Kompany en Co
De kranten van maandag 29 juli 2019. Titel 1: Start in mineur, maar Kompany gaat niks veranderen. Titel 2: Debuut van Kompany, mooi om naar te kijken, maar geen punten. Titel 3: SLIK, Anderlecht ziet grote comeback van Kompany uitdraaien op een sisser. Titel 4: Débuts manqués pour Kompany. Titel …
De kranten van maandag 29 juli 2019.
Titel 1: Start in mineur, maar Kompany gaat niks veranderen.
Titel 2: Debuut van Kompany, mooi om naar te kijken, maar geen punten.
Titel 3: SLIK, Anderlecht ziet grote comeback van Kompany uitdraaien op een sisser.
Titel 4: Débuts manqués pour Kompany.
Titel 5: Il faudra un 9 et de la patience.
Titel 6: Kompany a raté ses débuts à Anderlecht.
Vincent Kompany kon maandag meteen van zijn wolk. Eén troost: was hem dit overkomen in Engeland, hij was afgemaakt op de één van The Sun, dat in één moeite zijn eigen foutjes in de voorbereiding netjes had opgelijst.
Vincent Kandanie, zoiets.
Hoelang zal het duren voor Kompany ons er zal op aanspreken dat we te veel in de waan van de dag leven, schrijven en becommentariëren? Dat we het grotere plaatje niet zien? Dat we geen oog hebben voor Het Project? Dat we, kortom, er geen zak van kennen? Mijn inschatting: tot hij zijn cool verliest, want vergis u niet, ook Kompany kan nijdig worden.
De werken Coucke & Kompany zijn wel al halfweg. Marketingtechnisch is zijn komst geslaagd, hoewel de impact op de abonnementenverkoop nog niet onmiddellijk zichtbaar is. Met 13.000 verkochte seizoenskaarten is Anderlecht pas zesde in de Jupiler Pro League. Minder abonnees hoeft geen financieel drama te zijn, want een deel van de abonnees van een voetbalclub zitten daar tegen de kostprijs en brengen een club geen cent op, soms kosten ze geld.
Het zijn de premium seats die geld in het laatje brengen en precies daarom is de marketingstunt met Kompany uitermate geslaagd. Als de cijfers kloppen, haalt Coucke vergeleken met de vorige eigenaars een derde tot de helft meer uit sponsoring en commerciële activiteiten. Dat is het Kompany-effect.
Je moet het Marc Coucke nageven: niemand kan een product in het schap te zetten als de Gentse apotheker-miljardair. Soms is de verpakking spectaculairder dan de inhoud. Die reflex heb ik altijd als ik mij was met Bodysol, een vinding van Coucke, inmiddels voor veel geld verkocht. Het is zeep met een kleurtje, een lekker geurtje en de verpakking heeft een handig haakje, maar het blijft gewoon zeep.
Kompany is niet banaal, laat dat duidelijk zijn, maar vooralsnog zijn hij en zijn voetbal zeep met een kleurtje, meer verpakking dan inhoud. Dat kan en zal veranderen, heeft hij beloofd. Moeten we dat geloven? Afgaand op een deel van de eerste helft vorige week thuis tegen KV Oostende wel, afgaand op de rest van die wedstrijd toen Oostende de belangrijkste passlijnen had gesloten dan weer niet.
Het Project is lovenswaardig en verdient krediet, laten we afspreken zo ongeveer tot Nieuwjaar. Het is alvast een stijlbreuk met wat we gewend zijn in het Belgische voetbal. Talentvolle jeugd mixen met wat ervaren spelers en een voetbal spelen dat hooguit drie clubs in de wereld aankunnen, je moet het durven met deze onevenwichtige selectie. Nico Otamendi was geen genie in het uitvoetballen bij Manchester City, maar Seb Bornauw is dat nog veel minder bij Anderlecht. Pep Guardiola deed een keeper weg omdat hij niet kon passen: Bravo kwam voor Hart en even later kwam Ederson, nog een betere voetballer, voor Bravo. Bij Anderlecht komt Hendrik Van Crombrugge met zijn goede voeten de onzekere voeten van Thomas Didillon vervangen.
Het niveauverschil tussen België en Engeland is net de crux: dat verschil is het grootst aan de bal, voetballistiek, en veel minder uitgesproken verdedigend en fysiek. Met andere woorden: het systeem-Guardiola/Kompany gespeeld door Anderlecht in België is makkelijker vast te zetten dan het systeem-Guardiola gespeeld door City in Engeland. En Ajax dan? Wat die konden moet hier toch ook kunnen? Juist, maar in Nederland wil (haast) elke club eerst voetballen en in België zal haast elke club eerst vechten tot ze er bij neervallen. Dat maakt het leerproces voor Kompany en co. er niet makkelijker op.
De belangrijkste titel van afgelopen maandag was die in La Dernière Heure: een 9 (een spits dus) en geduld. Een spits zou helpen, geduld ook, maar misschien nog meer een realistische inschatting van de voetbalkwaliteiten van de kern. Als Anderlecht zegt dat ze de spelers en het spel hebben om uit duel te voetballen en het spel vanaf de eigen achterlijn op te bouwen, dan is dat een grove misvatting. Elke Belgische wedstrijd wordt eerst gewonnen in de loopgraven. De grootste fout die een beginnend trainer kan maken, is een spel willen spelen dat zijn spelers niet aankunnen.
Hans Vandeweghe 