Transferinfuus

Club Brugge staat 22ste op 36 in de rangschikking voor de Champions League. Zoals bekend is dit een ander opzet van competitie. Elke ploeg speelt acht wedstrijden (vier uit en vier thuis) tegen sterke en minder sterke tegenstanders.

Met nog drie wedstrijden te gaan zal Club haast zeker de top acht niet halen. Die geeft rechtstreeks toegang tot de achtste finales, de round of sixteen die de kassa voor elf extra miljoenen laat rinkelen. Een plaats bij de 9 tot en met 24 geeft dan weer het recht op een barragewedstrijd tegen een hoger gerangschikte ploeg in een tussenfase, de knock-out. Die brengt bij verlies maar één extra miljoentje op, maar als je daar wint, zit je in die round of sixteen.

Die plek bij de eerste 24 wordt ook nog lastig omdat achter Club een paar ploegen staan die als het er echt op aankomt onder de motorkap wat meer pk’s hebben, zoals Real Madrid (nu op 24), PSG (25), Shakhtar Donetsk (26) en VfB Stuttgart (27).

Club Brugge verdient door te gaan. Oké, ze hebben twee knoerten van geschenken gekregen van Aston Villa (Comedy Capers-handsbal) en van Celtic Glasgow (Comedy Capers-owngoal), maar in beide wedstrijden hadden ze het betere van het spel en de betere kansen.

Wellicht is dit Club Brugge, Europese jaargang 2024-2025, het beste Europese Club Brugge van deze eeuw. De onbevangenheid waarmee ze in Celtic Park op de helft van de Schotten gingen voetballen maar evengoed verstandig terugplooiden om dan weer met hoge druk uit te pakken, dat charmeerde, dat moeten ze in Europa hebben opgemerkt. Nicky Hayen, als zijn Brugse verhaal ooit ophoudt, zit voor de komende jaren goed als trainer, is het niet in Europa zoals sommige van zijn voorgangers bij Club dan wel in België.

In geen enkele Champions League-wedstrijd lag Club tot op vandaag onder. Zelfs tegen Borussia Dortmund thuis (0-3) en AC Milan uit (3-1) had Club kansen om de wedstrijd vroegtijdig in een gunstige plooi te leggen.

Minder gunstig voor Club is het programma en dan vooral de kalender. Twee van de drie nog te spelen wedstrijden staan gepland voor eind januari en zoals bekend is dat de maand van de wintermercato. Goed mogelijk, zelfs heel waarschijnlijk, dat Club in die maand een aantal van zijn betere spelers zal zien vertrekken.

In het verleden kon FCB als enige Belgische ploeg altijd beletten dat de betere spelers halfweg de competitie hun biezen pakten. Januari 2025 wordt de meest onzekere mercato ooit. De spelregels zijn compleet nieuw en niemand kan inschatten hoe het spel in de toekomst zal worden gespeeld. Wel duidelijk is dat de macht om een transfer te forceren nu geheel bij de spelers en hun makelaars ligt.

Deze week vertrok een brief vanuit Bogotá, woonplaats van Jorge Iván Palacio, voorzitter van FIFA’s disciplinaire comité. Het is ronduit verbazingwekkend en ook wel een beetje journalistiek belachelijk dat die brief die woensdag in een Belga-bericht op de redacties belandde niet eens werd opgepikt door de sportmedia in dit land.

Palacio verkondigt daarin de ‘tijdelijke’ opschorting van alle disciplinaire maatregelen tegen spelers en ontvangende clubs die zonder akkoord van de vertrekkende club een transfer afdwingen. Die maatregel is allesbehalve tijdelijk, maar wel het eerste concrete gevolg van het arrest-Diarra waarbij een speler (Lassana Diarra) in het gelijk werd gesteld en het Europese Hof in één moeite brandhout maakte van de FIFA-transferregels.

Club Brugge staat voor een dilemma. Moet het nu te allen prijze zijn jonge talenten proberen te binden met een verbeterd contract en een hoge opzegvergoeding? Of moet het juist die spelers nog snel naar de uitgang begeleiden richting de meest biedende?

Club Brugge en alle andere Belgische ploegen met beloftevolle jonge spelers in hun kernen herzien best hun balansen. Zoals het vaststaat dat Seys, Tzolis, De Cuyper, Onyedika, Talbi en Jashari eerder vroeg dan laat een mooie aanbieding niet zullen kunnen weigeren, zo staat het vast dat Club in 2025 voor die spelers maar een fractie van het bedrag zal krijgen waarop het had gerekend. En in 2026 nog minder, en in 2027…

Het Belgische voetbal was de voorbije tien jaar wereldwijd de zesde nettoverkoper (na Portugal, de Engelse Championship, Nederland, Brazilië en Argentinië) van voetbaltalent en dat leverde de Belgische clubs sinds 2015 1,4 miljard euro op. Het wordt peentjes zweten om van dat transferinfuus af te geraken, en niet alleen voor Club. Wie verder kijkt dan de voetbalneus lang is kan alleen maar blij zijn dat aan die kamelenhandel met mensen eindelijk een einde komt.