Hij kan het geld misschien gebruiken, want er hangt hem een flinke boete boven het hoofd. Vanuit die optiek is de aanstelling van Maes een proactieve reïntegratie in de maatschappij, nadat hij – eigen woorden – erg diep heeft gezeten. Een man op de rand van de depressie, die straks wellicht wordt veroordeeld, nu al een handje toesteken, wat een daad van barmhartigheid van Lommel.

Die hele Operatie Zero, toch maar eens afwachten wat daar het eindresultaat zal van zijn. Wie of wat zal worden gestraft? Er is natuurlijk die enorme stok achter de deur en die heet de witwaswet. Als ze daaraan inbreuken kunnen toewijzen, zijn de beschuldigden nog niet thuis. Met de nadruk op áls. Insiders weten nu al dat er in het onderzoek fouten zijn gemaakt die tot seponering zullen leiden.

Over een paar jaar krijgen we een afgerond onderzoek dat is gevoerd door een politie-inspecteur of meer dan één, met achter hen een onderzoeksrechter of meer dan één. Dat zijn zelden specialisten is alvast de indruk uit eerdere cases. Dat onderzoek zal de juridische toets op een aantal punten niet doorstaan, dat geef ik u op een blaadje. Met als gevolg processen waar tegenover de Belgische staat een ongeziene batterij zakenadvocaten zal optreden, gewapend met juridische spitstechnologie.

Als u door de bomen het bos niet meer ziet in deze affaire die nu al een jaar en een week duurt en nog een paar jaar zal aanslepen, dat is normaal. Operatie Zero, om de verwarring compleet te maken ook weleens Propere Handen genoemd, valt eigenlijk uiteen in twee luiken. In den beginne was er onderzoek naar vreemde transacties door voetbalmakelaar Dejan Veljkovic. Dat was een financieel luik, waar al snel een geur van belastingontduiking of minimaal belastingontwijking aanhing. Als dat via het buitenland gebeurt, kom je zo uit bij de witwaswet.

Uit dat onderzoek, dat resulteerde in telefoontaps, kwam een tweede afgeleid onderzoek dat tot op vandaag de media meer begeestert dan het originele. Uit de taps bleek dat Veljkovic een erg actieve rol speelde in het regelen van de wedstrijd Waasland-Beveren tegen KV Mechelen, waarbij KV Mechelen moest winnen. Wat ook gebeurde. Jammer dat 250 kilometer verder de rechtstreekse concurrent ook won, na een heel verdacht scoreverloop. Tot vandaag is die poging tot matchfixing met alle aandacht gaan lopen.

Het luik-witwas is veel gewichtiger omdat het een uitwas is van een ziek voetbalsysteem dat jaarlijks 130 miljoen euro gunsten krijgt en zich onder meer daardoor boven de wet verheven acht. De geldstromen richting achteraflandjes en terug in cash worden nu uitgelegd als een gevolg van de discriminatie van trainers ten opzichte van spelers. Op een spelerscontract betalen de speler en de club minimale sociale lasten en bedrijfsvoorheffing (lees: belastingen) vergeleken met een gewone werknemer. Een trainer wordt dan weer beschouwd als een gewone bediende en daarvoor wordt de volle pot betaald. De buitenlandpiste is in de ogen van de betrokkenen niks meer dan creatief boekhouden, veroorzaakt door een overheid die discrimineert.

Dat is ongeloofwaardig, want dezelfde constructies werden opgezet om spelers van een zwarte zakcent te voorzien. Het is te hopen dat de nieuwe regeringen hun ogen goed openhouden en niet in de val lopen van 35 jaar geleden. Op de affaire-Bellemans, ook een zwartgeldcircuit compleet met matchfixing als blikvanger, volgde toen de installatie van een schandalig gunstige regeling voor groepsverzekeringen voor voetballers.

Dit zoveelste schandaal geeft aan dat de tijd rijp is om de andere richting in te slaan. Tot een bepaald bedrag zouden profsportersen -trainers hun gedeeltelijke vrijstelling kunnen behouden. Vanaf 100.000 euro (grensbedrag voorwerp van debat) zouden ze worden belast zoals elke andere werknemer in dit land. Op inkomens van meer dan 250.000 euro zou boven op de normale lasten en belastingen een luxetaks moeten worden geheven. Die kan worden aangewend om jeugdsport te bevorderen.