Dat is er dan één minder om te kloppen: Spanje heeft zichzelf geklopt. De technische staf de wacht aanzeggen een dag voor de openingswedstrijd, dat is alleen nog maar in een Afrikaans land vertoond. Vroeger noemden we dat dan een bananenrepubliek, maar dat mag nu niet meer. Bovendien zie je dat ook een westers land de pedalen kan verliezen als zo’n bondsvoorzitter zijn ego niet meer de baas kan. Als ze ooit wereldkampioen worden is hiermee een oud adagium bevestigd: het nut van de trainers houdt op nadat ze hebben gemeld tegen wie ze moeten.

We zijn gearriveerd in Moskou, dus het voetbalfeest kan beginnen. Ik tik dit stuk vanop de parking van het Loezjniki-stadion, dat is het olympisch stadion van de Spelen van 1980, met aan de voorkant nog dat mooie standbeeld van Vladimir Iljitsj Oeljanov, ook wel bekend als Lenin. Vanavond wordt de eenentwintigste World Cup daar geopend.

Het is de Russen gegund, een opener tegen Saudi-Arabië. En het is ook te hopen dat ze die winnen en dat ze dan doorgaan naar de volgende ronde. Een thuisland hoort er minimaal drie weken in te blijven. In Brazilië vier jaar geleden was dat ook en toen gingen ze er met een grote knal uit: 1-7, dat had wel iets. Ook dat gun ik de Russen, afgemaakt worden voor de ogen van een verbijsterd thuispubliek. En Poetin.

Trucjes

Maar goed, Rusland-Saudi-Arabië, kom mij niet vertellen dat hier de speling van het lot in het spel is. Onzin. Net als de hele samenstelling van de groep: Rusland treft twee islamitische landen die uitgerekend vandaag aan hun laatste dag van de ramadan toe zijn en wij moeten geloven dat dit toeval is? Michel Platini heeft het een paar weken geleden nog bevestigd: het organiserend land heeft altijd wel enkele trucjes – ‘des magouilles’ noemde hij dat – om de loting te beïnvloeden.

De ramadan is een issue, ongetwijfeld. Vier jaar geleden begon die midden in de World Cup, maar de moslims die dan nog actief waren, lapten de ramadan aan hun laars of begonnen later. Technisch mag dat niet, maar niet eten is nog grotere nonsens. Dit is de eerste World Cup sinds lang die net na de vasten valt.

Bij de Saudi’s hebben ze die nauwgezet gevolgd. Dat ging dan zo: lichte training na het ochtendgloren, vervolgens een hele dag slapen, licht beginnen te trainen net voor de zon onderging, en dan eten en dan nog eens trainen en weer eten.

Rond topsport en ramadan is nogal wat onderzoek gedaan en de uitkomst daarvan is simpel: voor westerse wetenschappers staat de ramadan haaks op topsport, is hij gevaarlijk voor blessures en wordt hij best niet gevolgd. Ze begrijpen niet waarom de moslims geen uitzondering maken. Die is trouwens toegelaten: wie reist en wie zware arbeid verricht, hoeft niet te vasten.

Studies uitgevoerd in moslimlanden focussen op het spirituele. De Aspire Academy van Qatar heeft een en ander gepubliceerd en meandert tussen religie en voedingsleer: neen, het is niet goed om te vasten en dan te willen sporten; ja, het is beter dat je je koolhydraten geregeld aanvult, maar… moslims halen juist veel kracht uit hun geloof en hun vasten. Bewijzen dragen ze niet aan.

Rusland en Saudi-Arabië zijn op papier de zwakste landen van dit WK, zij kunnen uitmaken wie het kneusje is. Als de Saudi’s de kracht vinden om de Russen te kloppen, dan zijn er twee mogelijkheden: of we moeten allemaal aan de ramadan, of ze hebben gedaan alsof. Dat laatste zou mij ook niet verwonderen.

Vliegen met de Belgen

De traditie wil dat u via deze rubriek ook op de hoogte wordt gehouden van ons persoonlijke wel en wee. Welnu, een charter, speciaal voor de Rode Duivels en wij mochten mee, dat leek een goed idee. Lekker comfortabel, geen gedoe met lange wachttijden: hop on, hop off. Hoewel het geen groot vliegtuig was, konden we de Rode Duivels alleen maar van ver UNO zien spelen. Hoewel, Eden Hazard heb ik van dicht gezien, bijna kunnen aanraken toen hij achteraan kwam plassen. Thomas Vermaelen kwam even in de gedemilitariseerde zone, maar waagde zich niet verder.

Dat kwam zo. Toen wij het vliegtuig opstapten, stond het flinkst uit de kluiten gewassen lid van de delegatie ter hoogte van rij 22. Geen doorkomen aan. Rijen hoger dan 22 waren voor de media. Alles onder de 22 was voor de Rode Duivels. Inclusief alle overhead bins. En daar werd streng op toegekeken. Ondertussen werden door de bagage-afhandelaars zeven extra kisten materiaal van de Rode Duivels ingeladen. Dat was een probleem, want zeven extra kisten betekende dat de bagage van zeven journalisten uit het ruim werd gehaald. Mijn koffers kwamen om 15 uur Belgische tijd netjes van de band gerold.

De trip is voorspoedig begonnen, maar volgende keer wordt het een lijnvlucht.