Totaalrenovatie

Neen, we moeten ons geen overdreven zorgen maken over de Rode Duivels, ook niet na de zwakke eerste helft van donderdagavond tegen Italië. Net zoals euforie niet op zijn plaats was geweest als ze pakweg met 3-0 hadden gewonnen.

België was niet op zijn sterkst en het resultaat van deze campagne zegt niks over het intrinsieke niveau dat de Belgische nationale selectie zou moeten kunnen halen op een groot toernooi. Met de nadruk op ‘zou moeten kunnen halen’, want in dat bedje zijn we natuurlijk wel ziek: boven onszelf uitstijgen op grote toernooien is geen Belgisch specialisme, en dat is zeer zacht uitgedrukt.

Even het geheugen opfrissen? Op de wereldbeker van Qatar in 2022 eruit na de eerste ronde en met de losersvlucht vol schaamrood op de wangen naar huis. Op het EK afgelopen zomer met de hakken over de sloot tweede geworden in de zwakste van alle groepen en dan uitgekomen tegen Frankrijk in de achtste finale − sinds 2018 weten we hoe die wedstrijden aflopen.

Overigens stonden de Rode Duivels op dat WK 2018 ook dichter bij een sof dan bij dat succesje, die derde plek die achteraf werd gevierd alsof wel twee wereldtitels werden behaald. Wat de acteurs van toen er ook over vertellen, die achtste finale tegen Japan (0-2 achter en dan de aansluitingstreffer cadeau van de Japanese doelman) win je nooit meer en die tegen Brazilië verdiende je niet te winnen.

Maar goed, we zijn nu 2024. Deze wedstrijd en die laatste van aanstaande zondag in Boedapest tegen Israël kaderen in een onding dat de Nations League heet. Dat is een toernooi zonder bestaansrecht dat moet dienen om de kas van de UEFA nog meer te vullen en de jaren met en zonder Europees kampioenschap budgettair gelijk te trekken.

Niet veel mensen die dat weten, u nu wel met dank aan deze column, maar de Europese UEFA en niet de wereldvoetbalbond FIFA is de rijkste sportbond ter wereld. De UEFA piekt naar 6 miljard euro omzet in EK-jaren en haalt in andere jaren minstens nog 4 miljard. De FIFA piekt ook bij worldcups, maar die brengen niet zoveel op als een Euro-toernooi, én de bond heeft moeite om in de andere jaren 1 miljard te halen.

In dat circus van opbod tussen twee bonden en met zware verplichtingen in soms drie tot wel vier andere competities voor de echte werkgever, de club, moeten voetballers meedraaien. Wat niet helpt, is de druk van de media telkens als een nationale selectie zich presenteert, ook al is het voor een achteraftoernooitje.

Dat is in België niet anders. Omdat er dezer dagen niks anders te doen is in onze kleine fijne sportwereld dan rondjes draaien op een fiets in Gent en rondjes draaien op een fiets in de modder hebben de populaire kranten de grootste moeite om hun sportkaternen te vullen.

Gevolg: dubbele pagina’s na dubbele pagina’s worden gevuld met voorspellingen vooraf, analyses achteraf en − het allerergste − een puntenrapport met beoordeling voor de spelers. Een 4 geven voor een tiener en voor heel Vlaanderen afdrukken dat hij er niks van bakte en naast de bal schopte, nog een geluk dat de kinderrechtencommissaris geen sport leest of ze stond op haar achterste poten.

Tijd dus om die hele Nations League misschien op de echte sportieve waarde in te schatten en die is niet bijster groot. Bovendien was het kalf toch al verdronken. De sportieve prestaties hoeven niet te worden beoordeeld. De niet al te beste wedstrijd van donderdag tegen Italië is geen maatstaf voor wat moet komen.

Volgende afspraak is het kwalificatietoernooi voor de wereldbeker van 2026 in de VS, Mexico en Canada. Dat begint in maart 2025 en eindigt in november. Die wereldbeker wordt met 48 landen gespeeld, waarvan 16 uit Europa. Wie in november nog niet zeker is, krijgt nog een kans in maart van 2026.

De tegenstanders voor die kwalificatie zijn pas gekend op 13 december bij de loting. Met de status die de Duivels nu nog hebben (nummer zes op de wereldranglijst) zijn ze haast zeker van een haalbare poule. Na 13 december wordt het duimen voor genoeg fitte spelers.

Na 13 december begint het echte werk: een ploeg op de been brengen die in geen tijd die kwalificatie afdwingt en dan rustig naar dat WK kan toeleven. De grote vraagtekens blijven dezelfde: Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en de verdediging.

Kan de ene gezond blijven tot en met zo’n groot toernooi, wordt de andere nog ooit de oude en zullen we tegen die tijd, 11 juni 2026, een achterste lijn hebben zoals vroeger, met ballen aan het lijf?

Of is het tijd voor de totaalrenovatie: weg met de millennials van die gouden generatie die nooit goud won, laat gen Z met al haar praatjes het maar eens tonen?