Thierry Gouvenou is dus toch geen slimme parcoursbouwer. Twee dagen lang was er niks te beleven, reden ze per fiets maar wat door Frankrijk, de ene keer al iets sneller dan de andere. Er kwam meteen kritiek: de Tour als behangpapier. Ga plassen, de auto wassen, doe je inkopen en kom dan terug voor de laatste kilometers en je hebt niks gemist. De Tour quoi, weet u het nog: een sport voor rusthuizen (en Vlamingen)?

Je kan het ook anders zien. In de wetenschap dat de Tour de France de zwaarste sportwedstrijd ter wereld is, kan je je ook verheugen over een peloton dat in langere etappes een soort windstilte in acht neemt. Die etappe waarin ze soms geen 30 reden en pas tegen een uur of zes binnenkwamen, zal het eindgemiddelde niet ten goede komen, maar daar heeft niemand van die tweehonderd renners een boodschap aan.

Deze Tour is zwaar in de eerste week, nog zwaarder in de tweede week en superzwaar in de derde, en dan hou je best wat reserve over. Dit zijn nu eenmaal andere tijden. Misschien dat er nog een paar meerijden die onderweg een heel klein beetje bloed bijpompen, maar dat zal het dan wel zijn: een heel klein beetje. Waar vroeger 140-150 werd gereden als 120 de limiet was, en later die snelheid terugzakte naar 130, wordt nu nog 120,5 gereden. En dan, zeggen velen, is dat beetje te snel rijden – lees: dat beetje doping – de moeite van de stress niet meer waard.

Gisteren was het dan weer minder saai, althans voor Belgen. Maar Duitsers, Fransen, Nederlanders, Italianen, Spanjaarden en Engelsen achter hun micro’s, hoe hebben die zich niet verveeld in de live? Misschien dat het moment waarop Greg Van Avermaet met enkele krachtige lendenslagen zijn vluchtmaat Thomas De Gendt eraf reed voor wat animo zorgde, maar daarna was het gewoon wachten tot die jongen van BMC over de streep kwam en de gele trui pakte.

Voor de Vlamingen kon de vreugde niet op en Greg Van Avermaet had alvast twee van zijn felste supporters achter de micro van de VRT en heel veel objectiviteit kwam er niet meer aan te pas, maar dat is niet erg. Drie jaar na Jan Bakelants heeft dit geplaagde wielerland weer een geletruidrager en niet ‘stoemelings’ maar door een loodzware etappe van begin tot eind te kleuren en uiteindelijk te domineren.

Voor Van Avermaet zelf is dit een opsteker van formaat. De man zweeft ergens tussen de uitersten ‘zeer overtuigd van het eigen kunnen’ en faalangst. Alle gradaties daartussen zijn hem niet onbekend. Gisteren was hij overtuigd van zijn eigen kunnen, volgende lente zal het misschien wel weer andersom zijn. Afgezien daarvan is Greg Van Avermaet een geschenk uit de hemel voor de planeet koers. Minder charisma dan Peter Sagan, minder praatjes ook, minder prestaties dat zeker, maar wel altijd en overal zijn stinkende best doen om er wat van te maken. Dat verdient lof en die kreeg hij gisteren bij tonnen van zijn vrienden van de VRT.

“Greg Van Avermaet wil absoluut bewijzen dat hij de beste Belgische wielrenner is, maar hij moet vechten tegen Tom Boonen en Philippe Gilbert”, hoorden we zijn eerste supporter José De Cauwer zeggen. “Die anderen hebben alleen hun palmares.”

Hallo, wel een beetje serieus blijven: alleen hun palmares? Tom Boonen heeft zeven grote klassiekers gewonnen en is wereldkampioen geweest. Philippe Gilbert heeft zes grote klassiekers gewonnen en een wereldtitel. Onlangs won hij ook de Belgische titel, voor wat dat waard is.

Speelweek van de Tour

Greg Van Avermaet heeft geen enkele grote klassieker gewonnen en is ook nog nooit wereldkampioen geworden. Zolang Boonen en Gilbert in het peloton blijven en Van Avermaet geen grote koersen wint, zal hij nooit de meeste aandacht krijgen en daar zullen twee Tour-ritten of deze gele trui niks aan veranderen. En om het predikaat beste Belgische renner van het moment te krijgen, moet er nog wat bij.

Michel Wuyts had de mooiste: “Van Avermaet wint de Tour, allez vandaag toch.” Dat somt het ongeveer op. Er is geen enkele reden om die overwinning te degraderen, maar kaderen kan geen kwaad. We zitten nog in de speelweek en dat de Tour nog moet beginnen, zie je aan het klassement van de bergstand: 1. De Gendt, 2. Van Avermaet, 3. Stuyven. Het lijkt een ode aan Lucien Van Impe veertig jaar geleden, maar dat klassement zal er morgen al heel anders uitzien.