2020-21 zal carrières breken

Romelu Lukaku speelde zaterdag negentig minuten. Waarom toch, vroeger ze zich in de woonkamer van VTM af? Omdat hij niet van het veld wilde, zei bondscoach Roberto Martínez, en gaf er een positieve draai aan. Hoe, hij wilde niet van het veld? Hoezo, de grote baas heeft het gevraagd, maar mijnheer wilde niet naar de kant? 

Het weze de wereldspits vergeven, een beetje aanstellerij zijn we van Lukaku wel gewend. Neem nu die weigering om zijn verliezersmedaille te gaan halen na Europa Leaguefinale tegen Sevilla die verloren ging door zijn own goal. Niet eens een stommiteit, maar gewoon een ongelukkig ongeluk, waaraan hij geen schuld had. Doe normaal, neem je verlies en ga door. Al dat theater, nergens voor nodig. Neem ook die black powergroet bij de volksliederen zaterdag. Ik snap het allemaal wel – black lives matter en zo en zijn Amerikaanse homies van Roc Nation zullen het allemaal fantastisch vinden – maar bij Denemarken-België, een flutwedstrijd in het kader van een flutcompetitie, zonder publiek?

Overigens was dat beeld van die geknielde Lukaku met die vuist in de lucht bepaald indrukwekkend. Daar zat een levende Rodin, een rots, één bonk spieren. Voor zijn geliefde basketbal heeft hij de lengte van een spelverdeler, maar in zijn eigen sport voetbal post hij op als een center en als hij dat doet, is hij gewoonweg onhoudbaar. De Deense verdediger die dacht hem af te kunnen stoppen in de tweede helft, heeft dat ook ondervonden. 

Nog voor hij helmaal ter aarde was gestort, neergetrokken door die Deen, verlekkerde Lukaku zich al op de loepzuivere strafschop. Die had hij ongetwijfeld zelf opgeëist, ware het niet dat de bal uit de kluts vrij kwam, pardoes bij Dries Mertens belandde die hem staalhard binnenzette. Geen strafschop, wel 0-2. Geen doelpunt voor Lukaku, dus geen genoegdoening, hoe onrechtvaardig kan een maatschappij wel zijn. 

Niet van het veld willen, terwijl je coach daar op aandringt, dat is heel bijzonder. Het grenst aan insubordinatie en bij een clubtrainer zou het ongetwijfeld tot een conflict komen. Niet bij een people manager als onze bondscoach Roberto Martínez. Die is slim genoeg om te beseffen dat hij zijn superspits niet op de zenuwen moet werken. Toch getuigt dit van een enorme kortzichtigheid, zowel van Martínez als van Lukaku.

Misschien dat Lukaku niet beseft dat er hogere belangen spelen dan zijn welbevinden na die verloren finale en zijn revanche op de boze wereld, maar dan moet de coach hem dat inprenten tot hij overtuigd is.  Topvoetballers zullen nooit méér in actie moeten komen in wedstrijden dan in de komende tien maanden. Het seizoen 2020-21 zal geen carrières maken, alleen breken. Voor de absolute top begon het langste seizoen uit de geschiedenis van het topvoetbal in juli met trainingen gericht op een herstart van de competitie en het afwerken van een mini-toernooi, de Champions of Europa League. Vervolgens begon zonder noemenswaardige rust de voorbereiding op het nieuwe seizoen en tot overmaat van ramp is daar ook nog eens een gecomprimeerde interlandkalender komen tussenfietsen. In oktober begint dan al weer de Champions League, terwijl de nationale competitie uiteraard alles comprimeert in een eindeloze reeks voetbalweekends. Dat duurt zo’n beetje tot in mei, waarna alles naadloos overgaat in de voorbereiding van de nationale ploegen op het Europees Kampioenschap voetbal dat tot half juli  zijn beslag vindt.

Nergens in de wereld wordt zo vaak en zo lang na elkaar op een hoog niveau aan sport gedaan als in het topvoetbal. In de VS duren competities minimaal vier (american football) tot maximaal zeveneneenhalve maand. Waarna de atleten twee maand rusten, hun basisfitheid onderhouden, kwaaltjes laten behandelen, om vervolgens rustig opnieuw op te bouwen maar ook niet te snel en te fanatiek, kwestie van fris te zijn als de prijzen worden uitgedeeld.

Voetbal is een spel, dat klopt helemaal, maar ook spelletjes kunnen slopend zijn. Die opeenvolging van wedstrijden is fysiek en mentaal niet vol te houden. Hoe meer wedstrijden op het scherp, hoe minder kwalitatieve trainingen: de basisconditie schiet er bij in en mentaal raakt de atleet overbelast. 

Voor Lukaku is er een extra valkuil. Begin er maar aan: snelheid en kracht combineren met de massa die Romelu Lukaku moet meezeulen. Het mogen dan nog allemaal spieren zijn, de impact van die honderd kilo en meer op enkels, knieën en heupen, op het hele locomotorisch apparaat is gigantisch. De sleet zal ongezien zijn. 2020-21 zal carrières bedreigen en andere carrières verkorten. Gelukkig zit hij niet langer in Engeland maar in Italië waar ze iets beter zijn in monumentenzorg.