Volley Vlaanderen

Het is wat met die sportbonden de laatste tijd. De grote voetbalbond moet besparen. De minder grote wielerbond moet ook besparen. Kan makkelijk, er is daar meer vet dan soep. En, groot voordeel, die nationale koepelbonden ontsnappen aan elke vorm van controle.

Iets andere koek is het met de Vlaamse sportbonden, waar Sport Vlaanderen kan ingrijpen. Atletiek Vlaanderen wil de topsportwerking herstructureren, rationaliseren en verhinderen dat ze al te drastisch moeten besparen, maar word tegengewerkt door het verzuilde veld. Sinds vorige week weten we dat het ook hommeles is, en nog geen beetje, in het kleine maar fijne volleybalwereldje.

Donderdag was er een algemene vergadering en daaraan voorafgaand een personeelsvergadering. Het ordewoord was niet dat de vergadering plaatsvond in de ene of andere zaal van het Eurovolleycenter. Neen, het personeel moest verzamelen onder aan de trap in de traphal.

Daar werden ze in twee groepen opgesplitst en zo ging het naar twee verschillende zaaltjes. In het ene vijf personeelsleden en in het andere de rest. De rest kreeg te horen dat hun vijf collega’s in het andere zaaltje jammer genoeg werd meegedeeld dat ze per direct werden ontslagen.

De vijf kregen op dat eigenste moment van de nieuwe algemeen directeur de boodschap: het spijt ons zeer maar het kan niet anders, maak uw bureau leeg, u hoeft niet meer te komen. Het is een scène die je verwacht op Wall Street, niet in het volleybal in Vilvoorde, niet met mensen die hun hele ziel en zaligheid geven om een sport vooruit te helpen.

Stel je voor. Je hebt een benoeming in het onderwijs maar je passie is volleybal. Je vraagt je detachering aan en gaat bij Volley Vlaanderen werken. Na x aantal jaar vraagt het onderwijs je te kiezen: komt je terug of blijf je weg? De passie is te sterk en je blijft weg, ondanks de veel meer uren en veel minder vakanties. En dan, op een donderdag, vind je jezelf terug in het verkeerde zaaltje. “Maak uw werkplek leeg en u hoeft niet meer te komen.” Vijf contractuele personeelsleden weg en één zelfstandige.

Nu, er moest iets gebeuren. De jaarrekeningen waren onverbiddelijk: de voorbije drie boekjaren is in totaal net geen 1,8 miljoen euro verlies gemaakt. In het coronajaar 2020 werd nog winst gemaakt. In de tien jaar daarvoor heeft het volleybal goed geboerd en werden gelukkig reserves aangelegd. Die reserves en bestemde fondsen zijn in twee jaar voor de helft opgegeten door het verlies.

Hoog tijd dat het tij werd gekeerd. Afhankelijk van wie je hoort krijg je verschillende analyses, maar een groot deel van de vuilnis wordt nu in de hoek geveegd van de vorig jaar ontslagen algemeen directeur Geert De Dobbeleer en zijn ‘grootheidswaanzin’ om de EK’s volleybal mee te organiseren in België.

Volgens insiders is dat laatste EK voor de vrouwen in augustus en september van vorig jaar alvast niet de grote oorzaak van de financiële put. Het personeel van de bond draaide weliswaar overuren op kosten van de bond, dat wel, maar voor het event zelf nam de externe promotor alle financiële risico’s voor zijn rekening.

Waar lag dan het paard gebonden? Vooral de kosten voor topsport swingen al jaren de pan uit. Twee getuigen zeggen hetzelfde. “De directeur topsport stelde zijn jaarplanning voor aan de raad van bestuur en aan het eind volgden twintig Excel-files waarin een kat haar jongen niet meer terugvond. Onze financieel bestuurder had geen enkele notie van Excel of van financiën. Alles passeerde. Zelfs wij in het veld zagen dat er aan overspending werd gedaan.”

Volley Vlaanderen had op dat moment een dubbel probleem. Enerzijds een compleet incompetente raad van bestuur, waarin geen enkel profiel met voldoende kwaliteiten om een complexe werking van zowel breedte- als topsport te beoordelen op haar merites en good governance. Dat is een oud zeer bij de meeste sportbonden dat heel moeilijk op te lossen is.

Anderzijds het gebrek aan financiële competenties in de administratie zelf. In maart 2023 schreef het boekhoudkundige adviesbedrijf SBB dat het wegvallen in 2021 van de vaste kracht op de boekhouding tot problemen had geleid. Zo keek SBB de rekeningen na van 2021 en vond dat het verlies niet de 35.000 euro bedroeg uit het jaarverslag, dat was nog te overzien, maar na ‘boekhoudkundige correcties’ was opgelopen 364.000 euro.

Een maand later trok het personeel zelf aan de alarmbel en waarschuwde Sport Vlaanderen. Sindsdien staat het volleybal onder curatele. Donderdag viel de eerste hakbijl. Eén op de drie van het personeel weg en de topsportwerking gehalveerd. Te vrezen valt dat dit niet zal volstaan.