De (wraak)godin Thiam

Het is officieel: atletiekgate is Thiam-gate geworden, een dossier met onzichtbare haken en ogen. We helpen u een handje.

Wat opviel in de weekendkranten was de gemakzucht van de redacties bij het knippen en plakken van het perscommuniqué. Ze kopieerden wat Nafi Thiam vertelde en namen haar cri de coeur ongenuanceerd over.

“Geïntimideerd en gepest”, heette het in de ene sportkrant. “Thiam dringt aan op ontslagen”, in de andere sportkrant. In het enige commentaar in nog een andere krant stond dat de atletiekbond het niet meer kan winnen van Thiam.

Ook daar aannames, recht uit het persbericht van Thiam. Zoals: niet het welzijn van de atleten, maar de eigen commerciële belangen staan centraal. Het welzijn van de atleet was hoegenaamd niet geschonden. De veelbesproken gedragscode bepaalde dat atleten de duur van het WK niet met hun eigen sponsors mochten pronken.

Geen buitensporige eis. Kevin De Bruyne liep ook niet met een pet van McDonald’s rond bij interlands. Bij de nationale ploeg ga je op in een groter geheel en daar horen sluitende afspraken bij.

Volgens Thiam was ze slachtoffer van toxisch leiderschap. Jeetje. Het verwondert dat ze er twee weken over hebben gedaan om het modewoordje in hun communicatie te gebruiken. Wat is het volgende? Intersectionaliteit? Zwarte vrouw, belaagd door witte cis-man? Of is hier het diversiteits-, gelijkheids- en inclusieprincipe geschonden? Jawel, maar dan eerder van de kant van Thiam.

De crux van de deze saga? Wanneer hebben Thiam en haar management voor het eerst die gedragscode gezien? Volgens de Franstalige LBFA was dat in mei, maar kwam er geen reactie. Het kamp-Thiam zegt dat ze pas vijf dagen voor afreis naar het WK van de code te horen kregen. Wie liegt?

Het al of niet ondertekenen van de code was/is alvast een zaak tussen Thiam en de LBFA. Hoe dat dan in een Vlaams schuifje belandde? De afwezigheid van daadkracht van de LBFA leidde tot ergernis bij de Vlaamse bond en meer in het bijzonder bij teamleider Rutger Smith. Vandaar ook de mail: laten we een voorbeeld stellen en haar niet inschrijven. Wat niet gebeurde.

Thiam was in Tokio, Smith niet. Haar prestatie was die van een atlete op retour. De eerste drie nummers lagen in de lijn van haar eerdere vorm: middelmaat, met een kans op brons. Nummer vier, de 200 meter, ging compleet de mist in. Nochtans is dat – starten, bochtje lopen en stukje rechtdoor – mentaal en technisch het minst complexe nummer van de eerste dag. Ze werd laatste. Een dag later haalde ze amper de zandbak in het verspringen, gaf op en stak de schuld op anderen.

In weerwil van haar bewering is dit een communautair dossier. Geknoei van de Franstaligen wordt misbruikt om Vlaamse structuren aan te vallen. Kop van Jut is Smith, de man die is gevraagd om orde te scheppen in de subsidievretende atletiekbaronietjes. Die grijpen nu Thiam-gate aan om hem ten val te brengen. Even terzijde, Smith is sinds zijn aantreden de teamleider van de succesvolste Belgische WK- en olympische delegaties.

Het moet vijftig jaar geleden zijn, van voor de communautarisering van sport, dat zo’n oekaze uit Franstalige hoek over de Belgische/Vlaamse sport werd uitgesproken. Atletiek Vlaanderen, hakken in het zand a.u.b..

Aan het perscommuniqué dat vrijdag werd verstuurd, zit misschien nog een ander haakje, wél Vlaams en nagenoeg onzichtbaar. In dat communiqué staat meer dan Thiam sinds 2016 in interviews opgeteld heeft gezegd. Iedereen die vijf minuten met Thiam in een mixed zone stond, weet dat dit communiqué niet uit haar koker komt.

Dit zijn de Van der Plaetsens aan het werk: Helena, een van haar managers, en haar broer Michael, Thiams coach na Tokio en ook haar vriend, zo raakte onlangs bekend. Op de achtergrond speelt voormalig atleet Thomas Van der Plaetsen ook een rol, al of niet gewild.

De Van der Plaetsens gaan door het leven als een hechte club – de Zuid-Afrikaanse sekte, hoor je weleens. Wie aan één van hen raakt, raakt aan de hele club. Dat Thomas Van der Plaetsen, toen 32, na jaren niks te hebben gepresteerd begin 2023 zijn topsportcontract zag stopgezet door Sport Vlaanderen, in samenspraak met Atletiek Vlaanderen (lees topsportcoördinator Smith), zit hem nog steeds hoog. Hij had het er onlangs nog over: dat hij was “buitengesmeten”.

Wordt de godin Thiam hier gebruikt als een Griekse furie om wraak te nemen? Het is sowieso straf wat ze proberen. Je enige topatleet maar half voorbereid op een kampioenschap krijgen om vervolgens het ontslag te vragen van niet-betrokkenen, hoe zeggen ze dat in het Frans… faut le faire?