Bij Anderlecht slipt er weleens een raar communiqué door, waarvan je je afvraagt wat daar in godsnaam de bedoeling van is. Zoals woensdag…

‘Geen akkoord met Hein Vanhaezebrouck’

Woensdag 27 september 2017 – Naar aanleiding van de zopas verschenen berichtgeving die door sommige media de wereld is ingestuurd, benadrukt RSC Anderlecht dat er geen akkoord is met Hein Vanhaezebrouck.

Ze hadden nog wel een rijtje andere werkloze trainers kunnen opnoemen met wie ze geen akkoord hadden. Of ze hadden er ook meteen bij kunnen zeggen: we hebben nog geen akkoord maar we willen Hein wel. Neen, dat hielden ze voor gisteren…

‘Hein Vanhaezebrouck kandidaat-coach RSC Anderlecht’

Vrijdag 29 september 2017 – RSC Anderlecht bevestigt de interesse in het aanstellen van Hein Vanhaezebrouck als hoofdcoach van RSC Anderlecht. Hein Vanhaezebrouck is op de hoogte. Hij heeft enkele dagen bedenktijd gevraagd. De club zal te gepasten tijden communiceren.

Ook hiervan is de meerwaarde niet duidelijk en de bedoeling nog minder, tenzij ze Bayern München willen afschrikken, want die zijn ook op zoek naar een dominante coach. Wie weet.

Dat van die bedenktijd, geloof dat nu maar niet. Het enige wat klopt aan dat bericht, is dat Vanhaezebrouck op de hoogte is van de interesse. Alle partijen zullen volhouden dat ze pas na intensieve onderhandelingen tijdens de interlandbreak (volgende week) tot een overeenkomst zijn gekomen en dat ze bij Anderlecht lang hebben moeten inpraten op Hein Vanhaezebrouck, in diepe rouw om zijn vertrek bij Gent, om hem weer aan het werk te krijgen. (En dat ze de portemonnee hebben moeten trekken, maar dat spreekt vanzelf want het gaat om voetbal en Mogi Bayat is de poppenspeler in dit theater.)

Normaal moet je met Vanhaezebrouck altijd een slag om de arm houden, en in het andere uiterste landt hij alsnog níét in Neerpede, maar dit is geen normaal. Dit is een trein die geen derde keer passeert om hem te parafraseren toen hij KV Kortrijk verliet voor Gent. Dit is bovendien Anderlecht, dat in de competitie niks meer te verliezen heeft en dat in de Champions League tegen ploegen speelt waartegen Hein Vanhaezebrouck altijd heeft willen coachen.

En nu eerlijk, beste Gentenaars, geef hem eens ongelijk? O jawel, Vanhaezebrouck is me, myself and I en ego is his middle name. Egocentrisme is zijn drijfveer maar dat heeft hij ook nooit onder stoelen of banken gestoken.

Vanhaezebrouck was totaal onverwacht in een situatie terechtgekomen waarin hij zijn opties moest afwegen. Fight of flight? Hij had gevochten en het was niet gelukt, dus de vlucht. Dus: eat or be eaten, kill or be killed? Voor de controlfreak Hein Vanhaezebrouck was de keuze snel gemaakt. Hooguit zal hij met een paar van zijn naaste collega’s een band opbouwen, maar bijvoorbeeld niet met clubbesturen. Die heeft hij nooit vertrouwd en zal hij nooit vertrouwen. Dan maar liever zelf de touwtjes in handen houden.

Bij Gent vermoeden ze stilaan dat het niet netjes is gegaan, maar als ze die wedstrijd tegen Zulte Waregem gewoon hadden gewonnen, wat zomaar had gekund ondanks het slechte spel, dan was er niks aan de hand. Nu lijkt dit zo’n huwelijk waarbij de partners tot hun beider droefenis plots vaststellen dat het niet meer gaat, dat de lust weg is, dat ze op elkaar zijn uitgekeken. Maar omdat ze intelligente en beschaafde mensen zijn, gaan ze in vrede uit elkaar en probeert elkeen het verdriet op zijn manier te verwerken. Waarop een van de treurenden al meteen in een ander bed duikt en het alsnog een vechtscheiding wordt.

Wat is nu de fall-out als Hein bij Anderlecht tekent?

Dat Gent en Vanhaezebrouck zijn gescheiden en hoewel niets hen nog bindt, zullen de verwijten heen en weer vliegen. Dat Anderlecht na de prikjes van Gent (kampioen in 2015, talent Nicolas Raskin weggehaald) heeft getoond dat er nog een hiërarchie in het Belgisch voetbal is. Dat Gent en Anderlecht nu ook voortaan met getrokken messen tegenover elkaar staan. Dat de rat Bayat in Gent wellicht is uitgespeeld. Dat Michel Louwagie er sneller mee zou kunnen stoppen dan voorzien. Dat de eerzuchtige Ivan De Witte wel nog op wraak zint. Dat Hein Vanhaezebrouck zijn aureool van onkreukbaarheid en rechtlijnigheid kwijt is. Ten slotte, dat de Gentenaars, die hun Hein zo op handen hebben gedragen, zich zwaar bedrogen voelen en verweesd achterblijven.

Neen, het Belgisch voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn na deze soap, maar het meeste verbazingwekkende is toch wel dat de fans van Gent nu tegen Anderlecht en tegen Hein en dus vóór Club Brugge zullen supporteren.