Grand Crash Bike
Velon wil cameraatjes op de renners, op de fietsen, op de motards en in de volgauto’s. Velon is een joint venture tussen elf ploegen, en niet van de minste, die het wielrennen sportief, commercieel en financieel verder willen ontwikkelen.
Velon is een bijzonder lovenswaardig initiatief, net als de Mouvement Pour un Cyclisme Crédible (MPCC). Ook dat is een joint venture, bedoeld om doping te bannen, maar waarvan de leden meer tegen de lamp lopen dan de niet-leden. De koers hangt aan elkaar van de joint ventures en je vraagt je soms af wat nog het nut is van die ene grote joint venture, de internationale wielerbond UCI.
Velon zou niet zijn opgezet om een percentagevan de tv-rechten af te dwingen. Natuurlijk niet, het is een caritatieve vereniging, die gratis exclusieve beeldjes van in de koers zal aanbieden en de organisatoren rijk wil maken.Correctie: de organisator in het enkelvoud, ASO in casu, want in heel het wielrennen is er maar één organisatie die geld aan die sport verdient.Dat steekt de ogen uit en precies dat wil Velon nu doorbreken.
Etappe acht van Gérardmer naar Mulhouse was dit jaar de best bekeken Touretappe met 11,2 miljoen kijkers opgeteld in België, Nederland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Australië. Dat zijn 200 miljoen geïnteresseerde kijkers voor één Tour. Gecumuleerde kijkcijfers noemen we dat. Overigens is de Tour sinds 2011 22 procent van zijn kijkers verloren.
Maar Patrick Lefevere heeft er eigenhandig 3,5 miljard geteld en die vinden de koers te saai. Dat klopt. Koers op tv is saai en vooral duur, zeker als elke etappe minimaal drie uur live wordt uitgezonden. Kortere races, vaste circuits, kortere uitzendingen, toppers vaker tegen elkaar, stratencircuits, dat zou kunnen helpen. Maar neen, om wat nu saai is spannend te maken, moeten tien miljoen kijkers een app kopen van 5 euro, waarmee de teams 50 miljoen ophalen die ze dan verdelen over elf teams.
Wat gaan we zien op die app? Actie en reactie op de fiets, overleg in de auto. In real time? Dat moet wel, want anders gebeuren op televisie de dingen een minuut eerder dan op je app. Mooi zo, voor je het weet hoor je ook de klassieke conversatie tussen sportdirecteurs in de trant van: “Als je nu geen mannetje extra inzet, zorgen wij ervoor dat je dit seizoen nooit meer wint.” Of nog beter: “Sorry, hij vraagt zo veel. Wil die van jou niet betalen, dan rijdt die van ons niet.”
Ook gierende remmen en gevloek en gesakkerzullen we horen, valpartijen zullen we zien. Mooie publiciteit voor een sport is dat. De formule 1 is teruggekeerd naar de essentie – machine tegen machine en mens tegen mens – en verwijdert zich in imago steeds verder van het rondrijdend kerkhof van weleer. Maar het wielrennen wil zijn risico op ongelukken vermarkten.
Ik zie het voor mij: het is bloedheet, het asfalt komt los, een renner crasht, je hoort hem schuiven, je hoort hem gillen, met dank aan Velon. Fiets en renner komen tot stilstand, dicht bij elkaar. Renner ligt met zijn hoofd naar zijn stuur en het cameraatje – een stevig ding – blijft filmen en beeldjes doorsturen. Bloed sijpelt uit de mond, de neus, de oren. Renner sluit zijn ogen. Alles in HD. Live. En even later op YouTube. Een app? Doe toch meteen een game. Vergeet Grand Theft Auto, Grand Crash Bike komt eraan.
Hans Vandeweghe 