Het zal zoeken zijn bij AA Gent naar iets om zich aan op te trekken. Misschien dit: op 8 mei 2016 werd het in de play-offs, met een ingespeelde ploeg, ook 1-4 voor Club. Met diezelfde ingespeelde ploeg werd het eerder dat seizoen ook 4-1, maar dan voor Gent, dat was op 4 oktober. Beide scores waren overdreven, net als de 0-4 nu, maar gisteren was er toch iets meer aan de hand.

Er waren wel parallellen. Die 1-4 van mei 2016 kwam er nadat José Izquierdo bij een 1-1 stand – Gent was door Laurent Depoitre eerst op voorsprong gekomen – uit een onmogelijke hoek voorbij Matz Sels schoot. Daarna scoorde Gent zelfs nog een own goal. De ploeg werd toen niet uitgefloten. Gisteren was het fluitconcert striemend, hoewel Club ook door een gelukkig doelpunt op weg werd gezet en nadien gewoon erg efficiënt bleek.

Tenminste, dat was de tussentijdse conclusie aan de rust: dat Danjuma met een gelukje voorbij Souquet was geraakt en uit de Izquierdo-hoek had binnengeschoten, dat Gent niet moest onderdoen voor Club en zelfs veel meer aan de bal was en vaker gevaarlijker. Het fascinerende aan sport is dat soms de dingen met een reden gebeuren, en dat je goals en andere gebeurtenissen achteraf kan interpreteren aan de hand van het wedstrijdverloop.

Die Arnaud Souquet werd namelijk meteen na de rust voorbij gelopen dat het geen naam had en daar kwam de tweede goal uit. Kort daarna haalde Souquet voor het eerst en het laatst de achterlijn en zette behoorlijk voor. Wat daarna volgde was één lange/trage martelgang terug naar zijn eigen verdediging.

Misschien dat Club kampioen zal worden, maar gisteren moesten ze vaker dan hen lief het middenveld aan Gent overlaten. Ze waren wel dodelijk efficiënt voorin, geholpen door een zwakke Gentse defensie. En ze hadden het trio Vanaken, Vormer en Wesley. Vooral die laatste dan. Onhoudbaar voor de Gentse verdedigers en onhoudbaar in de volgende transferperiodes. Die vierde goal, de derde van Wesley, moet u nog eens bekijken want die illustreert de wedstrijd.

Geert De Vlieger tweette: …Overwinning van @ClubBrugge op kwaliteit. Als @KAAGent beter wil spelen zou ik toch betere spelers kopen i.p.v. naar de trainer te kijken #centraleverdedigers #spitsen #GNTCLU.

Hij heeft een punt. Voor de fans van Gent is de zomer bepaald frustrerend geweest. Vorig jaar eindigde Gent het seizoen als derde met twee certitudes: achterin werd heel weinig weggegeven met een goed sluitstuk en stevige verdedigers, voorin was met Yuya Kubo als valse negen een alternatief gevonden. Wat gebeurde er vervolgens in het tussenseizoen? Drie van de vijf verdedigers werden verkocht, Kubo werd verhuurd en met de doelman werd geleurd. Wat in de plaats kwam, is op zijn zachtst gezegd geen kampioenenmateriaal. Erger nog: geen play-offmateriaal.

AA Gent heeft alles verkocht waar ook maar een beetje winst op te halen viel. Club heeft Vanaken, Vormer en Wesley gehouden
en dat heeft geld gekost. Genk heeft Pozuelo, Malinovski en Berge kunnen houden en dat heeft geld gekost. Het zijn de twee beste ploegen van het moment en dat is geen toeval. Gent heeft van alle uitblinkers vorig jaar eigenlijk alleen Dylan Bronn (onverkoopbaar na zijn blessure op het WK), Tsjakvetadze en Kalinic kunnen/willen houden.

Gaan we nog verder terug om een reden te vinden voor deze déconfiture, dan komen we uit bij de seizoenen na de – naar Belgische begrippen althans – triomftocht in de Champions League. In de zomer van 2016 vertrokken ook heel veel spelers, maar naar competities met veel te veel geld.

De bedragen variëren van bron tot bron, maar onder het vorige trainersbewind is nadien veel geïnvesteerd in nieuwe spelers: over drie transferperiodes tussen 30 en 35 miljoen. Daarvan zijn er een aantal al weer weg, of mislukt of doorverkocht met winst. De grootste miskoop stond gisteren tussen de lijnen: vier en een kwart miljoen voor Franko Andrijasevic is geld in het water gebleken.

Gent boet nu voor fouten die in 2016 zijn gemaakt. Met al die Champions League-miljoenen had Gent stabiliteit moeten nastreven in plaats van in het wilde weg spelers te kopen en verkopen in de hoop op een snelle herhaling van de successen. De Gent-supporters konden gisteren makkelijker de Brugse elf uit hun hoofd opnoemen, dan die van hun eigen ploeg.

Gent is een duiventil geworden en de duiven zijn niet dom: ze weten dat ze na een paar goeie vluchten kunnen worden verkocht. Probeer maar eens een ploeg te bouwen met spelers die vooral eigen succes nastreven.