Excelleren was hun doel en ze hebben woord gehouden. Vandaag om de derde plaats tegen Engeland moeten de Rode Duivels tonen dat ze ballen hebben en een voetbalhart dat op de juiste plaats zit. Derde is dan zo goed als eerste.

Sporten waarin apart om brons wordt gestreden, kennen het fenomeen: de derde is altijd blijer dan de tweede. Wie brons pakt, heeft zijn laatste kamp (meestal gaat het om gevechtssporten) gewonnen; wie zilver pakt, heeft goud verloren.

België kan derde worden als het vandaag Engeland klopt. Dat is de louter sportieve vertaling van de wedstrijd die vandaag om 16 uur Belgische tijd in Sint-Petersburg wordt gespeeld, maar er staat veel meer op het spel. De Rode Duivels anno 2018 kunnen hun populariteit in België en wereldwijd nog opkrikken door er een laatste keer vol voor te gaan.

Bij winst heeft de sportnatie België een zomer om nooit meer te vergeten. Jammer voor al die olympiërs die zo hun stinkende best doen, maar geen enkel goud op de Olympische Spelen heeft de impact of het prestige van een derde plaats op het WK voetbal. Alleen winst in de Tour de France door een Belg is van dezelfde orde.

Aan de Rode Duivels de keuze: wordt dit een goed WK, een erg goed WK zelfs, of ga je voor historisch goed? Willen jullie ons en de wereld nog één keer verbazen met dat positief, voluntaristisch voetbal waar de liefhebbers van o jogo bonito Belga zo massaal zijn voor gevallen?

Engeland is geen mooie tegenstander, maar wel een die wellicht het beste zal losmaken in de Rode Duivels. De helft speelt in Engeland en wil zich tonen, of heeft er gespeeld en is er niet helemaal voor vol aanzien en die willen zich zeker bewijzen. Komt daarbij dat Engeland en hun bondscoach Gareth Southgate van die derde wedstrijd in Sotsji een farce hebben gemaakt.

Eerst zeggen dat je vol voor groepswinst gaat en dan geen poot meer uitsteken als je een goaltje tegen hebt gekregen omdat zo Brazilië en Frankrijk worden vermeden, kan het hypocrieter? Niet onbelangrijk: als België nog eens kan excelleren met Eden Hazard en/of Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku er een paar kan inprikken en Thibaut Courtois de nul kan houden, dan is de kans groot dat een of meer van die spelers een individuele trofee mee naar huis nemen. Staat altijd mooi op de schoorsteenmantel en het cv.

Bagatel

Ten slotte is er nog een bagatel waar de spelers wellicht niet van wakker liggen, hoewel ze daar na de daling van het pond als loontrekkenden in Engeland wel mee worden geconfronteerd: de brexit. Geef die arrogante Engelsen die denken dat ze het zonder de Europese Unie kunnen, gewoon een pak rammel. Toon de EU-onderhandelaars hoe het moet en stuur hen met lege handen terug naar hun island of splendid isolation.

Kevin De Bruyne was de eerste om de knop om te draaien na de jammerlijk verloren wedstrijd tegen de Fransen: “We willen derde worden.” Bij die wil om er nog iets van te maken, kan je je iets voorstellen, Kevin De Bruyne zijnde. Zijn halve finale was niet om over naar huis te schrijven. De spelerskeuzes, veldbezettingen en consignes wettigen niet de zeventien balverliezen van De Bruyne. Ook niet de 68 procent gelukte acties, het laagste percentage van alle Belgen op het veld. En al helemaal niet dat hij nul ballen recupereerde op een hele wedstrijd. KDB kende een offday tegen Frankrijk, dat speelde zoals de meeste ploegen tegen Manchester City spelen.

Misschien geeft hij die offday ooit wel eens toe. Kan iedereen gebeuren en het zou België sieren als ze met dit verlies tegen Frankrijk zouden omgaan zoals hun bondscoach: het was nipt, één standaardsituatie verschil en we hebben ons niks te verwijten. Herspeel die halve finale en misschien komt België dan wel op voorsprong, moeten de Fransen komen en kan België counteren.

Zege niet gestolen

Omgekeerd moeten de Belgen de Fransen ook niks verwijten en vooral niet beginnen zeuren over die scheidsrechter. Tegen Brazilië werd een strafschop tegen Kompany niet gefloten. De speelstijl van Frankrijk was bekend: de zaak gesloten houden, wetende dat er altijd een kansje komt. Gestolen hebben ze die overwinning ook niet. De statistieken zijn duidelijk: wie 60 of meer procent aan de bal is en daarvan negen keer op doel schiet met vier ballen tussen de palen, riskeert altijd te verliezen van een tegenstander die uit 40 procent en dus minder balbezit achttien keer op doel kan schieten waarvan vijf keer tussen de palen.

Frankrijk werkte niet eens efficiënt, maar normaal af. België niet. Dat is het verhaal van die wedstrijd en niet ‘het laffe Frankrijk tegen het positieve België’. Stop daarmee, dit Belgisch elftal is te goed om de Calimero uit te hangen.

20180714_De-Morgen_p-18-19-mail