Belgen aan de zijlijn

Vincent Kompany verhuist naar Beieren nadat Bayern München meer dan 10 miljoen euro op de rekening van Burnley heeft gestort en de trainer en de club er onderling ook zijn uitgekomen. Nooit heeft een Belgische trainer een betere ploeg onder zijn vleugels genomen. De volgende vraag moet je stellen: is Kompany wel een Belgische trainer? En die vraag heeft dan niks te maken met zijn Congolese roots en als gevolg daarvan zijn huidskleur, maar eerder met zijn voetbalfilosofie.

Kompany is niet het archetype van de Belgische trainer, die resultaat altijd vooropstelt. Ook al beweert die het anders – ik wil de bal, ik wil aanvallend voetballen, je hoort niks anders -, de Belg langs de lijn kiest altijd eieren voor zijn geld. Als de nood hem daartoe dwingt, zal hij een busje parkeren en dat mag ook een dubbeldekker XXL zijn.

De Belgische trainer heeft namelijk rekening te houden met de kortzichtigheid van de Belgische clubbestuurders en managers. Die verkopen bijvoorbeeld liever hun talenten vroeger dan later om toch maar zeker te zijn van het geld en zien zich daardoor titels door de neus geboord.

De Belgische clubs kiezen nooit voor het avontuur, altijd voor zekerheid, waarbij het snelle financiële gewin primeert op het sportieve. De enige uitzondering daarop, en dat verdient een applaus(je), is Club Brugge, dat zich door goed beleid kan permitteren om voluit voor de prijzen te gaan zonder de voetbalidentiteit te verloochenen.

Neen, Kompany wordt geen wegbereider voor meer Belgen aan de buitenlandse zijlijnen. De Belgische voetbaltrainer zal niet in het spoor van Kompany worden gevraagd om zijn voetbaldenken te implementeren in de Europese top, zelfs niet de subtop.

Kompany de coach is Kompany de speler: uniek en gehaat of geliefd.

HLN had deze week een overzicht van de Belgische voetbalcoaches in het buitenland. Dat zijn er twaalf, althans volgens HLN. De hoogst genoteerden na Kompany zijn Philippe Clement bij Rangers, de tweede club van Schotland maar geen jota beter dan de Belgische top. Of Maarten Martens bij AZ in Nederland, een club met een voorbeeldopleiding maar ook niks beter dan Club. Peter Maes bij Willem II werd kampioen in de tweede klasse en promoveert.

Voor het overige: tweede Bundesliga voor Karel Geraerts (Schalke 04, als hij daar blijft), eerste klasse in Litouwen, een paar in Luxemburg en tweede klasse in Oostenrijk.

En dan zijn er nog de bondscoaches, Hugo Broos op kop in Zuid-Afrika. De avonturen van Paul Put in Oeganda en Tom Saintfiet op de Filipijnen moet je eerder rangschikken onder sportieve verbanning of toerisme.

Of ik heb erover gekeken, maar HLN vermeldde een dertiende naam niet: Marc Brys als bondscoach van Kameroen. Dat is begrijpelijk, gezien de precaire situatie waarin Brys zich bevindt.

Kameroen is een van de grote Afrikaanse voetballanden. Laten we het anders stellen: Kameroen brengt veel grote talenten voort en is op het Afrikaanse continent in potentie een van de grote voetballanden. Maar als het daar goed gaat, is het als geen ander in staat om het allemaal weer te verknoeien.

Zo wordt het land geleid en zo vergaat het ook zijn voetbal. De laatste twee toernooien (WK en Afrika Cup) gingen behoorlijk de mist in en dus gelastte president Paul Biya zijn minister van Sport om een trainer te zoeken in West-Europa. Aan een Belg hadden ze goeie herinneringen – Broos had hun de Afrika Cup geschonken in 2017 – en dus kwamen ze uit bij Brys.

Als er nog een andere goede reden was om voor Brys te kiezen dan hun gelijkluidende namen en hetzelfde grijswitte kapsel, dan is die toch voorlopig niet gekend. Let wel, Brys is een vakman en een peoplemanager, maar hij heeft een levensgroot probleem: bondsvoorzitter Samuel Eto’o, ex-sterspeler van Chelsea, Real Madrid, Inter Milaan en Barcelona en een ego van hier tot Yaoundé, wilde niet weten van le nouveau sélectionneur. Voor een filmpje over hun discussie eerder deze week moet je bij Sporza zijn.

Eergisteren excuseerde Eto’o zich dan weer. Een inschatting: als het haantje Eto’o niet in de gevangenis vliegt, wordt verbannen of op andere wijze blijvend tot de orde wordt geroepen door de stokoude president-alleenheerser Biya is Brys bij de eerste miskleun van een wedstrijd geen bondscoach van Kameroen meer. Laten we dat vooral hopen. Brys is te veel gentleman en te goed als trainer om mee te spelen in die Afrikaanse draaideurkomedie.