De eerste prognose voor de Olympische Spelen van Rio van volgend jaar is binnen. De eerste interviews over de te verwachten resultaten van de Belgen ook. Chef de mission Eddy De Smedt denkt aan drie medailles en voegde daaraan toe dat hij drie medailles niet echt goed durft te noemen. En of, ons land moet met deze bevolking en dit bruto nationaal product minimaal tien medailles ambiëren.

Ook Infostrada, dat het Internationaal Olympisch Comité (IOC) en de organisatie-comités als klant heeft, pronostikeert drie medailles voor onze honderd of wat geselecteerden. Dat is een score van 1 op 33. Als elk land één medaille zou winnen voor elke 33 sporters, dan was het olympisch dorp van 10.000 atleten een stad van 30.000 inwoners. Nog maar eens het bewijs dat wij de laatste twintig jaar onnoemelijk zwak presteren in topsport. De Amerikanen slepen één medaille weg voor elke vijf atleten die ze uitzenden. Nederland haalt ongeveer één op tien, wat zo’n beetje een normaal gemiddelde is.

Maar goed, of liever níét goed: onze drie medailles zouden één zilveren en twee bronzen plakken worden. Dat soort prognoses moet met een grove korrel zout worden genomen, want het richtinggevende preolympisch jaar 2015 is nog niet afgesloten en ze zijn gebaseerd op resultaten uit het verleden. Het is in sport als op de beurs: resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Het omgekeerde is ook waar: het is niet omdat je in Londen slecht presteerde, dat het in Rio niet beter zou kunnen.

En kijk eens (als het goed is zeggen we het ook): er zijn tekenen dat we sportief aan de beterhand zijn. Her en der zijn atleten op- gestaan die hun ambitie niet langer onder stoelen of banken steken. Of dat onmiddellijk medailles oplevert, valt nog te bezien, maar wie zich verstopt haalt zeker geen medailles. Topsport is eerlijk uit-komen voor de doelen en niet bang zijn om tegen de muur te knallen.

Afgelopen week zijn er twee los door die muur gegaan. Wat Louis Croenen (foto) liet zien op 22-jarige leeftijd in een van de zwaarste zwemnummers, de 200 meter vlinderslag, is wonderbaarlijk: zevende in de WK-finale en een dik Belgisch record. Croenen was als 15- jarige al een groot talent, maar leek dan even te stagneren. Nu komt het er alsnog uit. Het geheim? Er is geen geheim: hard werken onder leiding van kundige trainers, in de best mogelijke omstandigheden. In die volgorde. Nederland haalde in Sydney vijf gouden zwemmedailles, terwijl de nationale ploeg elke ochtend om 7.00 uur uit het trainingsbad werd verjaagd door de Vroege Vogels, de plonsclub van het plaatselijke rusthuis.

Op dezelfde avond van de finale van Louis Croenen was er Pieter Timmers. Ein-de-lijk. Timmers is ook goed, maar is niet snel gekomen, eerder traag zelfs. Na jaren van aanmodderen als niet-ontdekt talent, jaren van tegenslag en jaren van verwachtingen kwam het er eindelijk uit: ineens drie tiende van zijn record en een plaats bij de snelste zwemmers van zijn generatie.

De meeste berichtgeving zat er een beetje naast in de inschatting. Technisch gesproken klopt het dat Croenen en Timmers naast een medaille grepen, alleen was dit glas niet halfleeg maar meer dan halfvol. Veel belangrijker dan hun zevende plaatsen in de finales was de muur waar Timmers en Croenen doorheen zijn gezwommen: finale gehaald, serieuze happen uit de pr’s en het besef dat die anderen ook maar twee armen en twee benen hebben.

Als wij Belgen een slecht topsportland zijn, heeft dat twee structurele oorzaken: we hebben te weinig goed opgeleide trainers en onze gepamperde atleten durven zelden buiten hun comfortzone te treden. Die trainers opleiden is een werk van lange adem, maar een sportcultuur gericht op presteren komt als een uitslaande heidebrand: voor je het weet staat alles in vuur. Wat de zwemmers hebben getoond van de week is een smeulende vuurtje dat geen garantie biedt op meer van hetzelfde in Rio, waar de concurrentie nog zwaarder wordt. Kazan 2015 toont wel de weg voor de rest van de ploeg en voor de opkomende talenten. Het is die nieuwe cultuur die we te allen prijze moeten proberen vast te houden. We kunnen veel beter dan we denken.

Plus est en nous-web