Val met mij
FIFA-opperbaas Sepp Blatter geschorst! Ach ja, waarom ook niet? De val was begonnen met zijn terugtreding als voorzitter, maar het duurde even voor hij de bodem had bereikt. Het directe effect is wel dat hij in geval van bewezen schuld nooit erevoorzitter van de FIFA zal worden en dat doet veel meer pijn dan welke boete ook. Blatter wordt een eenzame oude Zwitser. Hoewel, afwachten is de boodschap.
De schorsing van Michel Platini is het grootste nieuws. Hij was de onkreukbare Europeaan, de Mr. Proper van de UEFA die de FIFA naar transparante wateren zou sturen, tot bleek dat hij 2 miljoen Zwitserse frank (1,83 miljoen euro) had gekregen van Blatter. In 2011 nog wel, voor diensten bewezen tussen 1999 en 2002. Vier vast- stellingen: dat is goed betaald, het factuurtje was wel erg lang onderweg, niet toevallig werd het sommetje gestort rond de vorige presidentsverkiezingen waarvoor Platini zich ten voordele van Blatter had teruggetrokken en niet toevallig komt dat nu boven.
Platini lijkt dus uitgespeeld, maar zoals steeds moet eerst alles worden bewezen in dit schaakspel vol van schijnmanoeuvres. Iemand achter de schermen bij FIFA wil de kop van de Europese presidentskandidaat, dat is duidelijk. De titel in L’Équipe gisteren, ‘Val met mij’, op een foto van Blatter die Platini amicaal met de hand op zijn rug wegleidt, zou wel eens een juiste analyse kunnen zijn.
Niet schrikken als Sepp Blatter straks alsnog clean wordt verklaard en Michel Platini het volle gelag betaalt. Volgens de olym-pische coulissen zit kingmaker en Poetin-mannetje Al Sabah klaar voor zijn beslissende jump. In dat verband sprak de boodschap van Thomas Bach, voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité ook boekdelen. Kort samengevat luidde zijn mededeling: “Is ’t nu gedaan ja? Zoek eens een onbesproken kandidaat.” Met andere woorden: stel de verkiezingen uit. Bach en Blatter zijn oude vrienden en zijn beiden groot geworden binnen het old boys network van Adidas-baas Horst Dassler. Bach is ook Poetin én Al Sabah.
Corruptie zal niet ophouden met de verwijdering van Blatter. Corruptie ligt besloten in het lot van de sportbonden en hun voorzitters en bestuurders. De omkopingsaffaire van Salt Lake City voor de winterspelen van 2002 wordt algemeen als het grootste corruptiedossier ooit in de sport aanzien. Dat klopt niet. Hooguit een miljoentje is daar onder tafel van eigenaars verwisseld.
Wat Rubén Acosta als voorzitter van de internationale volleybalbond uitvrat, dat was andere koek. De Mexicaan Acosta roomde van alle tv- en sponsorcontracten 10 procent af. Toen daartegen protest kwam, riep hij een ethische code in het leven die hem het recht gaf om bestuurders te ontslaan. Wat hij met elke dissident deed, zoals met de Argentijnse volleybalvoorzitter Mario Goijman die in 2004
de kat de bel aanbond. Acosta kraakte de voormalige businessman en Goijmans klacht werd weggelachen door het Zwitserse gerecht. Dat krijgt nu alle lof in de FIFA-affaire, maar is nu vooral moedig omdat de Amerikanen hen daartoe verplichten.
Acosta verdween in 2008 en bij nazicht bleek dat hij 29,1 miljoen euro naar privérekeningen had weggesluisd. Acosta, 81, leeft een rijk leven in Mexico, als erevoorzitter natuurlijk. Zijn opvolger is een Chinees die jarenlang ondervoorzitter was. In 2012 werd Goijman na ettelijke processen totaal berooid en doodziek uit zijn huis gezet.
Moraal van het verhaal? De internationale sportbonden doen wat ze willen, omdat niemand hen controleert. Ze resideren allemaal
in Zwitserland, niet toevallig omdat de controle daar minimaal is en de belastingen nihil. Sport-bestuurders van het laagste tot het hoogste internationale echelon worden uiterst zelden verkozen op basis van kwaliteiten, maar meestal op basis van hun beschikbare tijd en de grootte van hun ego. De slimste en sluwste geraakt vaak het verst, niet de meest competente. Sportbonden leggen nooit verantwoording af.
In 2012 pleitte Play the Game voor het Europees Parlement voor een controle op de good governance van sportbonden. Voor de UNESCO werd hetzelfde verhaal gehouden. Er kwam niks van. Sport is de zesde industrie van de wereld, draait voor meer dan de helft op geld van de belastingbetaler, maar de sportbonden onttrekken zich aan elke vorm van controle. Als Europa Google op de knieën kan krijgen, waarom dan niet de FIFA?
Sport is de zesde industrie van de wereld, draait voor meer dan de helft op geld van de belastingbetaler, maar sportbonden onttrekken zich aan elke vorm van controle.
Hans Vandeweghe 