Hartenkreet

Toen Bart Swings destijds een OnlyFans-account begon, hoorde daar wat context bij. Neen, hij zou geen hele of halve naaktbeelden van hemzelf verspreiden, en ook geen seksscènes. Hij zou gewoon de fans laten weten waar hij mee bezig was. Alsnog een vreemde move, althans voor een schaatser die niet doorging voor pakweg de mannelijke Jutta Leerdam.

De meeste topsporters hebben een pr-bureau om hun boodschappen de wereld in te sturen. Hij deed het met een pr-bureau (Pool-ster) en die account. Omdat we hier te doen hebben met een olympisch kampioen (nadat hij eerder zilver had gewonnen) verdient die wel krediet. En toegegeven, zijn laatste post bleef aan de ribben kleven. Zelden zoveel wanhoop bij een topsporter gezien binnen een tijdsbestek van twee, drie minuten.

Vier, vijf keer heb ik dit teruggekeken. Bart Swings die van het ijs komt in Thialf, gaat zitten, zucht, het hoofd schudt, zijn telefoon neemt en die snel weer hard in zijn tas gooit en helemaal leegloopt als fysio Kevin Spithorst bij hem komt zitten.

“Ik heb pijn aan de binnenkant. Ik kan geen druk zetten. Er moet iets veranderen. Achteraf bekeken hadden we dit anders moeten aanpakken. Ik had niet in fucking april twintig uur per week op die fucking fiets moeten zitten. Ik had dat niet in juni moeten doen. Ik had dat niet in juli moeten om dan elke fucking spiervezel die ik heb kwijt te geraken. Ik kan dan nu wel met een goeie basis zitten, maar als ik niet kan schaatsen, heb ik daar geen fucking hol aan.”

Hij lijkt uitgeraasd, maar als de tweede schaats uit is, gaat hij maar door. De fysio luistert en zwijgt, zoals een goeie fysio op dat moment hoort te doen.

“Ik heb van het begin gezegd: ik wil die knie beter. Al de rest moest daarvoor wijken. Maar wat ik heb gelaten is het skeeleren en in de plaats daarvan zat ik op mijn fiets afbraak te doen van mijn lichaam en terwijl is mijn knie niks beter geworden. Ondertussen zit ik met dat klotekutschema te doen wat die fuckers doen en kan ik nog geen fucking massastart doen. Ik ben het kotsbeu. Niet normaal, dees. Ik ben aan het revalideren van in maart. Ik sta op het ijs en ik voel dat die binnenkant gewoon slecht is.”

Als hij stilvalt – of we hem tenminste niet meer horen razen – begint een muziekje. De fysio zegt dat ze dit hadden verwacht. Bart Swings zegt: “Ja, maar niet zo erg.” Hij loopt naar de kleedkamer, ventileert onderweg nog wat ergernis tegen een passant en de zeven minuten OnlyFans – een primeur voor ondergetekende – zijn ten einde.

Het filmpje – dat moet er nog even bij – begon met een sessie in maart bij de fysio. Niet zomaar een sessie. Voor de kenners: het was shockwave, euh jawel, pal op de kniepees. Wie al eens met shockwave is behandeld, zal meteen weten waar dit toe leidt: shockwave op een ontstoken pees betekent meer sterren zien dan er in het hele heelal en daarbuiten te vinden zijn.

Wie anderzijds Bart Swings een beetje kent, zal ook zijn geschrokken van de frequentie aan fucks en fucking en fuckers. Ik heb hem drie keer lang geïnterviewd en een paar keer kort in de mixed zone. Of hij nu had verloren, goed dan wel slecht (meestal goed) had geschaatst, of het nu na of voor een training was, in Heerenveen in de winter dan wel in Hamar in de zomer, Bart Swings was altijd de beleefdheid en voorkomendheid zelve.

Altijd composed, to the point, eerlijke analist van zijn eigen zelf, superslim (burgerlijk ingenieurstudies als tussendoortje) en nooit in de buurt komend van welke krachtterm dan ook. En plots regent het fucks en afgeleiden. Dat was inmiddels twee weken geleden.

Het is dan ook een beetje een raadsel waarom dat filmpje pas deze week is gepost, maar nogmaals, de hartenkreet van een olympisch kampioen verdient onze aandacht en ons respect. VTM is hem deze week nog eens gaan opzoeken en woensdag kwamen we dan te weten dat er nog geen paniek is, maar dat het nu snel beter moet gaan. Hij heeft behandelingen met plaatjesrijk plasma (PRP) ondergaan en de knie was alvast niet slechter.

Het wás een hartenkreet, zelden vertoond in de topsportwereld van schone schijn ophouden. Moedig, bij nader inzien. Een minder goed seizoen (2024-’25) door een aanslepende blessure, de revalidatie, snel de twijfel of dit wel de juiste weg is, de wanhoop als die weg niet aanslaat, de opwellende paniek en het doemdenken meestal in de tweede helft van de nacht, en ten slotte die existentiële vraag waar geen topsporter het antwoord op wil geven: komt dit wel goed? Is dit nu het einde?

De account @Bart_Swings moet de eerste op OnlyFans zijn die gevonden vreten is voor alle sportpsychologen.