Tijden voor de eeuwigheid

De algemene verwachting was dat Filippo Ganna dit weekend zou beheersen met een fenomenaal werelduurrecord, ja toch? Her en der werd geopperd dat de grens van de zestig kilometer in beeld zou komen. Dat is het niet geworden.

Ganna bleef steken op 56,792 kilometer. Hij klopte daarmee de vorige recordhouder, ene Dan Bigham, die tot voor kort alleen insiders kenden. Bigham overzag de trainingen en voorbereiding van Ganna, reed ook meer dan behoorlijk per fiets (zo was hij prof in een continentaal team) en zijn vrouw was de recordhouder bij de vrouwen. Hij vond bij de tests dat hij zelf eerst maar eens een uurtje moest rondrijden.

Dat leverde hem een afstand van 55,548 kilometer op. Daarmee deed hij bijna een halve kilometer beter dan Victor Campenaerts en degradeerde in één moeite onze landgenoot en de status van het werelduurrecord. De 55,048 kilometer van Campenaerts bleek ineens een verdienstelijke poging, niet meer dan dat.

Bighams moment de gloire heeft nog geen twee maanden geduurd en toen kwam Ganna op zijn ge-3D-printe fiets. Hij reed een dikke kilometer verder, maar de zestig kwam nooit in beeld. Dat was ook waanzin geweest, als je bedenkt dat ze dertig jaar deden over een verbetering van drie kilometer. Zijn record is overigens wel historisch, want nog nooit legde een man op een fiets meer kilometers en meters af gedurende een uur.

Chris Boardman had tot nog toe 56,375 kilometer staan. Dat werd gekwalificeerd als ‘best human effort’ nadat zijn fiets, waarop hij helemaal plat kon liggen, met terugwerkende kracht werd gediskwalificeerd. Dat soort onzin kan alleen in het wielrennen en daarvan zijn we nu definitief verlost.

Ganna heeft wel laten zien waar dat uurrecord naartoe gaat. In zijn middenstuk reed hij rondjes van 15,5 seconden, 62 seconden over een kilometer dus. Hij startte traag en had op het laatst nog wat verval. Vroeger op die topsnelheid komen en die langer volhouden, dat wordt nu de uitdaging. Ganna in topvorm kan dat, en die topvorm was ver weg.

Dé prestatie en hét moment van het weekend kwam dus niet uit Grenchen. Kona op Hawaï, daar was het te doen. U kunt het terugkijken op Sporza.

Op zes kilometer van de finish haalde de Noor Gustav Iden de Fransman met Engelse naam Sam Laidlow in. Laidlow had in het fietsonderdeel een tijd neergezet van 4u04:36. Laat dat even bezinken. De man had net 3,8 kilometer gezwommen in goed 48 minuten, sprong op zijn fiets en reed de 180 kilometer met een gemiddelde van net geen 45 per uur. Hij deed daarmee vier en een halve minuut beter dan Cameron Wurf in 2018. Die Wurf is nu aan zijn laatste dagen bezig bij Ineos Grenadiers. Hij deed ook mee in Kona en werd elfde op twintig minuten.

Neen, Laidlow zou niet winnen. Wel Iden. Hij moest zes minuten goedmaken na het fietsonderdeel, maar liep dan weer de marathon in 2u36:15, dat is meer dan zestien per uur. Nadat hij 3,8 kilometer had gezwommen en 180 kilometer had gefietst.

Terug naar dat beeld, die vijftien seconden te zien op Sporza, wanneer de ene de andere inhaalde. Iden liep Laidlow links voorbij en tikte met zijn rechterhand op de schouder van Laidlow. Die schrok niet, hij wist al lang dat het moment eraan kwam. Bij de beruchte Energy Lab-sectie, waar ze een heen en terug als mindfuck voor de kiezen krijgen, was het al duidelijk. Het zou een kwestie van minuten worden voor Iden hem zou inhalen.

Op de lange, saaie en altijd hete Queen Ka’ahumanu Highway gebeurde het dan; rond kilometer 36 liep Iden Laidlow voorbij en deed een herygersje. Voor wie amper of nog niet geboren was: Paul Herygers was een veldrijder die in 1994 wereldkampioen zou worden in de duinen van Koksijde. Op een duin liep hij de leider Richard Groenendaal voorbij en gaf hem een vriendschappelijk maar niet minder vernederend schouderklopje.

Groenendaal werd pisnijdig en probeerde te versnellen, maar Herygers kreeg uiteindelijk de bovenhand en werd wereldkampioen. Het ging er zaterdag helemaal anders aan toe in Kona. Laidlow keek Iden aan en stak zijn hand uit. Waardering, onderwerping, bewondering, opluchting, het zat er allemaal in en geen nijd te bespeuren.

Aan kilometer 36 gaat het richting Kona licht bergaf en precies op dat stuk versnelde Iden. Laidlow probeerde te volgen. Tevergeefs. Iden, ooit de jongste wereldkampioen op de halve triatlon, zette zaterdag een nieuwe standaard. De te kloppen tijd is voortaan 7u40:24. Hij deed maar liefst elf minuten beter dan Jan Frodeno in 2019. Gustav Iden en Eliud Kipchoge (2u01:09 in Berlijn laatst) zijn de nieuwste voorlopige tijden voor de eeuwigheid.