Het nieuwe normaal

Dit is met voorsprong het meest verwarrende eerste augustusweekend in mijn leven.

Frank Deboosere had gewaarschuwd om vooral niet buiten te komen, en als het niet anders kon geen poot te verzetten, want de hele hemel inclusief de zon ging ons op het hoofd vallen. Ondanks de goede raad van onze nationale onheilsbrenger/grondwatermeter en het minutenlang geëmmer op de radio over hoe je jezelf koel moet houden, toch in een recalcitrante bui in de vroegte het fietsje van stal gehaald voor een rondje Nieuwvliet, al snel zo’n 115 kilometer.

Weliswaar met een gezapige 27 gemiddeld, kwestie van de met de energie-output gepaard gaande warmte-ontwikkeling te compenseren met de door de snelheid opgewekte afkoeling. Nog verwarrend: in het beach resto in Nieuwvliet geen verplicht carnaval om op het terras te geraken, zelfs niet om binnen een plasje te maken, ook niet om de flessen aan de tap te vullen. Wel een flesje handenontsmetter gezien, maar met fietshandschoentjes is dat lastig. Ook gezien: de mensen zaten netjes op het strand. Niet gezien: vechtersbazen uit Brussel.

Thuis kwam mijn wederhelft mij ergens in de late namiddag opschrikken met de melding dat Club Brugge had verloren. Wablief? Nu al? De zon stond nog hoog en het was zaterdagnamiddag en die hadden nú al verloren? En wééral? Ik zocht beelden en vond geen. In de mail zat een melding van de Pro League dat samenvattingen vrij verkrijgbaar waren zolang er geen deal was met een open net. Gezocht, die samenvatting, maar niet direct gevonden.

Extra verwarrend: inmiddels was het Milaan-Sanremo op tv, begin augustus godbetert. Geen Michel en José voor die Italiaanse wedstrijden, dat weten we al, maar aan het timbre van Merijn is het toch altijd even wennen, helemaal in combinatie met Johan Museeuw. Zijn duiding was zeer to the point en hij mag gerust blijven als hij van VTM enkele lessen dictie cadeau krijgt. Toen aan het eind nog eens reclame werd gemaakt voor een ‘documentaire’ woensdag op hln.be, dacht ik: jaja, het nieuwe normaal.

Superverwarrend: er bleek nóg voetbal te zijn, want de competitie is zowaar begonnen en in tegenstelling tot wat ons was voorspeld, gingen toch twee wedstrijden op hetzelfde uur door. Weeral zocht ik naar samenvattingen, de live had ik al opgegeven, en belandde zowaar bij een achtste finale van de Champions League. Juist, vergeten, die zijn ook nog of alweer bezig. Op een zaterdagavond in augustus een achtste finale Champions League van Barcelona tegen Napels, in een leeg stadion… Kan niet, is dit wat ze vroegdementie noemen?

Neen, het is het nieuwe normaal en het is wennen en ik weet niet of ik dat wil. Bijvoorbeeld of ik nog van bakske (een decoder in de juiste bewoording) wil wisselen om de Jupiler Pro League te zien. Ik ben een Telenetter en ik blijf een Telenetter. Zowel Proximus als Orange toen het Mobistar was heeft mij ooit proberen af te zetten, dus dat zijn no-go’s voor het leven. Eleven Sports – simply the best zeggen ze zelf, maar de klachten over hun beeldkwaliteit nemen ze beter ernstig – wil mij 150 euro op jaarbasis lichter maken. Het spijt mij zeer.

Het is mij duidelijk dat wij het slachtoffer zijn van de graaizucht van het voetbal en de rechtenhouders/zenders. Ten eerste van de Jupiler Pro League, die voor 3 miljoen meer absoluut van rechtenhouder wilde wisselen. Dat is hun goed recht, ook van Eleven Sports om te bieden, maar ze hebben meer dan zes maanden de tijd gehad om dit voor te bereiden en goed te doen.

Of er nu een partij is die te veel vraagt of een andere die te weinig geeft, dat kan mij niet schelen. Ik leg als belastingbetaler jaarlijks met andere belastingbetalers samen om dat voetbal 130 miljoen lastenverlagingen toe te kennen. Ik wil gratis voetbal op tv zien en dan heb ik het over de samenvattingen. In ondergeschikt belang – het ging niet gebeuren, beloofd is beloofd – wil ik ook niet van decoder moeten wisselen.

Alsof dat allemaal aan het eind van de heetste augustuszaterdag ooit nog niet genoeg was, en ik na lang surfen en zoeken op de iPad toch een samenvatting van Club tegen Charleroi had gevonden, wist ik niet wat ik hoorde. Filip Joos – hij zit nu bij Eleven – heeft zowaar een cocommentator aan zijn zijde, Gert Verheyen nog wel.

Gisteren waren er nog vier wedstrijden, te beginnen om halftwee. Wie zoiets verzint, is geschift. Gelukkig is mijn baken van voetbalvertrouwen gebleven: Extra Time, vanavond tegen tienen aan. Al hou ik nu al mijn hart vast welke nieuwlichterij ze daar hebben uitgevonden.