De Vlieg op De Vlo

Lionel Messi riskeert zondag voortaan de omschrijving ‘allerbeste voetbalspeler ooit’ aan zijn naam verbonden te zien worden. Dat is onzin, want waar meet je dat aan af? De prijzen? De impact op het spel? De prestaties? Voetbal is een teamsport en wie op het juiste moment de juiste prestaties levert in de juiste competitie bij het juiste team heeft veel voor op wie in zijn eentje een team naar boven trok.

Dat laatste gold bijvoorbeeld voor Diego Maradona en Napoli, maar evenzeer voor Johan Cruijff en Ajax en Cruijff en Barcelona. Dat geldt niet voor Cristiano Ronaldo, die haast altijd in een gespreid bedje terechtkwam, waardoor de teams eerder hem beter maakten dan hij het team.

Neen, de discussie Ronaldo/Messi is al langer beslecht en of La Pulga (de Vlo dus) nu goud dan wel zilver wint zondag, dat maakt het verschil niet. Alleen moeten we het wel heel even hebben over de vlieg die op de vlo zit. De gang van zaken mag dan al gekend zijn, geen reden om die niet minstens om de zoveel tijd te herhalen: na zijn verhuis naar Catalonië kreeg Messi als opgroeiende tiener van zijn club FC Barcelona een behandeling met groeihormoon cadeau en werd 1,70 meter.

Als wielrenner met die voorgeschiedenis van groeihormoon had hij nooit gekoerst, als voetballer wordt Messi aanbeden. Hij is, behalve dan voor de Madridistas, zonder discussie de beste voetballer van de planeet. Hij won alle trofeeën die hij kon winnen en hij was bepalend in alle cruciale wedstrijden.

Ik ben messiaan, maar de vraag die je hier moet stellen als sportjournalist zonder de oogkleppen van de voetbaljournalist is deze: waarom hanteren we andere normen voor voetbal dan voor pakweg atletiek of neem nu wielrennen?

Stel dat Patrick Lefevere ergens in een ver land een talentje zou ontdekken, begiftigd met een grote motor en oneindige mogelijkheden, maar een beetje klein. Veel groei lijkt er niet in te zitten, want het hele gezin komt niet boven de 1,60 meter uit.

Stel nu ook dat Lefevere zou besluiten om voor dat talentje een hormonenkuurtje te financieren, op voorwaarde dat hij een contract tekent en dat hij verhuist naar zijn land.

Stel nu dat het rennertje van toen vandaag niet meer klein zou zijn en ook niet meer flauw in de spiertjes zou zitten, maar wel integendeel de beste renner van de hele wereld zou zijn.

Wat zou die meemaken, denkt u? Pek en dan veren, toch? Verboden om te rijden in Frankrijk, dat zeker, en vervolgens een outcast die nergens aan de bak zou komen. En Lefevere, aan welke boom zouden we die ophangen en in welke vergeetput gooien?

Carles Rexach van FC Barcelona is de man die Messi ontdekte als begaafd voetballertje van dertien in een achterafbuurt in Rosario. Hij was toen 1,43 meter en werd conservatief behandeld met groeihormoon. Barcelona haalde hem op aandringen van assistent Rexach naar Spanje en betaalde voor een intensievere behandeling met groeihormoon. Terwijl de kuur liep kregen de familie Messi en Lionel een salaris uitbetaald. Drie jaar na zijn verhuis debuteerde Messi als zeventienjarige in de eerste ploeg van Barcelona.

Niemand die er toen op wees dat groeihormoon op de verboden lijst staat. Het was in die jaren haast onopspoorbaar, maar dat is een andere kwestie. De Messi van vandaag is opgetrokken uit gepantserd beton, nooit geblesseerd, doorgaans te goed voor de concurrentie en hij lijkt het eeuwige voetballeven beschoren.

Dat is niet helemaal, maar alvast onder meer aan het groeihormoon te wijten. Messi weegt 67 kilogram voor 1,70 meter. Volgens sommige endocrinologen is dat een wel heel erg succesvolle behandeling met groeihormoon, want doorgaans wordt gemikt op een eindresultaat rond de 1,60 meter.

Veel vragen worden daarover niet gesteld, behalve dan destijds in Madrid, waar ze hem liefdevol met het koosnaampje el conejo dopado (het gedopeerde konijn) omschrijven. Natuurlijk kan Messi voetballen en is het een verademing om naar zo’n begaafde speler te kijken, maar daar gaat het nu even niet om.

Was hij een wielrenner, hij reed nooit meer met de fiets. Maar hij is een voetballer en dus worden die vragen niet gesteld. Integendeel, ooit werd in een verhaal gepeild naar het hoe en waarom van zijn rendement en zijn grote aantal wedstrijden. Geen enkele keer ging het over zijn groeihormoonkuur. Neen, door bijzonder diepgravende journalistiek waren ze uiteindelijk toch achter het grote geheim van Messi gekomen: elke dag een siësta.