Dit weekend twee communiqués gekregen van de IAAF, de internationale atletiekbond. Eén met heuglijk nieuws, of wat daarvoor moet doorgaan, en één met ogenschijnlijk minder heuglijk nieuws.

Eerst het goede nieuws. De IAAF heeft een nieuwe naam en een nieuw logo. Het bestaat, aldus de uitleg – waarvoor dank want ik zie het niet – uit drie elementen: de W van World, een winnaar die zijn/haar armen in de lucht steekt en de A van atletiek. Het geheel stelt de focus voor van de atleet die zich voorbereidt op de af te leggen weg en de boog over dat alles is het symbool van de verenigde atletiekfamilie, of wat daarvoor moet doorgaan.

Pas op, het logo zegt nog meer volgens de ontwerpers: de banen in de boog lopen omhoog, symbool voor de ambitie om steeds de limieten te verleggen. Ten slotte zit in het hele logo de energie vervat die aanwezig is in de vier atletiekdisciplines: lopen, springen, gooien en wandelen.

Het logo is voorgesteld op de 217de IAAF Council Meeting in Monaco. Het belangrijkste houden we voor het laatste: de IAAF verandert van naam en wordt voortaan World Athletics. In navolging van World Archery, World Rowing, World Rugby, World Sailing en World Taekwondo. En ook daar was een hele wollige uitleg voor, maar die besparen we u.

De IAAF heeft veel uit te leggen. Bijvoorbeeld waarom het Rusland koppig blijft weigeren als land. Daar ging het tweede communiqué over: er moet nog een en ander gebeuren vooraleer het land zijn status kan terugkrijgen die het verloor in november 2015. Bijvoorbeeld kosten ten belope van 3,2 miljoen dollar terugbetalen. Nog: de IAAF – sorry World Athletics – wil inzage in de data die het Wereld Antidopingagentschap uit het lab in Moskou heeft gehaald. En ten slotte moet er ook opheldering komen over die trainer en dokter die geschorst waren maar die nog steeds actief zouden zijn.

Window dressing noemen ze dat. De honderd jaar oude ongemakkelijke waarheid blijft: atletiek is met afstand de nummer één dopingsport en niets of niemand die daar iets aan kan veranderen. In 2018 voerde atletiek met 98 dopinggevallen de stand aan, vóór honkbal (83) en gewichtheffen (74). In 2017 was honkbal eerste met 96 positieve gevallen, gevolgd door atletiek (90) en gewichtheffen (52). In 2016 scoorde atletiek nog 53 doping cases en stond daarmee derde na de Amerikaanse sporten honkbal (108) en American football (62). In 2015 stond atletiek ook al op nummer één met 62 gevallen. Gewichtheffen (55) en honkbal (30) vervolledigden het podium. Idem in 2014: atletiek eerste met 95 gevallen op een podium met honkbal (62) en gewichtheffen (28).

Opvallend: in 2014 en 2015 was wielrennen, de eerste dopingsport in de perceptie van het publiek en de media, nog vierde met 21 gevallen om in 2018 te zijn gezakt naar de tiende plaats met zeventien cases, waarvan twee in de World Tour.

Slimmeriken merken nu op dat atleten vaker worden betrapt omdat ze met meer zijn en/of omdat er meer wordt gecontroleerd. Niet dus. Atletiek controleerde in 2017 31.483 keer, wielrennen 23.757. In 2014 was dat nog 25.830 voor atletiek en 22.471 voor wielrennen. Atleten zijn wereldwijd met veel meer dan wielrenners en worden dus minder vaak gecontroleerd. Omgekeerd moeten de meest gecontroleerde sporters ongetwijfeld de gewichtheffers zijn met 10.000 controles per jaar.

Meer controleren en geen millimeter vooruitgang boeken, zelfs afgetekend de eerste dopingsport worden, dat moet steken. Daarom moet Rusland nu al voor de elfde keer op de strafbank blijven zitten bij de IAAF terwijl het Internationaal Olympisch Comité dat land wel al terug heeft verwelkomd. Sebastian Coe trekt zich van het IOC niks aan en omgekeerd, want de Engelse lord staat volgende week net zoals in 2017 niet op de nominatie om IOC-lid te worden, een primeur voor een voorzitter van de IAAF of World Athletics. (Overigens is ook Gianni Infantino van de FIFA nog steeds geen lid, en dat komt ook aan.)

Rusland op de strafbank houden en stigmatiseren als de enige boosdoener in het grote huis van de atletiek, is complete nonsens. Het komt Coe goed uit om te laten zien hoe ferm hij is, maar als hij het echt goed voorheeft met zijn sport, moet hij in de eerste plaats Kenia schorsen, waar de ene na de andere topper en medaillewinnaar tegen de lamp loopt. Alleen zou dat zowat zelfmoord zijn, voor Coe en voor zijn sport, en daarom zit alleen Rusland op de strafbank.