Obesitaspandemie

Wat heb ik onthouden van deze vroege weekendkrant die al op vrijdag verscheen? Dat op pagina’s 10 en 11 van de dagkrant stond ‘Veel zaad lozen is erg goed voor de prostaat’. En op pagina 42 van Zeno ‘Mannen moeten minder klaarkomen’. Dat spoort niet
en u vindt dat een mysterie? Ik denk dat ik weet hoe dat komt. Bij de Zeno zijn de vrouwen op de redactie de baas, in de dagkrant gebeurt het heel af en toe dat ook een man iets te zeggen heeft. Beide verhalen zijn wel geschreven door een vrouw en die ene van de prostaat ken ik. Nog beter, ik ken ook haar man, die sinds vrijdag ongetwijfeld als een trotse haan door Gent paradeert. Ik gun het hem van harte.

Hét verhaal van het weekend staat op pagina 6. Het gaat over de obesitasepidemie. Die zou zijn blootgelegd door de coronapandemie. Waarbij meteen moet worden opgemerkt dat wereldwijd veel meer mensen sterven aan de gevolgen van obesitas dan aan corona, en obesitas dus meer pandemie is dan eender welke virale systeemfout.

Bovendien heeft corona niets blootgelegd. Die obesitas was er lang voor die vleermuis besloot een gordeldier te bijten en een Chinees dat ene gordeldier opvrat. Of was het een buideldier? Maakt niet uit. Aan obesitas werd geen belang gehecht of het werd weggelachen. “Maatje meer, moet kunnen” werd “twee maatjes meer, ach ja, de natuur” enzovoort tot “vier maatjes meer, wat kan je er nog aan doen?” en toen kwamen ze bij de VRT ook nog eens met dat onzalige Albatros.

Het verhaal van pagina 6 werd opgehangen aan een endocrinoloog, ik vat even voor u samen wat die vond: dikke mensen mogen niet worden aangesproken op hun dik zijn, want ze kunnen er niet aan doen. Een andere bekende endocrinoloog die eerder al eens in de krant stond, had het nochtans over corona als eye opener en de verdomde plicht die ieder van ons heeft om het lichaam op orde te houden en het gewicht onder controle.

Die laatste, de strenge, werkt in de genderbusiness en sprak dus vrijuit. Die eerste is voorzitter van de Belgian Association for the Study of Obesity. Als onze association president zou zeggen dat ieder van ons (voor een groot deel) verantwoordelijk is voor het eigen gewicht, dan heeft zijn vereniging niets meer te bestuderen, dus ik begrijp het wel. Ik ken die redenering, typisch voor deze tijd waarin niemand nog op zijn individuele verantwoordelijkheid wil worden gewezen, maar voor alles wat misgaat een goede reden vindt waar men zelf niets kan aan doen.

Ik zit nu al halfweg deze column en waar wil ik na deze brede omweg landen? Bij jeugdsport zowaar. U mag weer met twee gaan winkelen, straks op terras iets eten en drinken, naar Benidorm vliegen en daar cocktails hijsen dat het een lieve lust is, naar het voetbal kijken op televisie en als die van het voetbal hun zin krijgen (en die krijgen ze altijd) straks ook met een paar duizend in het stadion, maar weet u dat de georganiseerde sport nu al meer dan een jaar zo goed als stil ligt?

Dit gaat niet over mij. Ik ben vooral wielertoerist en behalve dat ik de georganiseerde veldtoertochten in Vlaanderen heb gemist deze winter, heb ik kunnen sporten als anders. Het vereiste alleen een beetje wilskracht en die had ik niet altijd en daarom zijn er twee kilo bij. Er gaan er vijf af tegen 12 juli, beloofd.

Georganiseerde sport is wat anders. Dat is de morele plicht of ouderlijke verplichting je twee of meer keer per week aan te bieden bij een training, te luisteren naar een trainer, en je af en toe in competitie te meten met anderen. In groep (dat heet een ploeg) of individueel. Te verliezen en te winnen en in beide gevallen er mee kunnen omgaan. Dat alles is grotendeels weggevallen en je vraagt je af, waarom?

Zelfs nu de scholen weer helemaal openen, wordt met geen woord gerept over de amateur- en vooral de jeugdsport. Het gaat er mij niet om dat we nu een jaar geen talent hebben kunnen sprokkelen om straks medailles op te halen, dat ene jaar overbruggen we wel. Het gaat er mij om dat we hele horden jongeren thuis hebben gezet en bij gebrek aan een sportief kader hun ouders elke reden hebben ontnomen om die jongeren niet te laten Fortniten en Tiktokken.

We hebben sport en beweging afgenomen van een hele generatie die alleen maar zal sporten of bewegen als dat in groep en opgelegd gebeurt. We kweken een generatie van sedentairen en toekomstige obesen, en waarom? Niet om virologische redenen, maar uit angsthazerij, omdat geen enkele excellentie de moed had zijn nek uit te steken en federale Frank niets met sport heeft en geen enkele toegeving wilde doen op dat vlak. Wat jammer dat Ben Weyts zowel onderwijs als sport in zijn portefeuille heeft. Had hij zich maar zo hard gemaakt voor sport als voor onderwijs.