Het Product

De minister van Media heet Cieltje Van Achter. Nu ze het een keertje over iets anders mocht hebben dan Brussel had ze ook een mening klaar over de DAZN-vaudeville.

DAZN is de rechtenhebbende partij die het Belgische profvoetbal voor vijf jaar heeft gekocht maar die daar na een half jaar alweer vanaf wil. Televisierechten stuur je niet terug via een ophaalpunt, dus dat is inmiddels een juridisch dingetje. In zoverre dat tot donderdag niet duidelijk was of er dit weekend überhaupt camera’s langs de velden zouden staan. Voorlopig wel, maar hoelang nog?

De minister noemde het onaanvaardbaar dat DAZN geen beelden zou aanleveren. De Vlaming had daar recht op! In het belang van de geloofwaardigheid van onze nieuwsvoorziening!

Misschien moet iemand van haar kabinet haar eens het fenomeen radio laten aanhoren. Voetbal op de radio, altijd spannend. Daarnaast zijn er nog de kranten en de nieuwssites om ons van sportinfo te voorzien. Meer is niet nodig om te weten hoe het je favoriete team is vergaan. Beelden van dat – laten we wel wezen – belabberde Belgische voetbal zijn geen basisbehoefte.

Uiteraard kun je je vragen stellen bij de contractbreuk door DAZN. Wat er ook van zij, de Pro League had nooit in zee moeten gaan met die partij. Dat is achteraf makkelijk spreken, maar van bij het eerste contract (toen nog met voorganger Eleven Sports) werd al gewaarschuwd voor een rampscenario.

Dat voetbalcontract was in 2020 een recordbedrag van 103 miljoen euro waard, amper enkele miljoenen meer dan wat Telenet en co. boden. Er was bijgevolg geen goede reden om van de ingespeelde, vertrouwde mediapartner naar het onbekende Eleven over te stappen. Onder meer Club Brugge en Charleroi zetten toen fel druk. Later bleek dat Eleven al commerciële deals had afgesloten met die clubs.

Na de stopzetting van de competitie in volle eerste Covid-19-golf eisten de gedumpte partijen Telenet, Proximus en VOO via arbitrage 15 miljoen euro televisiegeld terug, iets wat bij een voortzetting van hun verbintenis nooit was gebeurd. Per saldo was het profvoetbal toen al slechter af.

Twee jaar later werd Eleven Sports overgenomen door de DAZN Group. Vorig jaar liep dat eerste tv-contract af en bood DAZN nog maar 84 miljoen euro voor de rechten van 2025 tot en met 2030. Zowel Eleven als DAZN beschikt niet over een eigen televisiekanaal en is dus aangewezen op een doorverkoop van zijn product via telecomoperatoren zoals Telenet en Proximus. Als ‘bedrogen’ ex-rechtenhouder stapten die in 2020 nog mee in het Eleven-verhaal, maar deze zomer weigerden ze een deal te tekenen. Gevolg: een debacle dat het profvoetbal in België op zijn grondvesten deed daveren.

Met wat simplisme zou je de volle schuld bij DAZN kunnen leggen. Sinds die dag in 2020 dat ze voor een paar miljoenen meer voor Eleven koos, heeft de Pro League minstens evenveel boter op het hoofd. Het creëerde de voorwaarden voor de perfecte storm waarin het nu zit: Eleven had nauwelijks Belgische verankering, werd kort daarna overgenomen door een Britse oligarch en inmiddels zijn Saudische oliesjeiks mede-eigenaar geworden.

De DAZN-soap leidt af van de essentie van deze affaire: de kijker lust het product Belgisch profvoetbal niet meer, althans niet tegen de prijs waarvoor het in het schap ligt. Dat je wellicht nergens in Europa goedkoper voetbal kunt bekijken, moet tot denken aanzetten.

Eindelijk heeft de sportfan door dat het Belgische voetbal een gigantische zeepbel is. Het is overgefinancierd door onrealistisch hoge televisierechten en wordt nog eens geruggensteund door 200 miljoen euro lastenverlagingen vanuit de federale portemonnee, laaghangend fruit waar Bart De Wever zich op verzoek van Georges-Louis Bouchez niet durft aan te vergrijpen.

Wat krijgt de Belgische belastingbetaler daarvoor terug? Een doorloopcompetitie dunner dan de dunste diarree. De voorbije tien jaar hebben de clubs uit 1A voor 847 miljoen euro spelers aan het buitenland verkocht.

Zeven op de tien verhandelde spelers waren jonger dan 23. De Jupiler Pro League als opleidingswalhalla? Niet echt. De meeste spelers worden jong gehaald uit het buitenland en iets minder jong weer doorverkocht. In de klassering van speelminuten voor jonge spelers die in aanmerking komen voor de nationale ploeg, Belgen dus, staat Nederland elfde. België tikt af op een bedroevende 29ste plaats op vijftig landen.

Van lokale verankering en herkenbaarheid is geen sprake. De voetbalfan wordt gevraagd om elk seizoen een halve nieuwe kern exoten te omarmen. Om vervolgens vast te stellen dat wie een paar ballen goed raakt meteen wordt doorverkocht.