Ik ben naar het voetbal geweest en ik heb al heel snel in de wedstrijd een aanslag gezien van Anthony Vanden Borre op de enkels van Victor Vazquez. Zo zag het er althans uit en bij het herbekijken van de beelden is het duidelijk dat Anthonieke met Vazquez een Simonneke in gedachten had, maar waar hij Moses Simon van Gent een paar weken geleden niet eens kon raken, had hij nu Vazquez frontaal mee.

Ik heb daarop Vazquez zien kronkelen van de pijn, op de grond zien slaan van ellende, zien weghinken, zien opgelapt worden langs de zijlijn en nog wel drie volle minuten lang zien trekkebenen, waarna hij bij de eerste goeie diepe bal in zijn richting als een jonge hinde naar het doel van Proto liep. En toen wist ik het niet meer. Ook niet toen ik Tom De Sutter onthoofd zag neervallen nadat weer Anthonieke hem had geraakt, waarna Tom fluks rechtstond want de scheidsrechter geloofde hem niet.

Ik heb een Anderlecht gezien dat hoog en fel storend, met Mitrovic vooropgaand in de strijd, makkelijk Club Brugge afhield. Dat scoorde via Mitro met een hakje achter het steunbeen en door de benen van Timmy Simons voorbij een grabbelende Mat Ryan. Dat vervolgens een tweede keer had kunnen scoren via Mitro, maar dat naliet. Dat ook Praet, zie hoger, een open doelkans zag missen, Ryan een afgeweken vrije trap zag keren met een mirakelsave, een dubbele strafschop op Acheampong niet zag fluiten en een doelpunt zien afgekeurd worden voor buitenspel dat geen buitenspel was.

Ik ben naar het voetbal geweest, maar de thuisclub had niet goed begrepen dat het voetbal ook goed kan worden gespeeld en dat je die ene kans die je krijgt, niet aan Davy De fauw moet overlaten. Tot Obbi Oulare in het veld kwam en vuur in zijn ploeg kreeg, maar de manier waarop hij scoorde met een gezichtsbal in plaats van een kopbal, verdiende ook al geen schoonheidsprijs.

Ik heb (gisteren althans, want volgende week is het misschien andersom) veel betere voetballers gezien bij Anderlecht dan bij Club Brugge, maar ik heb Club Brugge gezien met een wil en een onverzettelijkheid waarmee wedstrijden worden gewonnen en dat deden ze dan ook. No Sweat, No Glory doen ze nu al weken alle eer aan. Ik ben naar het voetbal geweest, naar Club-Anderlecht en ik heb een Anderlecht gezien dat achterin geconcentreerd, in het midden gecontroleerd en voorin uitgekookt speelde, maar dat dit seizoen voor de zevende en achtste keer tegen Club Brugge een goal slikte op een stilstaande fase.

Ik ben naar het voetbal geweest gisteren en hoe meer ik naar het voetbal ga, hoe minder ik ervan begrijp.