Op 9 mei heb ik bij de start van de Giro een verhaal gepubliceerd over het vermeende ketonen-gebruik door de Britse topatleten en dus ook Sky, met name Chris Froome. Er waren geruchten in het peloton, er was een bron en meer dan één, en ik had mailverkeer met de professor van Oxford die het overigens volkomen legale voedingssupplement had ontwikkeld. Ik liet in het midden of het effectief werd gebruikt en zelfs of het effectief werkte, al waren wetenschappers meteen mee.

Een paar dagen later publiceerde ik dat verhaal op mijn WordPress-site. Ik kreeg die week 5.723 bezichtigingen, waarvan 3.116 uit Nederland. Op 15 juli, een dag na de Sky-demonstratie in de eerste Pyreneeën-rit, had ik ineens 6.600 bezichtigingen, waarvan het merendeel voor dat ketonenverhaal dat inmiddels twee maanden oud was. 3.907 uit België – altijd een beetje trager, mijn landgenoten – en de rest van een beetje overal. Een dag later: 8.807 bezichtigingen, waarvan 7.726 voor het ketonenverhaal, 4.425 uit Nederland, nog eens 3.000 Belgen en al 400 uit het VK. Ik dacht: nu mag het ophouden, dit verhaal had ik misschien beter niet geschreven en toen ben ik het nog eens gaan herlezen.

Sorry, maar er is niks mis mee, behalve misschien dat ik onrespectvol ben over hoe Froome eruitziet. Body shaming? Dan moet het maar. Als de big bang of body types in de sport bestaat en we over afzienbare tijd met één kennersoog een atleet aan een sport zullen kunnen toewijzen, zoek dan naar copycats van concentratiekampbewoners en je hebt het Tour-podium.

De helft van dat ketonen- verhaal ging ook over dat steeds lichter, steeds magerder en wat de gevaren dan wel waren: osteoporose en bij het minste een breuk. Ik legde de link met corticosteroïden. Ik had – maar deed dat niet – ook de link kunnen leggen met Cytomel, dat massaal wordt voorgeschreven in de Angelsaksische sport. De reden? Zware training kan leiden tot een minder goed functionerende schildklier, wat dan weer tot gewichtstoename kan leiden. De echte reden? Als je het goed gebruikt, krijgt je metabolisme een zwengel en val je ervan af. En neen, het product staat niet op de lijst, maar wordt zo frequent gebruikt en dus misbruikt dat het er snel zou moeten opkomen.

Op de volgende pagina in deze krant staat een verhaal dat Froome wil vrijpleiten van insinuaties en loze beschuldigingen. Ernstige beschuldigingen moeten worden gestaafd met ernstige feiten, zei een collega van Froome ooit. Dat was Lance Armstrong. Froome speelt het slimmer: hij schakelt trainer Paul Van Den Bosch in als zijn Belgische spokesman om te ontkennen dat hij ketonen gebruikt. (Niet vergeten te factureren, Paul.)

Misschien gebruikt Froome geen ketonen, misschien wel. Misschien weet hij het niet eens, misschien liegt hij. Ik weet wel dat ze bij Team Sky er alles aan doen om procentjes te winnen en als ketonen daar ooit hebben ingepast, dan zullen ze die wel hebben geprobeerd. Terecht. Dat treintje bergop is US Postal maar nog beter. Dat is al een procentje. Froome met zijn ovalen tandwiel, weer een paar procentjes. Hier een procent, daar een paar procenten, het telt op en je hebt zo 5 procent gewonnen op de rest. Of de extra marge die epo ooit gaf.

En dan is er nog dat gewicht. Wetenschappelijk te verklaren, maar zo vreselijk om zien, al hebben wij in het Westen wel een te hoge tolerantie voor vetzucht. Froome komt uit Oost-Afrika, waar de meeste top- atleten (m/v) vel over been zijn en om ter hardst lopen.

Wat onderbelicht blijft bij Sky, is hun voedingsplan en dat is echt revolutionair. Zij eten niet voor de lol, zij eten niet om te leven, zij eten om te rijden. Ze gooien de tank juist genoeg vol om een bepaalde prestatie te leveren. Gedaan met die copieuze ontbijten waar het oude wielrennen een patent op heeft. Geen dessertje na een goede rit. Champagne na ritwinst? Ik betwijfel het. Geen energie verspeeld, geen eten. Wie op kop moet rijden of heeft gereden, mag eten. De hond van Pavlov kreeg een belletje, de wielrenner van Sky een gelletje.

Belletje-gelletje