Pas beslist: niets. Over vier weken zullen we meer weten over hoe en vooral wanneer de Olympische Spelen zullen doorgaan. Elke bond, tot de skateboardfederatie van Kiribati toe, die iets riep over en bij voorkeur tégen Olympische Spelen in Tokio op 24 juli, kreeg airtime en dus stond het IOC onder druk om iets te doen of ten minste iets te zeggen. Zo gaat dat al decennialang. Olympisch nieuws vooraf moet slecht zijn of het is geen nieuws.

U zal van mij niet lezen dat het IOC de non-profitorganisatie is waarvoor ze graag wil doorgaan. Het IOC is eigenaar van de Olympische Spelen die ze tweejaarlijks (zomer en winterspelen) uitbesteedt en die Spelen zijn de grootste geldmachines die de sport ooit heeft gezien.

U zal van mij ook niet lezen dat Thomas Bach helemaal zuiver op de graat is en niet gedoemd is tot hand- en spandiensten aan Wladi Poetin en de Arabieren. Daarvoor zit te veel ruis op deze man, al heeft hij tot nog toe een goed parcours gereden.

U zal van mij evenmin lezen dat de Olympische Spelen er zijn voor de atleten. Eerder voor de sportbonden, of de sponsors, of de lokale organisatoren, of het IOC en Bach zo u wil, maar echt niet voor de atleten. U kan dat cynisme ten top vinden, het is altijd zo geweest, van in de Oudheid. Atleten zijn een essentieel onderdeel, zonder Spelen geen atleten, maar het geheel – het Olympisch concept – is sterker dan de delen.

Ik wil en kan ten slotte niet voorspellen of de Spelen op 24 juli van start gaan, omdat ik niet weet hoezeer dat Covid-19 in andere werelddelen zal doorpakken. Het is wel onzin om vier maanden voor het begin al verregaande conclusies te trekken waar we ter zijner tijd heel veel spijt zouden van kunnen krijgen. Zoals de situatie in Azië en vooral in Japan evolueert, lijkt de kans reëel dat we op 24 juli of later die zomer van start gaan. Met wie en in welke omstandigheden, dat valt nog te bezien. In geval van uitstel zouden de Paralympische Spelen – niet vergeten: géén organisatie van het IOC – wel eens de dupe kunnen zijn.

De druk op het IOC komt heus niet alleen van de Westerse media. Als China het zaakje onder controle heeft op vier maanden voor de Spelen, als ook Zuid-Korea grip krijgt op Covid-19 en als Japan het steady houdt op 35 doden, dan mag dat virus in de rest van de wereld huishouden wat het wil, de Japanners gaan hun feestje van 11 miljard niet zomaar over de balk gooien.

Hun houding zal er één zijn van: wie er bij wil zijn, en er bij mag zijn, met tickets of met een kwalificatie als atleet, is welkom. Weze het dat ze alle buitenlanders eerst even zullen testen voor ze het land binnen kunnen waarna die zich aan hun regels zullen houden. Een verbroedering van naties wordt het alvast niet, maar dat is het ook nooit geweest.

Dat atleten uit getroffen gebieden zich niet terdege kunnen voorbereiden is een non-argument. Het is alvast nooit gebruikt voor of door atleten uit pakweg ebola-landen. Dat was ook de insteek van de KNWU, die gisteren nog om uitstel vroegen. Zij hadden gehoopt in het baanwielrennen voor medailles te gaan maar zien nu hun trainingscentra gesloten. Die sluiting was een beslissing van Maurits Hendriks, de technisch directeur van sportkoepel NOC*NSF. Die heeft daar nu al lang spijt van. Voor één keer hebben we dat in België beter gedaan: bij ons ging de horeca sneller op slot, en werd de social distancing een gebod, maar gingen de trainingsplekken voor topsporters al snel weer open. Er was en er is geen enkele objectieve reden om dat niet te doen.

Hendriks vroeg zelfs dat alle atleten van de hele wereld het voorbeeld van Nederland zouden volgen en niet meer trainen. Keep on dreaming, beste man, en begin alstublieft niet over level playing field, want dat is een illusie in de topsport. Niets is level in de topsport, niet bij de start, niet onderweg en niet aan de meet. En de gezondheid van de atleten die in gevaar komt? Ook onzin natuurlijk.
Atleten zijn geen superverspreiders die altijd al voorzichtig zijn en als ze het al oplopen zullen ze dit Covid-19 als een verkoudheidje verwerken.

Overigens is de belangrijkste organisatie in de olympische wereld – na het IOC – nog steeds voorstander van Tokio 2020 in 2020 maar daar hoort u haast niets over. Het Amerikaans olympisch comité USOC vindt dat het nog te vroeg is om een beslissing te nemen, al is die houding wel ingegeven door eigenbelang. Omdat een kwart van al de olympische inkomsten van Amerikaanse origine is, vangt het USOC in deze olympiade van vier jaar 500 miljoen dollar. Alle andere 206 olympische comités in de wereld krijgen samen 750 miljoen dollar. De dag dat de Amerikanen massaal moeten uitzieken en/of sterven, dan pas is Tokio 2020 in gevaar.