Wedergeboorte

De ene steekvlam brandt nog, steek de andere in gang. Na Lucaaaah is het aan Remcooooh. Die stapt vandaag op zijn tijdritfiets met als enig doel het veroveren van de roze leiderstrui in de Giro d’Italia, om die vervolgens zo snel en gecontroleerd mogelijk weer af te staan. Als u nu al een indigestie voelt opkomen, dit stukje volstaat om mee te zijn.

Opdracht: al meteen een zo groot mogelijke marge creëren op de naaste concurrenten voor de eindzege. Vervolgens in de zware bergritten minstens ‘gelijkspelen’ of de tegenstand naar huis rijden, en uiteindelijk de kloof uitdiepen en veiligstellen in de twee tijdritten die nog volgen.

De openingsetappe is geen sprintproloog, wel een echte tijdrit langs een oude spoorlijn omgedoopt tot Via Verde della Costa dei Trabocchi aan de oostkant van de Abruzzen. 19,6 kilometer, dat is lang en dat is geen toeval. Deze Giro is Remco Evenepoel op het lijf geschreven. Organisator RCS Sport wil Evenepoel op de erelijst vooraleer hij beslist om vanaf volgend jaar steeds weer van de Tour zijn hoofddoel te maken. Dat zegt heel veel over de status die de kleine van Schepdaal heeft verworven.

Drieëntwintig jaar en al twee keer op rij winst in ‘Liegi’, de belangrijkste klassieker buiten Italië voor de Italiaanse wielerfan, dat kunnen ze in de laars waarderen. Zijn bijna desastreuze bungeejump zonder elastiek in de Ronde van Lombardije in 2020 zit daar ook nog in het geheugen. La rinascita del campione, een grote kans dat dit de komende weken een kop wordt in een van de Italiaanse media. Rinascita is Italiaans voor renaissance en waar kun je beter weder worden geboren dan in Italië?

Evenepoels eerste optreden in de Giro dateert van 2021. Hij gaf toen op in de zeventiende rit nadat hij van in het begin op achtervolgen was aangewezen en uiteindelijk van het kastje naar de muur werd gereden. Wie de foto’s van Evenepoel van 2020 naast die van 2023 legt, ziet meteen het verschil. Het mannetje is een man geworden, het babyvet is weggesmolten op de flanken van de Teide, winst in twee monumenten en een wereldtitel gaven hem rust tussen de oren. Hij weet dat hij in normale omstandigheden iedereen die vandaag in Fossacesia aan de start staat moet aankunnen.

De valkuilen zijn die van alle grote rondes: recht blijven, zo min mogelijk schade oplopen bij een uitschuiver, niet lekrijden op cruciale momenten, hopen dat het team het houdt en vooral niet ziek worden, nu covid weer op gang is in het peloton. Dat team was vorig jaar ondanks de gewonnen Vuelta nog zijn grootste zorg. Vandaag heet het dat hij ten volle gelooft in zijn eigen pretorianen.

Nieuw voor Evenepoel is wellicht dat, in tegenstelling tot die Vuelta vorig jaar, waar zijn enige concurrent Primoz Roglic letterlijk wegviel (toen hij al op achterstand stond), in deze Giro nog andere renners aan de start staan met ambities.

Roglic is er nu weer bij en heeft in Catalonië bewezen dat hij Evenepoel kon volgen. Evenepoel heeft er sindsdien nog een trainingslaagje bovenop gelegd, oogt scherper dan ooit, maar Jumbo-Visma kennende is dat ook het geval voor Roglic. Het grootste onbekende gevaar komt in principe van Ineos Grenadiers, die met een tweetrapsraket naar Italië komen. Geraint Thomas won ooit een Tour. Tao Geoghegan Hart won de Giro twee jaar geleden. Hun supporting cast overtreft ruim die van Evenepoel.

Als Roglic, Thomas, Geoghegan Hart, João Almeida, Aleksandr Vlasov, Thibaut Pinot, Jack Haig, Damiano Caruso en Hugh Carthy de handen in elkaar slaan (twee of drie van hierboven volstaan), dan moet de jonge Wolfpack vol aan de bak. Jumbo-Visma, Ineos Grenadiers, UAE Team Emirates, Bahrain Victorius, Bora-Hansgrohe, EF Education, Groupama-FDJ, allemaal zullen ze naar de blauwe mannen van Soudal-QuickStep kijken om de kastanjes uit het vuur te halen.

Dat is het voorspelbare scenario met één topfavoriet die graag aanvalt en een tweede die bekendstaat om eerst het bord van een ander leeg te eten (Roglic). In de zware bergritten kan een goede Evenepoel zelf de meubelen redden, maar het gevaar schuilt in de overgangsritten en de vroege vluchten. Als een kwalitatieve groep met daarbij een schaduwfavoriet een mooie voorsprong bij elkaar rijdt, wordt het alle hens aan dek.

Deze Giro is een van de zwaarste ooit met 51.400 hoogtemeters en het zwaartepunt in een gruwelijke derde week. Als Evenepoel en co. dit kunststuk tot een goed einde brengen, bij voorkeur afgetopt met een demonstratie op de Tre Cime in de negentiende rit, zijn hij en zijn team klaar voor een Ronde van Frankrijk tegen de allergrootsten. Afspraak over drie weken.