Apartheid Bis

Dat was een raar bericht deze week, dat ergens uit de inner circle van de Europese voetbalbond UEFA is komen doorsijpelen. Volgende week zou de uitsluiting van Israël als land en zijn vertegenwoordigende teams in de verschillende voetbalcompetities worden besproken in een buitengewone vergadering. De UEFA heeft dat ontkend, maar het gerucht blijft nazinderen.

Wat is er precies aan de hand? De drie experts van de Verenigde Naties die de genocide officialiseerden hebben de UEFA en de FIFA opgeroepen: “Sluit niet langer de ogen voor de grove schendingen van de mensenrechten en de genocide vanwege Israël. Gooi landen die zich daaraan bezondigen uit de internationale sport zoals in het verleden.”

Hoe Israël en zijn pleitbezorgers daar tegenover staan, werd nog maar eens in de verf gezet door Sylvan Adams, de eigenaar van het wielerteam Israel-Premier Tech. De Canadese sponsor Premier Tech zou afstand willen nemen van Israël en alvast de naam van het land uit de ploegnaam laten verwijderen.

In Kigali kwam Adams een project voorstellen en kreeg uiteraard vragen van de aanwezige media. Hij betwistte de genocide, met cijfers. Gaat u zitten, voor uw veiligheid. “In 1948, toen de Israëlische staat werd gesticht, leefden er 60.000 Arabieren in Gaza. Vandaag zijn het er 1,8 miljoen. Het Joodse volk zit nog niet op het niveau van 1938. De cijfers spreken voor zich.”

Even rekenen: 70.000 Arabieren/Palestijnen gedood sinds oktober 2023. Wie dat afzet tegenover de 6 miljoen Joodse slachtoffers in de Shoah van de Tweede Wereldoorlog vindt dat Benjamin Netanyahu nog even zijn gang moet gaan.

Of de UEFA ooit zover zou gaan om Israël te bannen, dat mag worden betwijfeld. Als het er wel van komt, zal de Sloveense afkomst van UEFA-voorzitter Aleksander Ceferin er misschien iets mee te maken hebben. Slovenië heeft eerder deze week als eerste land Netanyahu de toegang tot zijn grondgebied ontzegd. Of is het dan Ceferins aversie voor FIFA- voorzitter Gianni Infantino? Die zal nooit tot een uitsluiting van Israël overgaan want dan mag hij niet meer op de schoot bij Donald Trump.

En dan is er nog de Qatarees Nasser al-Khelaïfi. Hoezo, wat hebben Qatar en de UEFA met elkaar te maken dan? Welnu, Al-Khelaïfi is de grote sterke man van Paris Saint-Germain en is verkozen als voorzitter van de European Club Association. In die functie heeft hij een zitje in de raad van bestuur van de Europese voetbalbond UEFA. Aardig, niet onbelangrijk detail nog: als voorzitter van de beIN Media Group en Qatar Sports Investment controleert hij meer dan één Europese voetbalportefeuille. Vergeet daarbij niet dat Al-Khelaïfi eerst voor de staat Qatar werkt en laat nu net Qatar zwaar beledigd zijn na die aanval van Israël op het Hamas-bestuur in Doha.

De apartheidsstaat Israël hoort niet thuis op welk internationaal toneel dan ook en al helemaal niet op een sporttoneel. Als er geen uitsluiting komt van Israël, dan komen er boycots van landen die het niet meer kunnen aanzien, zoals in de stijl van het Eurovisiesongfestival.

In het verleden is al meermaals gebleken dat de druk van de ‘welwillenden’ uiteindelijk de doorslag geeft. Israël is de 21ste-eeuwse versie van het Zuid-Afrika van de twintigste eeuw, al hebben die er bepaald langer dan twee jaar over gedaan om 70.000 zwarten over de kling te jagen.

Al in 1948, toevallig ook het jaar van de weinig doordachte stichting van de staat Israël, vroegen de eerste Afrikaanse landen aan het Internationaal Olympisch Comité om Zuid-Afrika uit te sluiten. Het duurde tot 1964 voor de Amerikaanse hardliner en racismeontkenner Avery Brundage overstag ging voor een combine van Europese communistische landen en gedekoloniseerde landen en Zuid-Afrika uitsloot.

De situatie in Israël en Gaza vandaag is misschien anders dan die in Zuid-Afrika en de townships, maar in de praktijk is er sprake van een discriminatie van de ene bevolkingsgroep tegenover de andere. Uiteindelijk heeft die inbreuk op het olympisch handvest destijds tot de ban geleid voor de Spelen van Tokio in 1964 en duurde tot 1992.

Met een Afrikaanse (weliswaar een witte) vrouw als sportpaus aan het hoofd van het Internationaal Olympisch Comité wordt al eens snel gedacht dat Israël sneller uit de olympische dan uit de voetbalmiddens zou kunnen verdwijnen. Geloof dat maar niet. Het IOC zal er alles aan doen en alles slikken om de Olympische Spelen van Trump (en de man zelf) niet te bruuskeren. Anderzijds, als het voetbal toch overstag zou gaan, kunnen de dominosteentjes snel vallen.