Er is één goede reden om Antwerp niet in eerste klasse te willen: een deel van de supporters
Als White Star Brussel zijn licentie voor eerste klasse niet krijgt, zal al snel het begrip racisme vallen. En aangezien White Star in Molenbeek speelt, zal de wereldwinkeljournalistiek zich bemoeien. Je zou gaan hopen dat John Bico en zijn import/exportbedrijf, wèl mogen promoveren om alvast van dat gezeur af te zijn.
Als White Star Brussel de licentie niet krijgt, promoveert AS Eupen. Ook dat is een import-exportbedrijf in buitenlandse handen. Net als WS Brussels hebben ze niks te zoeken in eerste klasse, omdat ze economisch niks bijbrengen. Elke euro tv-geld die richting WS Brussel en AS Eupen gaat, is weggegooid geld. Wie zeker niet promoveert, is Royal Antwerp FC en dat is de enige ploeg die zou mogen promoveren. Stijgen en dalen in een kleine markt mag niet afhankelijk zijn van het criterium ‘sportief toeval’, maar van wat zo’n ploeg kan bijbrengen aan de gezamenlijke business van de zestien sterkste ploegen in België.
Een achterban van 13.000 is te mooi om in tweede klasse te laten en de tweede grootste stad van een land zonder eerste klassevoetbal, is een Europees unicum. Dat Antwerp een onduidelijke kapitaalstructuur heeft, is geen goede reden om hen tegen te houden. Het volstaat de licentievoorwaarden te veranderen om te weten wie achter het geld van stamnummer 1 zit.
De enige goede reden om Antwerp niet in eerste klasse te willen, is het gedrag van een deel van de supporters. Zaterdagnacht hebben die lelijk huis gehouden en de gemiste promotie gewroken op de plaatselijke politie. Er hadden doden kunnen vallen en waren die gevallen, dan hadden ze ongetwijfeld de politie daarvoor verantwoordelijk gehouden. Zo gaat dat in het voetbal/de maatschappij: een minderheid misdraagt zich, de rest moet boeten en als de politie eindelijk optreedt, is er sprake van excessief geweld en/of onkunde.
Van de week is in Engeland 27 jaar na de feiten het doek gevallen over het Hillsborough drama. Op een mooie zaterdagnamiddag in april zijn in Sheffield 96 doden gevallen ten gevolge van supportersgeweld bij een halve finale van de FA Cup tussen Liverpool en het toen nog grote Nottingham.
Liverpoolfans slaan blauw uit – en dat wil wat zeggen – als ze het woord ‘supportersgeweld’ horen, maar het is niet anders. En van een verwijzing naar hun reputatie ten gevolge van het Heizeldrama waar 39 Italiaanse doden vielen, willen ze ook niet weten. Dat was de schuld van een instortende muur. Een detail natuurlijk, maar die muur stortte in, omdat zij de Italianen aanvielen.
Op Hillsborough ging die dag alles mis wat kon mis gaan. Eind de jaren tachtig was het de gewoonte van hele horden om zonder ticket naar een bezoekend stadion te komen in de hoop dat de suppoosten en de politie de hekkens zouden openen om rellen te vermijden. De politie van Sheffield kon het zaakje niet meer meester, opende de poorten en de supporters (sommige met, maar veel zonder ticket) stroomden naar binnen in een te klein en te oud stadion. Dom van de politie, die wel meer fouten maakte, maar wat doen normale burgers als ze zien dat er geen doorkomen aan is? Ze maken rechtsomkeer. Het zootje dat niet binnen was, met of zonder ticket, begon te duwen en bleef duwen om toch maar in het overvolle vak te geraken. Ze verpletterden 96 van hun eigen mensen tegen de hekkens rond het veld.
Die hekkens werden zo’n beetje overal in Engeland meteen weggehaald en enkele weken later maakten Birmingham City fans gebruikt van de verlaagde omheining in Selhurst Park om na een doelpunt van thuisploeg Crystal Palace het veld te bestormen en de thuisfans aan te vallen. Those were the days of violence, zegt Cass Pennant in de film Cass, een must see voor wie wil meespreken over dit onderwerp. Pennant was de leider van de IC Firm, de harde kern van West Ham United, en de eerste die een lange gevangenisstraf kreeg voor voetbalgeweld.
Het is bepaald vreemd dat over een gebeurtenis uit 1989 van de week is geoordeeld door een bril van 2016 en dan nog door een volksjury waarvan de voorzitster in huilen uitbarstte toen ze antwoordde op de schuldvragen. Hillsborough was een dieptepunt, en het vonnis is daar geen uitzondering op. De beschaving, zo is eens te meer gebleken, heeft het altijd moeilijk om een gepast antwoord te vinden op barbarij.
Hans Vandeweghe 