Black Friday

Geen smeekbede om medelijden, maar toch: tussen halftwee afgelopen vrijdag en vijf uur zaterdag heb ik drie voetbalwedstrijden bekeken. Het begon met de U17, daarna liet ik de U21 schieten, vervolgens stond ’s avonds de kraker Polen-Nederland op en een dag later zouden de Rode Duivels in Kazachstan hun kwalificatie voor de World Cup van volgend jaar afdwingen.

Drie voetbalwedstrijden in goed 24 uur en drie keer kut met peren. Excuses voor dit grof woordgebruik, maar het is niet anders. Drie keer gewoon slecht voetbal, treurig vertier, zonde van de tijd.

De bondscoach van de U17 had er in de loop van vorige week goede hoop op. Vrijdag zou een mooie dag voor het Belgisch voetbal kunnen worden, bij uitbreiding zelfs een mooi weekend, en dat was niet gelogen. Zijn U17 speelden de zestiende finales op het WK voor tieners en de beloften van de U21 moesten kort daarna in de wei in en tegen Oostenrijk.

De U17 waren in een toernooifase met rechtstreekse uitschakeling beland na een aantal heel overtuigende wedstrijden, maar ze hadden het niet echt getroffen met Europees kampioen Portugal als volgende tegenstander. De U21 werken momenteel een poulefase af op weg naar het EK van 2027.

Om een lang verhaal kort te maken: het werd geen mooie vrijdag voor het Belgisch voetbal, maar een Black Friday, zij het twee weken te vroeg. De echte zwarte vrijdag valt – na de laatste jaren te zijn gebrainwasht door de commercie weten we dat allemaal – de dag na Thanksgiving en dat is dan weer de vierde donderdag van de maand november.

De U17 en de U21 gingen vrijdag kansloos onderuit. Ik heb alleen de U17 bekeken. Helemaal overtuigen kon die generatie niet. Ik vond hen spelen met een airtje. Zo van: kijk eens wat ik nu ga proberen en kijk goed want mij wordt een mooie toekomst voorspeld.

Ai, actie niet gelukt, jammer, wie is de volgende in de rij die zijn kunstje wil tonen? Samen voetballen, samen strijd maken, hun poot zetten tegen potige Portugezen, dat ging al helemaal niet.

De kindsterretjes die door hun ploeg maar laat waren vrijgegeven, waren meteen in de ploeg gedropt, maar konden ook het verschil niet maken. Het paars-witte wonderkind Nathan De Cat vond nooit zijn draai en Jorthy Mokio speelde zoals zijn ploeg Ajax.

De VRT zond het uit, Sporza had de spelers netjes opgelijnd en aan ons gepresenteerd als de nieuwe Courtois, Kompany, De Bruyne en Hazard, maar dat hadden ze beter niet gedaan. Nog voor in de verte een prijsje lonkte, werd het inmiddels helemaal uitgeholde predikaat Gouden Generatie weer eens bovengehaald. We leren het maar niet.

Misschien toch maar beter een verbod uitvaardigen op het uitzenden van jeugdinterlands. Opdat we bijgevolg niet te veel aandacht besteden aan hun prestaties. Omdat alleen telt wat ze later op het hoogste niveau zullen presteren. Als ze daar al geraken en als ze daar kunnen blijven.

Uiteindelijk verloren de U17 omdat ze twee goals cadeau gaven, voorheen atypisch Belgisch, maar inmiddels een Belgische ziekte. Iets later die vrijdag verloren de U21 in Oostenrijk, ook door een weggegeven goal, maar nog niets is verloren. Daar zijn ze nog maar halfweg in de poule en de betere U17’ers zijn weer inzetbaar.

Komen we bij het echte werk: de Rode Duivels. Met morgen nog een gezondheidswandeling annex schietoefening tegen Liechtenstein is het al een tijdje zeker dat België als groepswinnaar zeker is van het zevende grote toernooi op rij. Daarmee is al het goede nieuws gemeld.

Als tot de laatste wedstrijd Noord-Macedonië en Wales je op de hielen zitten, kan je bezwaarlijk van een glorieuze kwalificatiecampagne spreken. Met andere woorden: Rudi Garcia is niet de heilsprofeet gebleken voor de Rode Duivels. Garcia mocht dan wel niet coachen na een schorsing, de voorbereiding van de wedstrijd nam hij wel voor zijn rekening.

Wat zei de beste Belg Jeremy Doku? “Onze campagne was niet top. We hebben te veel punten laten liggen. Iedereen moet beter doen, de coach, ik, iedereen.”

Dat ook de coach, als eerste vermeld, beter moest doen, dat was geen slip of the tongue. “We keken naar deze ploeg en dachten dat ze lang zouden spelen maar dan spelen ze kort en gaan ze voetballen. Het was een totaal andere wedstrijd dan thuis. Misschien hebben we onze tegenstander (in eigen stadion spelend, bedoelde hij) niet genoeg geanalyseerd.”

Het verhaal van die wedstrijd en van de hele campagne is nochtans eenvoudig samen te vatten: voorin komen ze maar niet tot scoren en achterin leiden keer op keer beginnersfouten tot tegendoelpunten. Met dat tussenrapport kan je, om weer Doku te citeren, niks gaan doen op een World Cup.