Emmanuel Gift Orban

Wat bezielde hem? Wat ging er op dat moment om in zijn brein? Het kan toch niet dat dit was afgesproken, maar daar leek het wel op. Was er dan niemand die hem had gezegd, dat het geen goed idee was om na vijftien minuten zitten in de kleedkamer en daarna wat obligate pasjes op het veld meteen van bij zijn eerste balcontact er een lel op te geven?

Oké, er wordt bij het begin van de tweede helft de laatste jaren wel wat heen en weer gehupt, kwestie van het lijf cardiovasculair op gang te krijgen, maar daar is geen bal bij betrokken.

Heeft niemand hem gewaarschuwd: pas op voor een spierverrekking of nog erger een scheur? Wellicht wel, maar bij AA Gent weten ze inmiddels: de gewone wetten van het voetbal zijn niet altijd van toepassing op deze jongen. En luisteren is ook niet zijn sterkste gave.

In de sport worden de termen historisch en fenomeen al te vaak gebruikt, maar Emmanuel Gift Orban van AA Gent is een fenomeen. Hoe die deze competitie (en niet te vergeten Europa) is binnengestormd, is ronduit uniek. Hoe hij zaterdagavond bij de aftrap van de tweede helft achter de bal ging staan, hooguit anderhalve meter aanloop, en die bal op de lat van Arnaud Bodart poeierde, nooit gezien. De fase is terug te kijken op Sporza en luister dan ook naar de verwondering van Peter Morren en Gert Verheyen.

Er zijn er wel meer die zo’n lange bal kunnen trappen. Hein Vanhaezebrouck kon het in zijn prime naar eigen zeggen ook natuurlijk, het was van verder en hij had zelfs gescoord, maar wel op een lager niveau. Meer zelfs, elke profvoetballer zou dit moeten kunnen, maar het zal bij Hein en al die anderen niet met die kracht, niet met die curve, niet met die precisie zijn geweest.

De meeste van dat soort pogingen gaan te hoog, zijn te lang onderweg en worden vangballen voor de achteruitlopende doelman. Niet Orban. Om in het jargon van dit tijdsgewricht te blijven, die schoot een supersonische telegeleide raket af langs een perfect uitgekiende parabool.

Bodart had twee keer alle geluk van de wereld. De eerste keer dat het schot op de deklat uiteenspatte en een tweede keer dat de bal niet via zijn rug alsnog in doel belandde, maar in het veld. Je ziet de doelman daarna hoofdschuddend denken: waar kwam dit ineens vandaan, van welk onheil ben ik nu miraculeus gespaard gebleven? Geen haar scheelde het of Bodart was als posterboy van Orban de wereld rond gegaan.

Die trap moet worden ontleed. Dit was alles behalve een zondagsshot. De boog was minimaal, de zijdelingse curve of afwijking ook. Dit was een meesterlijke trap van een voetballer die tot voor een paar maanden ergens in de Noorse tweede klasse zijn boterham verdiende. Orban kwam al bij toeval in Gent terecht omdat ze daar plots gruwelijk veel geld kregen voor een salonvoetballer van Marokkaanse origine en een scout zich hard maakte dat ze die al bij al dure maar nog jonge Nigeriaan later voor een veelvoud zouden kunnen verkopen.

De eerste negen wedstrijden scoorde Orban twaalf keer. Twee keer tegen Westerlo, vier keer tegen Zulte Waregem, drie keer in Turkije tegen Basaksehir, maar het doelpunt dat het meeste indruk maakte was die afgemeten harde krul tegen Anderlecht. Nadien viel hij een beetje stil, verhuisde zelfs even naar de bank en zat in de kapitale verloren blamage tegen Oostende ook niet in de wedstrijd en kwam evenmin uit de verf tegen West Ham. Sinds de start van de Europe play-offs is hij weer op toerental met twee doelpunten in twee wedstrijden. Hij zit nu aan zestien doelpunten en twee assists in achttien wedstrijden.

Gift Orban heeft het allemaal. Hij weet het doel staan, hij ziet voetbal, is technisch goed ontwikkeld, heeft snelheid, is explosief en beschikt over een zuivere, snelle en harde trap. Links en rechts. Het bewijs leverde hij zaterdagavond nog eens bij die aftrap en eerder al met een fenomenale vrije trap in Waregem. Zijn grootste verbeterpunt is zijn duelkracht, daar kan nog wat bij. Zijn egotripperij, daar valt weinig aan te veranderen en daar blijf je ook beter af.

Hein Vanhaezebrouck, die zelf niet langer onomstreden is in Gent, haalde vorige vrijdag een klassieke truc uit: hij reageerde erg overtrokken op een analyse van Orban als risicopatiënt waarbij de naam Lamkel Zé viel. Hoewel daarin werd aangegeven dat de vergelijking mank loopt, vond HVH het toch een aanleiding om de media heel even tot gemeenschappelijke vijand te bombarderen.

De analyse was nochtans correct. Deze Gift Orban is te groot voor AA Gent, maar ook te gek en te goed om waar te zijn. Vandaar dat je hem beter deze zomer al zo duur mogelijk verkoopt.