De baronie Nationale Loterij

Lotto-Soudal weigert om Victor Campenaerts, Florian Vermeersch, Tim Wellens en Arnaud De Lie af te staan aan de nationale selectie voor het WK op de weg in Wollongong. Dat ligt in Australië en om daar te geraken, beetje aan te passen, te koersen en weer weg te geraken ben je al snel twee weken kwijt. In die twee weken moeten vooral Campenaerts en De Lie voor hun ploeg punten sprokkelen in Gooik, Isbergues, Torhout en omstreken.

Die punten heeft Lotto-Soudal nodig om de volgende drie jaar bij de WorldTour te kunnen blijven. Naar het schijnt scheelt het een serieuze slok op de sponsorborrel als de ploeg niet verzekerd zou zijn van deelname aan de Tour de France en dat risico is erg reëel als ze geen WorldTour meer zijn. Dat plotse besef staat haaks op eerdere grootsprakerige verklaringen dat de WorldTour geen must is, dat er ook wielerleven is zonder de Tour, en dat ze zich niet zouden laten verleiden door een amechtige jacht op puntjes.

Enkele maanden later klinkt het Lotto-verhaal helemaal anders. Nieuwbakken sponsor Dstny stond al meteen op de shirts in de voorbije Tour en sinds hun komst is het alle hens aan dek om de WorldTour te halen. Niet dat er op het WK geen punten te behalen zijn, maar wielrennen is nu eenmaal een sport van kopmannen en knechten en de Lotto-Soudal-renners zouden bij de grote jongens tweehonderd kilometer moeten werken voor Wout van Aert en Remco Evenepoel om dan af te stappen. Daarmee win je geen punten.

Campenaerts, in het verleden nooit te beroerd om zijn ploegleiding een veeg uit de pan te geven als zijn eigen doelen in het gedrang kwamen, ziet er geen graten in. “Ik sta 100 procent achter deze keuze”, liet hij in Het Nieuwsblad optekenen. Het klopt dat Campenaerts, Vermeersch en Wellens als waterdragers in de nationale selectie makkelijk te vervangen zijn.

Het verhaal van De Lie is totaal anders. Vanuit zijn hoek kwam weinig meer reactie dan “te begrijpen” terwijl juist zijn selectie haaks staat op alle sportieve logica. De Lie is amper twintig en nu al de veelwinnaar van de ploeg. Het parcours in Australië is hem op het lijf geschreven: lastig, maar hij kan dat aan, en in een uitgedunde groep is zijn kans op winst bijzonder groot. De Lie is bij de U23 topfavoriet om wereldkampioen te worden.

Een wereldtitel had een mooie aanvulling kunnen zijn op die negen profoverwinningen, zijn status van sterkste stijger in de profranking en zou het verdere verloop van zijn carrière en zijn verloning ten goede komen. Een mooie, rustige opbouw naar zo’n WK zou hem ook veel hebben geleerd over zichzelf en zijn capaciteiten. In plaats daarvan moet hij zo vaak als mogelijk in de meest onooglijke wedstrijdjes opdraven in de hoop in de punten te rijden.

De Belgische wielerbond zweeg zedig en “toonde begrip”. Veel, zo niet alles, heeft te maken met de systeemfouten in het Belgische wielrennen.

De Nationale Loterij subsidieert enerzijds Belgian Cycling en is anderzijds eigenaar van de ploeg Lotto-Soudal. Technisch gezien is er een verschil: het geld voor de wielerbond komt grotendeels uit de pot van de herverdeling van het gokgeld (wellicht, want transparantie daarrond is niet het sterke punt). Het geld voor de wielerploeg komt vanuit het marketingbudget waarmee de Nationale Loterij de bevolking wil aanzetten om nog meer te gokken. Conclusie: met haar marketingbudget ondergraaft de Nationale Loterij haar eigen goede doel, de Belgische sport beter maken.

Verbazingwekkend hoe weinig animo daarover is in de publieke opinie en bij uitbreiding onder politici. Verbazingwekkend dat niemand die baronie van de Nationale Loterij durft aan te pakken en de juiste vragen stelt.

Bijvoorbeeld of dat marketinggeld aan niks beters kan worden besteed dan aan het sponsoren van een wielerploeg die voor het grootste deel van zijn bestaan Belgen liet opdraven om de rode loper uit te rollen voor duur betaalde buitenlandse kopmannen die dan ook nog hun overwinningen gingen halen in het buitenland?

Bijvoorbeeld of de overheid, want dat is de Nationale Loterij, moet tussenkomen in een markt (het professionele wielrennen) zonder dat er sprake is van marktfalen. Met andere woorden, of het de opdracht is van de overheid om een team te sponsoren in een sport die geen gebrek heeft aan privésponsors terwijl andere sporten, waaronder het schromelijk verwaarloosde vrouwenwielrennen, die steun veel beter kunnen gebruiken.

Voor wat de Nationale Loterij of Lotto doet in het wielrennen geldt maar één kwalificatie: marktontwrichting.