De ster van deze sport-voorzomer is voorlopig Megan Rapinoe, een kleine Amerikaanse met een strak lijf, rappe beentjes en goede voeten. Ze speelt voetbal.

Er blijven er niet veel overeind na een discussie met de firma Trump & Trollen. Rapinoe deed meer dan overeind blijven. In de week dat ze zich de woede van Donald Trump en zijn alt-right op de nek haalde door te stellen dat ze er niet aan denkt naar dat “fucking White House” te gaan, omwille van Trump, speelde ze een dijk van een partij op de World Cup in en tegen thuisland Frankrijk.

Buitenspeelster Rapinoe zorgde voor de twee Amerikaanse goals en en passant maakte ze een statement dat nóg meer haar deed rechtkomen bij conservatief Amerika. Toen haar was gezegd dat afgelopen zaterdag gaypride-dag was in Frankrijk, sprak ze een waarheid uit die voor velen als ongemakkelijk wordt beschouwd: “Go gays. Je kunt geen kampioen worden zonder lesbiennes in je team. Het is nog nooit gebeurd. Dat is wetenschap.”

Dat, en het vieren van haar doelpunten met haar armen wijd open en lichtjes arrogante come-and-get-me-if-you-can-blik, zorgde voor zoveel ongemak bij de Trump-aanhangers dat ze nu ongetwijfeld tégen hun eigen nationale ploeg supporteren. De Britse tv-ster Piers Morgan tweette dat hij niet kon wachten tot “de leeuwinnen (de Engelse ploeg) dat stomme ego (van Rapinoe) verscheuren”. Van Morgan moet u weten dat hij een grote Trump-fan is nadat hij in 2008 zijn show The Apprentice voor bekende Angelsaksen won. Trump noemde Morgan bij de prijsuitreiking roekeloos, arrogant, kwaadaardig en onaangenaam. Dat heeft wat te betekenen als Trump dat zegt.

Waarmee we bij de sport zijn aanbeland, als u vrouwenvoetbal tenminste sport vindt (flauw grapje). De halve finales gaan midweeks tussen Zweden en Nederland en Engeland en de Verenigde Staten. Volgend weekend wordt dan de finale gespeeld.

Ik heb zowel Frankrijk-VS vrijdagavond als Nederland-Italië zaterdagnamiddag gezien. Die eerste wedstrijd was een en al intensiteit, spannend tot en met, en aan het eind won de beste ploeg. Nederland-Italië was één helft uitermate slaapverwekkend, wat bij mij redelijk goed is gelukt want ik heb de tweede helft van de eerste helft half-comateus beleefd. Het zou goedkoop zijn om dat te wijten aan het vrouwenvoetbal, want ook mannenwedstrijden zijn soms zo saai dat je erbij in slaap valt. Bovendien was het bloed- en bloedheet afgelopen zaterdag.

Het Nederlandse optreden was gewoon af, perfect, vanaf de stoet met supporters richting stadion tot de laatste baltoets. De Nederlandse vrouwen voetballen zoals hun mannen in betere doen: druk en drang naar voren, een beuk af en toe en ook niet te beroerd om er zelf de spanning in te houden door iets doms te doen. Daarom zullen de Nederlandse vrouwen eindigen zoals de Nederlandse traditie voorschrijft: verliezen in de halve finale of de finale.

De vraag die bij vele sportliefhebbers op de lippen brandt: waarom moeten wij naar iets kijken dat lijkt op de sport waar we van houden, maar dan veel trager, minder krachtig en met meer foute passes en onverklaarbare missers? Een twitteraar vond vrouwenvoetbal spannend, maar verder kut-met-perenvoetbal (mijn samenvatting van zijn betoog).

Spanning zou moeten volstaan, versterkt misschien door respect voor vrouwen die voor weinig geld evenveel of meer dan de mannen hun stinkende best doen voor de nationale ploeg.

Vergeleken met welke andere vrouwensport ook, heeft vrouwenvoetbal het grote nadeel dat het publiek – ook de vrouwen die het spelen – mannenvoetbal als de maat der dingen ziet. Met andere woorden: hoe goed Rapinoe, Morgan, Van de Donk of Miedema het ook doen, op ons voetbalnetvlies hebben we beelden van Salah, Messi, De Ligt en De Jong, om maar die te noemen.

Toch heb ik de indruk dat vrouwenbasketbal en vrouwenvolleybal, die ik allebei om familiale en gezinsredenen al heel mijn leven volg, technisch en tactisch een hoger niveau halen dan vrouwenvoetbal. Wie dan weer een beetje dieper op de wedstrijden ingaat, ziet dat tussen de landen en tussen speelsters van hetzelfde team de verschillen in individuele techniek en vista nog erg groot zijn.

Vrouwenvoetbal zit in zijn groeispurt en heeft tijd nodig. Van alle sporten was voetbal de laatste om vrouwen in de armen te sluiten en te behandelen als topsporters. Dat krijg je niet zo gauw weggewerkt en daarom is het ook geen toeval dat de VS het beste voetballand is bij de vrouwen. Zij hebben als eerste volwaardige trainingsprogramma’s ontwikkeld. Verplicht móéten ontwikkelen. Zoek op ‘Title IX’ en u zult begrijpen waarom de VS wereldkampioen worden.