Na veel oefenen, twee WK-wedstrijden om nooit te verliezen en één die mocht worden verloren maar werd gewonnen, is Japan de eerste echte tegenstander van de Rode Duivels. De worldcup is eindelijk begonnen en kan meteen gedaan zijn.

In een bloedheet Rostov-aan-de-Don spelen de Rode Duivels hun eerste intense wedstrijd van het jaar tegen Japan, samen met Rusland het zwakke broertje van de zestien achtstefinalisten. Gastland Rusland speelde met vreselijk negatief voetbal Spanje uit het toernooi. Dit is geen normaal WK. Het is vroeg om die conclusie al te trekken maar dit lijkt het eerste mondiaal landentoernooi te worden waarin de teams sterker zijn dan de individuen en waarin negatief voetbal meer loont dan ooit tevoren.

Japan, dat zich kwalificeerde ten koste van het betere Senegal via een lager aantal gele kaarten, heeft geen individuen en je moet
al een behoorlijke voetbalfreak zijn om het sterrendom te herkennen in de Kagawa’s, Honda’s, Yoshida’s en Inui’s van deze wereld. Japan heeft wel een team, gedisciplineerd in de verdediging en in de aanval, bewegend als een blok, niet altijd even verfijnd en al helemaal niet doelgericht. Hoewel ze zowel tegen Colombia als Senegal telkens twee keer scoorden. Japan staat voor snel en intens voetbal.

België heeft ook een team, en heeft de individuen die in topclubs in topcompetities het verschil maken, maar België heeft in heel 2018 nog geen één keer moeten aanpoten. De Rode Duivels hebben tot nog toe vooral gespeeld, ook wel gevoetbald, maar nog geen minuut gebikkeld. Een opzittende, energieke tegenstander die geen morzel grond wil toegeven, zijn ze sinds Griekenland in de kwalificaties niet meer tegengekomen. Griekenland was kwalitatief veel minder dan Japan maar hield toen lang stand, vooral op wilskracht.

‘Immens respect’

Vorig jaar in november speelde België nog een oefenwedstrijd in Brugge tegen Japan. Het was de wedstrijd waarin Steven Defour werd uitgefloten door de lokale fans, net als de Japanners Kubo en Morioka die invielen, en waarin België met een magere 1-0 won. Het was een van die 22 ongeslagen wedstrijden op rij.

“Totaal irrelevant”, vond bondscoach Roberto Martínez op de persconferentie. “Veel andere spelers, een andere coach en een ander systeem. Japan speelt nu twee systemen in elkaar, met drie achterin bij balbezit en terugplooiend bij verlies. Ik heb immens respect voor Japan.”

I respect immensely…, dat zei hij ook al eerder over Panama en Tunesië, niet over Engeland want dat lag voor de hand, maar dit is
de eerste keer dat je Martínez wel moest geloven. Vanwaar dat respect? “Veel energie, grote inhoud, hoog op het veld storen, veel ervaring en als ze aanvallen komen ze altijd met zes lichamen in de box. Dit wordt een wedstrijd om van de eerste tot de laatste minuut geconcentreerd te zijn.”

Japan haalt volgens de InStat-index – een ingewikkelde berekening van prestaties door het gelijknamige bedrijf – de hoogste waarden van de laatste jaren.

Alle gekheid op een stokje, Japan in de achtste finale is op een worldcup ondanks alle waarschuwingen hierboven een geschenk. Dit had ook het even intense, maar fysiek sterkere Colombia kunnen zijn. En als België doorgaat komt het in een eventuele kwartfinale vrijdag in Kazan Brazilië of Mexico tegen, dat is pas loodzwaar.

Standaardsituaties troef

Als de Duivels het willen halen van Japan, moeten ze inzetten op het surplus aan kracht, snelheid en sprongkracht. Het gevaar zal vooral komen van Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne, al dreigt die laatste af te zien in de hitte van Rostov. Bijkomend bezwarend element: de eerste elf hebben negen dagen geleden voor het laatst gespeeld en de Rode Duivels staan al niet bekend om hun intensiteit.

Een troef kunnen dan weer de standaardsituaties zijn. Japan krijgt 62 procent van zijn doelpunten te slikken op corners, vrije trappen of strafschoppen. Geen land doet slechter. Extra bezwarende factor is de wisselvalligheid van Eiji Kawashima, die op dit toernooi al twee keer grabbelde met een doelpunt tot gevolg, maar die tegen België, dat hem wegstuurde, ongetwijfeld extra gemotiveerd zal zijn.

Eden Hazard is na het verdwijnen van Messi en Ronaldo een van de laatste dribbelaars op deze worldcup. Hij kwam het uitleggen op de laatste verplichte persconferentie waarin het onder meer ging over de EK-wedstrijd van 2016 tegen Wales, ook een haalbare tegenstander. Hazard zag geen parallellen.

“We zijn ouder en rijper en we voetballen gewoon beter. Er wordt heel veel bewogen voorin en tegen Wales hadden we een aantal blessures achterin, niet te vergeten.” Die zijn er nu niet, wel integendeel. De twee halve zolen in de selectie – Thomas Vermaelen en Vincent Kompany – zijn helemaal hersteld. Of Kompany speelt, dat wilde Martínez nog niet gezegd hebben. Wellicht wordt het Vermaelen naast Alderweireld en Vertonghen.

Hazard kreeg vragen in het Frans en het Engels. In het Frans antwoordde hij veel voorzichtiger. “We denken niet aan Brazilië, we denken niet aan de kwartfinale of verder. Japan heeft onze prioriteit,” luidde het in het Frans. In het Engels sprak hij over time to shine. “Het is tijd om te schitteren. Ik wil naar de kwartfinale, de halve finale en dan de finale.”