten de mannen en de vrouwen gescheiden van elkaar. Eigenlijk is er maar één sport waarin vrouwen de mannen kunnen overtreffen: in het gymnastiek, en vooral dan aan de brug met ongelijke leggers (die bij de mannen niet bestaat, dat moeten we er wel bij vermelden). Door hun geringere gewicht en kleinere gestalte kunnen vrouwen toch íéts beter dan mannen: héél snel rond een stok draaien. Op voorwaarde dat ze aan die stok worden gehangen en een zetje krijgen. En daar hebben ze dan weer mannen voor nodig.

COL-Hansvdw-Vrouwen!