Als ik Club Brugge-speler was en ik had op het veld gestaan woensdag, dan weet ik niet hoe ik zou hebben gereageerd. Ik heb ooit een medespeler via een paar harde trappen tegen zijn kont op de juiste plaats in het achterveld gezet (en geel gekregen van de ref) omdat hij weigerde dekking te geven aan een zwakkere speler, waardoor we keer op keer punten slikten. Het ging om volleybal, maar dat maakt niet uit: die gast liet zijn prestatie primeren op die van de ploeg en dat kon niet.

Mbaye Diagne woensdag toen hij die strafschop nam (en miste) ten koste van Hans Vanaken (die nooit mist)? Ik had hem vermoord, zeker weten. Of ik had het geprobeerd en dat zou slecht zijn afgelopen want het is een beer, die Senegalees.

Bij Anderlecht zien ze de onervarenheid van Michael Verscheuren niet langer als een manco. Die had zich Diagne laten afsnoepen door Club in de laatste uren van de mercato. Wat een geluk. Stel je voor dat die egoïst in die paars-witte kleedkamer met misdienaartjes was gedropt.

Mbaye Diagne wordt bij Club Brugge omschreven als ‘een mannetje’. In de krant stond dat hij een foto had geweigerd met zijn nieuwe Brugse shirt omdat niet de juiste naam op zijn shirt was geflockt. Het moest niet M. Diagne zijn maar M. Jr. Diagne omdat hij met de naam van zijn zoon wilde spelen. Hij zou ook hebben geweigerd om individueel bij te trainen, stond niet in zijn contract. Als dat allemaal klopt, was dat al een reden om hem terug te sturen. Na een wedstrijd waarin hij niet had gespeeld manifest geen loopoefeningen willen doen, wat moet je daarmee als trainer?

M. Jr. Diagne is geen mannetje, het is een caractériel. Hij heeft onrust gebracht in de kleedkamer van FCB en dat is een hele prestatie, want die hangt normaal beter aan elkaar dan een Romeinse falanx. De breuklijn ligt daar waar blank ophoudt en donker begint, hoor je nu uit erg betrouwbare bronnen. De blanke spelers (Belgen en één Nederlandse captain) zouden Diagne gedwongen willen repatriëren naar Istanbul. De donkere jongens zouden het voor Diagne hebben opgenomen nadat die met zijn goedkope excuses kwam op Instagram – “Sorry Club, ik had het zo niet bedoeld”. Even excuseren, Dieu of Allah om vergiffenis vragen en passons, dat is al te makkelijk.

Toen Diagne bij zijn volle verstand de belangrijkste speler van zijn elftal desavoueerde, maakte hij twee slachtoffers. Ten eerste zette hij zichzelf neer als egomaniak en door te missen ook nog eens als stom kieken. Ten tweede heeft hij Hans Vanaken, de motor van Club, zwaar voor lul gezet en dat is nog het ergste in de fall-out van deze rel. De nijdige opmerking van Philippe Clement dat het de taak is van journalisten om over de wedstrijd te schrijven en dat de rest intern zal worden opgelost, was evenmin erg slim. Club zou er beter aan doen openlijk te communiceren over deze affaire. En Diagne weg te sturen, uiteraard. In het andere geval blijft dit leven, niet het minste bij Vanaken, die zo al niet overloopt van zelfvertrouwen.

De hamvraag blijft: is er nu sprake van een Brugse Kabel? De Kabel was het ondergronds verbond bij Ajax en het Nederlands elftal van halfweg de jaren 90 tussen vijf donkere jongens, met onder meer Edgar Davids en Clarence Seedorf als protagonisten. Hun ergernis lag in het feit dat ze dachten dat hun status (en salaris) te maken had met hun huidskleur, dat de blanke jongens werden voorgetrokken.

In Nederland ging het om donkere Nederlanders die zich benadeeld voelden tegenover blanke Nederlanders, dat is al een wezenlijk onderscheid. Er is er een andere, meer aannemelijke verklaring voor die breuklijn in de kleedkamer. Hans Vanaken, Ruud Vormer, Brandon Mechele, Mats Rits, Siebe Schrijvers (en ik vergeet er een paar) zien Club Brugge als een eindstation. Voor de buitenlanders – nu toevallig veel Afrikanen, maar andere jaren kunnen dat evengoed ic’en zijn – zijn Jan Breydel en Basecamp Westkapelle tussenstations naar betere oorden.

Het businessmodel van de Jupiler Pro League, en van heel wat andere kleine competities, is de import van goedkope, vaak zwarte passanten in wie we voetbalsoftware stoppen en de hardware wat verbeteren, met de bedoeling die zo snel en zo duur mogelijk door te verkopen. Diagne is een dure passant en dan nog een huurling, de overtreffende trap. Hij was ingevallen, versierde per ongeluk een goedkope strafschop en dacht aan zijn odyssee waaraan misschien een eind kon komen: voor de zesde keer verhuurd, hier is mijn ticket naar rust, naar een stabieler bestaan, een Champions League-doelpunt helemaal zelf afgedwongen. Niet dus, Diagne terug naar afzender.