Boksen, dat is zoals de blinds in de Voice van Vlaanderen. Dan hoor je iemand zingen en denk je: goed hoor, die kan er wat van. Om vervolgens vast te stellen dat geen enkele van de coaches heeft omgedraaid, waarna die ook nog eens in vijf woorden uitleggen waarom het bagger was.

Boksen dan. Je ziet slagen vliegen, ogen opzwellen, neuzen bloeden, oren ter plekke bloemkolenpuree worden, en je denkt: die ene is duidelijk beter dan de andere. Om vervolgens vast te stellen dat de specialisten een totaal andere mening er op na houden.

Veel sporten zijn moeilijk om juist te interpreteren, maar boksen is specialistenwerk. Niet elke slag die aankomt, is een slag die echt aankomt, prentte de Louis mij ooit in. De Louis was wijlen Louis Ceulemans, basketbal-, tennis- en boksjournalist van Het Nieuwsblad, en zelf voormalig bokser. Samen met Louis heb ik ooit een bokswedstrijd bekeken, tijdens het ECC-tennistoernooi en dus al lang geleden. Ik zou niet meer weten wie tegen wie. Alles wat ik zag, stelde niks voor en telkens ik oei of ai zei, schudde Louis meewarig zijn hoofd. Hij zag de slagen die landden en niet landden, hij voorspelde ronde na ronde wat er zou gebeuren. Sinds die dag hoed ik mij voor commentaar bij boksen, curling en nog een handvol andere sporten.

Toen op de sites van de kranten verscheen dat Delfine Persoon was bestolen daar in New York, hield ik een flinke slag om de arm. Helemaal toen zelfs de grote bokskenner Bjorn Soenens ineens zijn oordeel klaar had en nog meer nadat een presentator die was opgebleven exact wist welke ronden Delfine Persoon zeker had gewonnen. Ik dacht: even afwachten toch.

Radio 1 had de geniale ingeving iemand aan het woord te laten die niemand kent, maar ik wel: Alain Van Driessche. Dat is de zoon van Jef, boks- en atletiektrainer geweest en af en toe gastcommentator bij de VRT. Alain kent boksen, zoals zijn vader. Hij had het niet over bedrog of bestolen, maar ‘ze had moeten winnen’ en ook nog ‘dat kan je verwachten in een sport als boksen’. Oké, als Alain het zegt. I rest my case: Delfine Persoon is bestolen in New York.

En nu hoe dat komt. De hoofdreden eerst: omdat boksen wellicht voetbal nog overtreft in de hitparade van immorele en amorele sporten. Daarvan afgeleid: professioneel boksen is een jurysport. Vaak doorslaggevend: aan welke bokser (m/v) kunnen de promotoren het meeste geld verdienen. Ten slotte: wie controleert de promotoren in de VS? De maffia. De Italiaanse of in dit geval wellicht ook de Ierse.

Delfine Persoon die traint in een achterafzaaltje in Lichtervelde heeft de beste vrouwelijke bokster ter wereld aan het wankelen gebracht. Correctie: volgens ongeveer alle kenners – inclusief het grote ex-zwaargewicht David Haye die bij de BBC co-commentator was – had ze moeten winnen. Dat zal een tijdje slecht nieuws zijn voor de frustratiemeter die bij dulle Delfine al snel oploopt, maar op termijn goed voor haar eigenwaarde, al zal de (wilde) boerendochter in haar terecht opmerken ze daar geen boterhammen of huisraad voor koopt.

Anderzijds moet de Persoon-clan nu niet doen of hun neus bloedt, geen bedoelde woordspeling. Ze hadden het zelf toch voorspeld? Als het op punten aankomt, kan ze nooit winnen, ze zal Katie Taylor KO moeten slaan. Dat heeft ze geprobeerd en zoals voorspeld heeft zij de tweede helft van de kamp gedomineerd. “Taylor viel niet en dan weet je: dit loopt slecht af,” aldus oud-De Morgen-collega Roland Lebuf, die ook veel van boksen kent.

Katie Taylor had de overwinning ook niet verwacht. Onbeslist, daar hoopte ze op, maar ze wist: ik kan hier verliezen. Taylor komt uit het olympisch boksen en het slagen tellen, uitgedeeld en geïncasseerd, dat zit in haar systeem en daarom alleen al was ze er niet gerust in. Het werd 2-1 voor Taylor, maar het had andersom moeten zijn, aldus de echte kenners waaronder zowat alle ex-boksers.

Profboksen is een jurysport en de wegen van de juryleden zijn minder ondoorgrondelijk dan je zou denken. De jury in het profboksen heeft niet liever dan dat er één KO gaat, dan hoeft er niet meer te worden geoordeeld. Als de kamp close is, kiezen ze zelden voor
de bokser die het beste was, maar altijd voor wie commercieel het meeste opbrengt. Het jurylid dat tegen die logica ingaat, is daarna jurylid af. Maffia, promotoren en jury, het is de Bermuda-driehoek van het profboksen, met afstand de meest corrupte van alle sporten.

Taylor-Persoon heette promotie te zijn voor het vrouwenboksen. Het is hoe je het bekijkt, maar twee vrouwen die elkaar tot bloedens toe gaten in hun gezicht slaan waarna de beste niet mag winnen, dat zou je evengoed antireclame kunnen noemen.