Raad van State

De kansen dat meester Walter een mediagenieke rechtszaak wint zijn doorgaans veel kleiner dan dat hij ze verliest. Dat hij dus zijn trackrecord alle eer aandoet, daar moet de weldenkende burger op hopen. (Een ideetje voor na de schijnwerpers van het voetbal, meester: er is een nieuwe paus…)

Eerst even wat context voor wie een hele week onder een steen heeft gezeten. Voor en vooral na de bekerfinale kwam het tot rellen met racistische Club Brugge-supporters (al te vaak een pleonasme), die ‘toevallig’ in Molenbeek waren uitgestapt na de terechte overwinning tegen Anderlecht.

Je zou denken – althans zo werkt dat bij de meeste clubs – dat de fans na zo’n overwinning op de aartsrivaal vol van glorie zijn en met hun geluk geen blijf weten. En vervolgens, helemaal uitgeraasd, voldaan en gelukkig terug naar hun huizen wederkeren om daar de triomf na te vieren.

Niet bij de harde kern van Club Brugge, die al enkele decennia onverdroten werkt aan een wel erg bedenkelijke reputatie. Deze krant heeft het eerder deze week netjes opgelijst, te beginnen met het incident naar aanleiding van Club-Galatasaray van 2002. Incident? Het was puur racisme en het was een poging tot moord.

Ik stond daar op ‘de Platse’ met een Turkse collega van het blad Fanatic, een wederdienst nadat die mij enkele jaren eerder bij de Istanbulse derby tegen Fenerbahçe wegwijs had gemaakt. Voor onze ogen werd die Nederlandse auto met Turkse fans aangevallen.

Ik heb gezien hoe werd geprobeerd om de auto in brand te steken, wat gelukkig niet lukte. Ik heb het gejoel gehoord van de omstanders bij elke deuk, elke glasbreuk, elke por die de inzittenden kregen met stokken met nagels op tot ze bloedend uit hun auto kwamen.

Ik heb de schrik gezien in de ogen van die drie in de auto, bang om gelyncht te worden, en hoe gelukkig ze waren om in een ambulance te worden afgevoerd. Terzijde, ook de ambulance werd aangevallen en raakte maar met moeite weg.

Sindsdien heeft Club van alle Belgische topclubs het meest indrukwekkende (lees: trieste) palmares op vlak van racisme. Wat zondag gebeurde, was niet het werk van enkelingen die voetbal misbruikten om keet te schoppen, de klassieke dooddoener. De raid op moslims in Molenbeek vond plaats aan het eind van hetzelfde seizoen dat begon met een massale Kühnen-groet (een nazigroet) van Club-fans in Luik.

Niet elke Club-fan is een racist – ik kan het weten want ik heb Club-fans onder mijn naaste kennissen – maar de concentratie racisten is nergens groter dan op de Brugse tribunes. Wie dat niet wil inzien, heeft last van negationisme.

Zeer zeker is ook niet elke Club-fan een randdebiel, maar…

Neem nu die Kühnen-groet, gebracht als reactie op een Luikse actie tegen racisme. Het kon niet duidelijker als statement, maar de supportersgroep in kwestie herschreef de geschiedenis. “Het gaat niet om een variant op de nazigroet, maar wel om een teken van nationalisme. Wij distantiëren ons van elke vorm van racisme, neonazisme en antisemitisme. Diversiteit leeft al jaar en dag binnen onze groep en binnen onze club.”

De media drukten die verklaring zomaar af. De club Club slaakte een zucht van verlichting want de North Fanatics ontbonden zichzelf. Oh ja? Niet dus.

Hoeveel van die ‘fans’ zijn geïdentificeerd en voor hoelang die uit de voetbalstadions zijn verbannen, dat moeten ze in Westkapelle en bij de Brugse politie maar eens uitleggen. Een groot deel van de bezoekende tribune van augustus op Sclessin heeft ongetwijfeld vorig zondag ook in Molenbeek huisgehouden. De Anderlechtse burgemeester Fabrice Cumps heeft daarom besloten om op zondag 18 mei geen Club-supporters toe te laten op zijn grondgebied en bij de belangrijke uitwedstrijd. De logica zelf.

Onbegrijpelijk dat de Pro League, Club, de Brugse burgemeester en zelfs de minister van Justitie het er niet mee eens zijn om twee weken na die racistische raid in Molenbeek voor één keer geen bezoekende fans toe te laten. In Nederland is dat bij de klassiekers tussen de Feyenoord en Ajax al sinds 2009 de regel. Standard-Charleroi en omgekeerd? Idem dit seizoen.

De grootste fanclub van Club Brugge heeft meester Walter onder de arm genomen om, als ze in de gemeente Anderlecht niet van mening veranderen, bij de Raad van State de maatregel aan te vechten.

Het is te hopen dat Cumps voet bij stuk houdt en dat de blauw-zwarte negationisten die zaak verliezen. En in één moeite de titel. Puur sportief verdient Club het kampioenschap. Maar voetbal is al lang geen pure sport meer. Wat zou het een opsteker zijn als het meest keurige en diverse publiek, dat van Union, een titel mag vieren.