Ondermaats

‘Voetbal is de mooiste sport die er bestaat, en de scheidsrechters spelen daar een belangrijke rol in. Want zonder scheidsrechters, geen voetbal. We zijn dan ook blij dat we samen met de Pro League tot een constructieve oplossing zijn gekomen om de arbitrage in ons land verder te professionaliseren.”

Dat zei Manu Leroy vorig jaar in oktober, toen hij nog CEO ad interim was bij de KBVB. Hij was blij en samen met hem heel wat luitjes uit het voetbal dat een scheidsrechterstaking was afgewend met een verhoging van de vergoedingen. Haast zeker dat Leroy dat niet heeft gemeend. Hij komt uit het hockey en weet hoe efficiënt de arbitrage daar verloopt in een bovendien veel complexere sport.

Zonder scheidsrechters, geen voetbal. Scheidsrechters zijn nodig, maar er zijn twee soorten scheidsrechters. Enerzijds heb je de man of vrouw die dat met hart en ziel doet om elk weekend jongens en meisjes, of mannen en vrouwen, hun spelletje plezier te gunnen. Zelf blijven ze zo ook in beweging. Voor de centen moeten ze het niet doen. Dat type ref verdient onze uitdrukkelijke steun en af en toe ook mede- lijden als er weer eens één op de loop moet voor een dolgedraaide cafévoetballer.

Anderzijds heb je de scheidsrechters die om den brode voetbalwedstrijden op het hoogste niveau in goede banen moeten leiden, ter vermijding van burger- oorlogen en zo. Die verdienen te worden beoordeeld volgens de allerstrengste criteria.

Het is al eens uitgerekend hoeveel ze daarmee kunnen verdienen. In een goede maand is dat in de Jupiler Pro League in combinatie met wat internationaal werk tot 10.000 euro. Als ze het een beetje slim aanpakken, blijft daar de helft van over. Wie zoveel geld wil verdienen door het terechtwijzen van anderen, moet aan de strengste voorwaarden voldoen.

Zaterdagavond waren alvast Bram Van Driessche en Nathan Verboomen, twee van de zes Belgische internationale scheidsrechters, ondermaats. Van Driessche omdat hij het reglement niet kent en er zijn eigen draai aan gaf, om welke zinsverbijstering dan ook. Verboomen omdat hij zijn vooringenomenheid en donker dictatoriaal kantje eens te meer moeilijk kon verbergen.

De strafschopfase na de rust in KV Mechelen-Club Brugge kon niet duidelijker. Jorne Spileers van Club springt met armen open in de baan van de bal en die komt tegen zijn arm. Een stomme penalty, een aangeschoten hands, helemaal juist dat zoiets nooit strafschop zou mogen zijn, maar de reglementen zijn duidelijk. Armen weg van het lichaam en bal tegen de armen, dat is gelijk aan strafschop.

Wat gaf Van Driessche als uitleg? “Spileers was niet aan het kijken en had de bal niet zien aankomen.” Dat kan je toch niet menen als scheidsrechter: eigenzinnig de intentie in overweging nemen terwijl dat element van beoordeling juist niet tot de criteria behoort?

Van Driessche wordt niet alleen betaald als semi- profscheidsrechter, en per wedstrijd, hij is ook nog eens – als Wikipedia actueel is ten minste – account manager bij een internationaal chemiebedrijf.

Zou het toch kunnen dat Engels een beetje lastig is voor hem? Kunnen ze in dat geval bij de bond niet iemand vinden om voor hem de clarifications bij de handsregel te vertalen? Zo staat het er. “By having their hand/arm in such an unnatural position, the player takes a risk of their hand/arm being hit by the ball and being penalised.” En ook nog “even if accidental”.

Oké, genoeg over Bram Van Driessche. Iedereen kan een slechte dag hebben. Nathan Verboomen lijkt dan weer meer slechte dagen dan goede te hebben. Wat die uitvrat zaterdagavond bij Gent was gemener en hij verborg niet eens dat hij de thuisploeg extra streng wilde aanpakken. Van bij de eerste keer dat een speler zijn ontgoocheling liet merken omdat hij geen corner kreeg, liet hij al een gele kaart wapperen, heel goed beseffend dat hij daarmee die speler – een verdediger – meteen voor de rest van de wedstrijd bezwaarde.

Het leek heel erg op de Verboomen van die wedstrijd eind vorig seizoen bij Cercle Brugge waar hij ook met gele kaarten zwaaide en de immer correcte Hannes Van der Bruggen uitschold voor dwaas.

Hein Vanhaezebrouck omschreef Verboomen in 2022 treffend met: ‘geen vertrouwen, geen kwaliteit en geen persoonlijkheid’. Vanhaezebrouck is nu geen trainer van Gent meer, maar analist en zat zaterdagavond hoog en droog op de vijfde verdieping naast Niko Lainé commentaar te geven. Beetje raar, na al die jaren Gent, maar goed, je gunt iedereen zijn boterhambeleg. Straks wel even terugluisteren wat Hein over Verboomen te zeggen had.