Witte mannen kunnen niet springen

Celtics prevail in game 1 romp. Vertaald: Celtics te sterk in stoeipartij in eerste wedstrijd. Of zoiets.

We hebben het over de NBA-finales die donderdagnacht zijn begonnen in Boston en zondag hun vervolg kennen met een tweede wedstrijd in Boston. Waarna het circus voor twee wedstrijden naar Dallas verhuist en als het dan nog niet gedaan is (met Dallas) terug naar Boston, weer naar Dallas en finaal game 7 in Boston.

Even terzijde. Als u ooit in een opwelling van enthousiasme na het lezen van deze werv(el)ende column naar de site van de NBA zou surfen, een aanrader, weet dan dat die gekke Amerikanen het bezoekende team eerst vermelden. Dallas @ Boston 89-107 betekent gewoon dat Dallas een pakje slaag kreeg in de Boston TD Garden.

Jammer dat het hier nog niet is voorspeld, maar wellicht maakt Dallas Mavericks geen kans tegen Boston Celtics. Boston heeft in de conference finals tegen Indiana niet te best verdedigd, maar dat hoefde niet. Als de Celtics het willen, kunnen ze een tegenstander vastzetten en vooral hun sleutelspelers uit de wedstrijd houden.

Dat is precies wat donderdag is gebeurd met de in deze play-offs tot nog toe schitterende Kyrie Irving, die 6 op 19 gooide en 0 op 5 van achter de driepuntlijn. Daardoor kwam al het gewicht eens te meer terecht op Luka Doncic, en aan zijn 46 procent gewone doelpogingen, 33 procent driepunters en uiteindelijk toch nog dertig punten hadden de Mavs niet voldoende. Nog een statistiek: Irving 3 assists, Doncic maar 1; Boston 23 assists, Dallas 9.

Dallas Mavericks is een raar team. Je kunt ervan houden en je kunt het haten. Niet alleen omwille van coronawappie Irving, die in 2021 en 2022 weigerde zich te laten vaccineren en ook niet weet of de aarde plat dan wel rond is maar die namens Pepsi evengoed de hoofdrol speelt in de hilarische Uncle Drew-filmpjes.

Ook heb je de hoofdaandeelhouder. Dokter Miriam Adelson is een grote Donald Trump-supporter en fanatieke aanhanger van de Israëlische oorlog tegen Gaza en Hamas. Neen, dan waren de Mavs toch iets meer een out-of-the-boxfenomeen toen libertariër Mark Cuban (nu voor 24 procent eigenaar) nog het hele team bezat.

Onder Cuban koos Dallas destijds voor Dirk Nowitzki, de Duitser die hen in 2011 kampioen maakte. Sindsdien is ‘Durk’ een godheid in en rond Dallas. Doncic moet zijn opvolger worden. ‘Loeka’ wordt beschouwd als een genie, zijn bijnaam is Magic. Als je weet dat de vorige Magic in de NBA ene Earvin ‘Magic’ Johnson was, dan weet je het wel hoe hoog Luka Magic staat aangeschreven.

Nogmaals, het zal niet volstaan voor zijn eerste ring. De Celtics zullen dat niet laten gebeuren. Het traditieteam uit het oosten vindt dat het meer recht heeft op een kampioenschapsring dan de Mavs. Die hebben één titel, de Celtics zeventien. Als mederecordhouder samen met Los Angeles Lakers en na twee verloren finales in 2010 en 2022 wordt het hoog tijd dat ze alleen de rangschikking aanvoeren.

Dan is er nog een dingetje. Basketbal is de meest ‘zwarte’ van de grote Amerikaanse sporten. Alleen is het aandeel Afro-Amerikanen van 77 procent in 2010 gezakt naar 70 procent vorig jaar. Hoewel die perceptie bestaat, zijn niet meer Europeanen actief maar is de aandacht voor de overzeese spelers (Jokic, Doncic, Sabonis, Markkanen, Vucevic, Wagner, Porzingis) wel toegenomen. Volgens de zwarte Amerikaan is die buiten proportie.

Victor Wembanyama, Rudy Gobert en Giannis Antetokounmpo zijn de andere Europese sterspelers, maar zij krijgen dispensatie omdat ze Afrikaanse roots en dezelfde huidskleur hebben.

Wat ook steekt: al zes jaar op rij is een niet-Amerikaan verkozen tot beste van de competitie, of most valuable player. Drie keer was dat de Serviër Nikola Jokic van Denver Nuggets, ook dit seizoen overigens. Een bleke blanke, randje lompe Europeaan. En dat in een sport waarin atletisch vermogen een essentieel onderdeel is van de sport en de boutade white men can’t jump als hét credo gold.

Doncic blinkt ook niet uit in sprongkracht. Hij weegt ongeveer tien kilogram te zwaar en sjokt over het veld, maar zijn balbehandeling is ongeëvenaard, evenals zijn inzicht in het spel. Hij is de Europese kopie van Magic Johnson in zijn betere jaren, een dubbele meter die als metronoom de ploeg dirigeert.

Tot donderdag. De meeste analisten vonden de terugkeer uit blessure van Kristaps Porzingis de bepalende factor voor de zege van de Celtics. Dat is een Let van 2,18 meter. Witter dan wit en randje lomp, jawel. Commentaar van zijn zwarte teamgenoot Jrue Holiday: “Zelfs onze blanke spelers verdedigen.”