Vincius Jr.

‘Als Vinicius de prijs niet krijgt, dan behoort die aan Dani Carvajal toe. Omdat dit niet het geval is, respecteert de Ballon d’Or Real Madrid niet zoals het hoort. En Real Madrid komt niet als het niet wordt gerespecteerd.”

Dat was een beetje samengevat de verklaring. De boycot werd door Real Madrid in de nacht van zondag op maandag bekokstoofd en maandagochtend wereldkundig gemaakt.

Hoe Real-voorzitter Florentino Perez te weten is gekomen dat niet Vinicius Junior maar Rodri, nu van Manchester City maar nota bene een ex-speler van het gehate Atlético, de Ballon d’Or zou winnen, schijnt een raadsel te zijn. Er waren zogezegd maar twee mensen op de hoogte van wie had gewonnen, de hoofdredacteur van de organiserende krant L’Equipe en de productieleider van de uitzending.

Wie dat gelooft, heeft nog nooit een verkiezing meegemaakt. Zodra de stemmen zijn geteld wordt de uitslag gelekt. ‘Geheimen’ worden doorgaans door elk van de ingewijden aan minstens drie mensen doorgegeven. Vergezeld van: niet doorvertellen. En dat gaat zo maar door.

Nike geloofde op dat moment nog dat het rap-rap gouden schoentjes in elkaar moest flansen voor zijn ster op noppen, de insiders wisten beter. Rodrigo Hernández, 28 jaar en 1m91, was de uitverkorene.

Waarom Real Madrid vond dat Vinicius Júnior of in tweede instantie Dani Carvajal de prijs had moeten krijgen, ligt voor de hand. Real Madrid won de Champions League – met dank aan Vinicius – en Carvajal won die uiteraard ook en werd bovendien Europees kampioen met Spanje.

Alleen hebben de honderd of wat journalisten uit de honderd beste voetballanden van de wereld verder gekeken dan de prijzenkasten en zich wellicht ook laten leiden door het imago van de drie.

Rodri was de metronoom van Spanje en van Manchester City, dat dan wel de Champions League niet won, maar wel kampioen werd in Engeland. Rodri is ook de anti-ster, bescheiden, beleefd. Bij Villarreal bleef hij wonen in een studentenappartement terwijl hij voor een MBA studeerde. Later bij Atlético arriveerde hij nog in zijn tweedehandse Opel Corsa. Geen sociale media, vooral geen Instagram, Rodri is de klassieke pre-Beckham/Ronaldo-voetballer.

Carvajal is andere koek. Die wordt constant gesignaleerd in uiterst-rechtste nationalistische kringen en is een openlijke aanhanger van VOX, dat zijn roots heeft in fascistische Madrileense middens die nog altijd generalissimo Franco vereren. Met die achtergrond zit hij gebeiteld bij Real.

Vinicius heeft een dubbel probleem. Zijn haast permanente aanklacht tegen het racisme dat hem maar al te vaak te beurt valt is terecht en ook oprecht. Hij is jammer genoeg niet de enige die te klagen heeft.

Vorige zaterdag zijn tijdens de klassieker tegen Barcelona (0-4) de zwarte aanvallers van Barcelona – Yamal en Raphinha – racistisch bejegend door de Real-aanhang. Vinicius bleef stil. Het wordt een probleem als hij die strijd alleen op zichzelf betrekt en het doet voorkomen alsof hij het enige en grootste slachtoffer is.

Zie ook zijn houding op het veld. Fenomenaal snel en handig aan de bal, een mooie dribbelaar, wordt hij vaak te hard aangepakt. Maar evengoed speelt hij de kloon van Neymar en laat zich voor het minste vallen. De hele body language van Vinicius, als hij weer eens rechtklautert, straalt misprijzen en arrogantie uit, en wekt ergernis op. Precies het tegenovergestelde van Rodri.

Hijzelf had ook een verklaring maandag toen het Madrid-vliegtuig aan de grond bleef omdat hij de Ballon d’Or niet zou winnen. “Ze zijn er niet klaar voor.”

Waarvoor niet dan? Voor Real Madrid? Die wonnen zowat alle prijzen maandagavond, behalve dan de Ballon d’Or en de prijs voor beste speler van minder dan 21, de Kopa-trofee. Die ging naar Yamal.

Voor een Ballon d’Or voor Real Madrid? Deze eeuw won Real Madrid negen keer de trofee met zes verschillende spelers, onder wie Cristiano Ronaldo die hem vier keer kreeg. Deze keer hadden ze vier spelers in de eerste tien. Alleen geen enkele op één. Dat krijg je dan als je alle beste spelers in je club wil.

Niet klaar voor een Braziliaan misschien? Dat is al even geleden, dat klopt, van 2007 meer in het bijzonder toen Kaká hem won namens AC Milan. Maar eerder deze eeuw waren al Ronaldinho (Barcelona) en Ronaldo I (Real) aan het feest.

Of bedoelt hij niet klaar voor een voetballer van kleur? Dan moet hij het palmares maar eens bestuderen. Al in 1965 kreeg Eusébio de prijs. Daarna duurde het dertig jaar voor George Weah hem won, dat wel. Gevolgd door Rivaldo, Ronaldo (twee keer), Ronaldinho en Karim Benzema in 2022 (ook bij Real). Een voorspelling: in 2025 wint hij hem ook niet.