Na de Buffalo-tsunami in de algemene krantenkaternen – drie extra pagina’s in De Morgen, twee bij de vrienden van De Standaard en een psychoanalyse van de Gentse trainer in Het Laatste Nieuws – nu ook nog eens een column. Jawel, want er verscheen nogal wat onzin.

Die kwalificatie van AA Gent. Was die lovenswaardig? Uiteraard. Maar wereldschokkend? Niet echt. In elke editie van de Champions League halen er altijd wel een paar ploegen uit kleinere voetballanden de laatste zestien. Deze keer AA Gent, dat van bij de loting was ingedeeld in de financieel minst kapitaalkrachtige van alle poules. Als de tegenstanders een slechte herfst hadden, stegen de kansen van Gent aanzienlijk, en wat wilde het toeval: Valencia en Lyon zaten net in een dip, ook in de eigen competitie. Zenit uit Sint- Petersburg was dan weer outstanding, maar kwam bij Gent verliezen toen het al zeker was van de eerste plaats. We zullen straks zien wat dat outstanding Zenit waard is in de tweede ronde. De Europa League-groep van Anderlecht, met Tottenham en Monaco, woog financieel zwaarder dan die van Gent.

Laten we maar besluiten dat de goden Gent erg gunstig gezind waren, maar laten we daar onmiddellijk aan toevoegen dat je geluk ook moet afdwingen. Je wint geen drie keer en je speelt ook niet nog eens gelijk, als je niet gelooft in je kansen. Het aanvallend voetbal van AA Gent heeft geloond en dat is het verschil met Anderlecht, Genk en langer geleden Brugge. Die hebben/hadden minimaal evenveel talent, maar pasten zich ook te veel aan. Ze deden mee om niet af te gaan; Gent deed mee om te voetballen en te winnen.

Waarmee we bij Hein Vanhaezebrouck zijn aanbeland. Die kreeg de wind van voren omdat hij niet bijster enthousiast reageerde op de kwalificatie van zijn team voor de tweede ronde. Hein heeft zijn prioriteiten op orde, hij is zeker niet blasé en juichen kan hij ook. Toen hij op 21 mei de titel won, wist hij met zijn geluk geen blijf en liep ook hij als een razende over het veld. Deze kwalificatie zat eraan te komen en hij was al met zijn gedachten bij vanavond: STVV uit, altijd lastig. Edmilson doormidden schoppen of kopen, of allebei; van een dilemma gesproken.

Nog zo’n item volgens de media: de hele wereld kent nu AA Gent en weet dat de beste speler van Gent de trainer is. Conclusie: Gent zal Hein Vanhaezebrouck moeilijk kunnen houden. Ten eerste: de hele wereld kent nu misschien de naam Gent, maar denkt daarbij aan het klassieke lelijke eendje dat in de volgende ronde onder de voet wordt gelopen. Dat is onterecht, en het fenomeen Vanhaezebrouck verdient wel degelijk een nadere studie.

Ten tweede: er zijn maar heel weinig clubs in Europa waar ze zitten te wachten op de West-Vlaamse Guardiola, omdat maar heel weinig clubs geloven in een aanvallend concept. Ten derde: als ze al een trainer van een kleine clubje zullen halen, heet die Phillip Cocu. Die wist zich met PSV ook te plaatsen, ten koste van Man United nog wel, en heeft zelf bij FC Barcelona gevoetbald. Ten vierde: als geen ander beseft Hein Vanhaezebrouck alles wat hiervoor staat.

De allergrootste onzin was natuurlijk dat fabeltje dat heel België gesupporterd zou hebben voor de Buffalo’s. Van hypocrisie gesproken. De traditionele topclubs zijn gewoon stikjaloers op AA Gent. Te beginnen met Anderlecht, dat al langer behoorlijk zenuwachtig wordt van de lof waarmee Gent nu al maanden wordt overladen. In West-Vlaanderen en daarbuiten, waar blauw-zwart het bruto gezinsgeluk bepaalt, kan men Gent en de Buffalo’s niet meer horen of zien. Verdrongen worden naar de kolommen naast de overlijdensberichten, dat steekt.

Al even hypocriet was de Gentse tegenreactie dat ze na hun kwalificatie en de steun die ze vanuit heel België hadden ontvangen nu op hun beurt zouden duimen voor Club en Anderlecht. Misschien dat ze wel duimden voor een kwalificatie, maar dan alleen omdat Europees voetbal bij het begin van de play-offs eerder een nadeel dan een voordeel is. Toch even goed opletten op 17 januari en 7 februari: Gent-Anderlecht en Club-Gent worden twee wedstrijden op leven en dood, met als inzet de hiërarchie aan de top.