Royal Sporting Club Anderlecht is al omschreven als duiventil, krabbenmand, afgeleefd instituut, uitgewoonde villa, zottenkot… Paardjesmolen kan daar nog bij, toch? Nu springen Karel Van Eetvelt, Wouter Vandenhaute en in mindere mate ook Patrick Lefevere en Philippe Close op de paars-witte carrousel.

Burgemeester Close in de raad van bestuur van Anderlecht, dat is een hele slimme zet. Anderlecht is Brussel en Brussel is Anderlecht. Die stadionplannen, let maar op. Maar Lefevere naast Close? Nu is hij ineens weer Anderlecht-supporter, terwijl hij in de Krant van West-Vlaanderen voor Nieuwjaar nog bezwoer dat hij dat juist niet was en hij toch vooral de laatste jaren op Club te zien was. Er is geen objectieve reden om aan te nemen dat een succesvol wielermanager aan het voetbal iets zou kunnen toevoegen.

Vandenhaute dan. Die wilde eerst eigenaar worden van Anderlecht (maar het werd Coucke). Hij wil al langer een rol van betekenis spelen in het voetbal: Beerschot stond ooit op zijn verlanglijst en bij Gent zag hij onlangs ook wel mogelijkheden. Nu zit hij alsnog bij zijn oude liefde. Niet als bestuurder, maar als extern adviseur van de CEO (zie verder).

Wat hem betreft, dient zich misschien wel een klein probleem aan en dat kan ook groot worden: het heet belangenvermenging. Vandenhaute is naast televisiebaas (biedend op rechten) ook nog eens mede-eigenaar van Let’s Play, een filiaal op de transfermarkt.

Marc Coucke zei vorig jaar in het parlement: “Er is maar één echt probleem: dat van de makelaars, een subsector zonder enige regulering met enorme uitwassen.” En haalt prompt een makelaar binnen om zijn CEO te adviseren. Identiek wat Mogi Bayat deed voor Herman Van Holsbeeck. Voor hij echt boos wordt: Vandenhaute is nog nooit op belangenvermenging betrapt en verdient het voordeel van de twijfel.

Van Anderlecht was bekend dat het te veel spelers had, maar inmiddels heeft het meer bestuurders, managers, CEO’s, sportieve en andere directeuren en raadgevers dan spelers. Verwacht de komende weken en maanden nog maar een aantal verschuivingen, demoties en afdankingen.

Wat Van Eetvelt dan weer bezielde om zijn derde job in drie jaar aan te nemen, tussendoor de CD&V te polsen of ze hem als voorzitter zagen zitten (neen), vervolgens een politieke beweging op te richten (ook niet of toch wel, het is niet zeker) en nu op Anderlecht
te springen, ook dat is een raadsel. Kan het iets anders zijn dan een late midlifecrisis? Of is het gewoon back to the roots? Net als Vandenhaute is Van Eetvelt een licentiaat lichamelijk opvoeding en sportfreak.

O ja, zondag komt Club Brugge op bezoek. Gaat het mis – en waarom zou het goed gaan? -, Wouter of geen Wouter, Karel of geen Karel, Vincent of geen Vincent, Marc of geen Marc, dan steken die fans toch gewoon weer het kot in brand.