Heel even was Peter Sagan een wielerpaus die de planeet wilde verbeteren

Antwoord: “Ja, maar weet u, ik hoop nu dat de wereld wat beter kan worden. Want met wat er allemaal aan de hand is in Europa en de wereld en zo, wil ik dat de sport als motivatie kan dienen voor de mensheid. En ik hoop ook dat we nog lang sport kunnen doen en zien.”

De geïnterviewde zat op een wolk en leek even de weg kwijt, maar dat lag aan zijn gebrekkig Engels, vandaar ook deze vrije vertaling.

De interviewer van de UCI was echt de weg kwijt; die wist niet wat hij hoorde. Hij aarzelde even en stelde zijn vervolgvraag waar hij ongetwijfeld de hele dag had over nagedacht. “U heeft uw plan kunnen uitvoeren?” Sagan keek hem aan: “U bedoelt in de race?” Inderdaad. Voor de verbetering van de wereld zou het wat kort dag zijn geweest, zo vijf minuten na de koers, dus volgde een knikje aan de andere kant. Toen ging het weer over het WK en hoe hij iedereen – ook onze moedige Belgen – uit het wiel had gekletst.

Jammer. Heel even was Peter Sagan uit ‘Slovakia’ een wielerpaus die de planeet wilde verbeteren, maar dat zijn Slovakije lak heeft aan de vluchtelingenstroom en de solidariteit in Europa, dat ze maar tweehonderd vluchtelingen willen onderdak geven, dat het dan nog allemaal christenen moeten zijn, zou hij dat wel weten? En als hij het weet: keurt hij dat goed? Misschien wilde hij zijn eigen regering wel te kakken zetten, maar de man met de UCI-microfoon interesseerde het geen ene moer. Mij wel, maar alleen was ik niet in Richmond, dus kon ik het hem niet vragen.

“Peter Sagan wereldkampioen, daar kan ik mee leven.”

“Ik ook.”

Het duurde maar heel even voor het olijke duo Wuyts-De Cauwer de ontgoocheling had verbeten dat er geen Belg had gewonnen en in het geval van De Cauwer niet zijn Greg (Van Avermaet). Richmond was het makkelijkste WK-parcours in jaren, aldus Tom Boonen vooraf, maar hij voegde er snel aan toe dat een makkelijk parcours niet hetzelfde is als een makkelijke wedstrijd. Slim van Boonen en hij kreeg gelijk. Na de wedstrijd vond hij het al wat lastiger.

Peter Sagan wereldkampioen, daar kan iedereen mee leven. Zelfs Greg Van Avermaet vond Peter Sagan sterker. Hij had hem van de zomer wel kunnen kloppen in de Tour, maar het was opvallend dat Sagan na die rit vooral boos was op zichzelf. Hij had een fout gemaakt, wist hij. Misschien wisten onze wielerkenners dat ook, maar keken ze de andere kant op.

Sagan wereldkampioen is de bekroning van de éénmans-FC Barcelona van de koers: altijd weer aanvallen, altijd weer het kijkvolk vermaken. Iedereen moét kunnen leven met dit resultaat. De twee meest aanvallende renners van het jaar 2015 – Greg Van Avermaet en Peter Sagan – hebben de laatste kasseienklim beheerst als een hommage aan hun mooi jaar. Voor Sagan – de meest getalenteerde van de twee – lag de regenboogtrui klaar. Voor Greg Van Avermaet een schouderklop en nog een kras op zijn ziel. Zoals zijn mentor José De Cauwer het treffende verwoordde: “Goed gereden, maar gene prijs.”

We hebben ons best gedaan, daar in Richmond, maar we hebben geen medailles. Niet bij de juniores, niet bij de vrouwen, niet bij de beloften en niet bij de profs. Niet in tijdrijden en niet op de weg. Net als vorig jaar in Ponferrada hadden we bij de profs renners vooraan in de finale. Weer werd het niks.

We winnen niet op hele zware parcours (Firenze). We winnen niet op iets minder zware parcours (Ponferrada). We winnen ook niet op lichte sprintparcours (Kopenhagen). En we winnen ook al niet meer op mini-Ronde van Vlaanderen parcours met bergskes en kasseien (Richmond). We winnen alleen op een bergske dat we kennen van de training (Cauberg) en als die ene van ons een superjaar heeft. Philippe Gilbert, onze wereldkampioen van 2012, eindigde ook nu weer eerste Belg.

Voor een founding nation van het cyclisme dat de volgende UCI-voorzitter wil leveren, is dat mager. Een klein land kan niet altijd winnen, maar mag het iets meer zijn dan goed gereden, gene prijs?