De vloek van de geit
De Amerikanen zijn deze week in de ban van een geit die ruim zeventig jaar geleden het stadion van de Chicago Cubs niet binnen mocht. Waarop het baasje van de geit zijn favoriete team vervloekte en dat team geen prijs meer won. Dat kan of moet dit weekend veranderen.
(De Cubs wonnen zaterdagnacht Game 6 en spelen de World Series, voor het eerst sinds 1908.)
De Tweede Wereldoorlog was eindelijk afgelopen, de Duitsers verslagen en de World Series werden in een uitgelaten sfeer gespeeld. De Chicago Cubs stonden op 2-1 en William Sianis, eigenaar van de Billy Goat Tavern op Chicago’s West Side had twee tickets voor Game 4, en toen mocht hij niet naar binnen. “Je geit stinkt te veel”, luidde de uitleg. Sianis argumenteerde dat hij eerder wel naar binnen mocht met zijn favoriete huisdier, maar er hielp geen lievemoederen aan bij de onverbiddelijke suppoosten.
Murphy de geit en William ‘Billy’ de cafébaas stonden terug op straat en over wat toen precies gebeurde, zijn de historische bronnen het niet eens. De plaatselijke krant Chicago Sun nam geen nota van een vloek. Volgens de krant bond Billy zijn geit vast aan een hekken op een grasveld en ging hij alleen kijken. Volgens anderen en de overlevering die vandaag nog geldt, sprak hij toen de desastreuze woorden: “The Cubs, they ain’t gonna win no more.” Naar clubeigenaar Philip K. Wrigley (van de kauwgum) schreef hij een brief: “U zult deze World Series verliezen en u zult nooit nog de World Series winnen omdat u mijn geit hebt beledigd.”
De ware toedracht is van ondergeschikt belang. De uitkomst van dit incident daarentegen des te meer: hoewel ze met 2-1 leidden na drie uitwedstrijden bij de Detroit Tigers, verloren de Cubs drie van de vier daaropvolgende thuiswedstrijden en uiteindelijk de finale met 4-3. Daarna ging van kwaad naar erger: na 1945, het jaar van de vloek van Billy Goat, hebben de Cubs niet alleen geen World Series (de finale van de play-offs) gewonnen, maar ze hebben ze ook nooit meer gehaald. Dat kon geen toeval zijn, vond Amerika. Na the curse of the Bambino (zie verder) was er nu the curse of the Billy Goat. De vloek was bepaald ernstig te nemen: 42 voormalige spelers van de Cubs konden na hun transfer weg uit Chicago wél een World Series-ring winnen en de Cubs zelf bleven al die tijd kansloos.
Deze week spelen de Cubs weer om een plaatsje in de World Series, en het zou de eerste keer zijn sinds 1945 dat ze zo ver zouden geraken. Hoewel favoriet, want ze hebben het beste team van de wereld volgens de analisten, verloren ze al meteen het thuisvoordeel in de tweede wedstrijd. De stand na twee thuis- en drie uitwedstrijden en met twee thuiswedstrijden dit weekend op het programma (in de acht van zaterdag op zondag en zondag op maandag bij ons), is 3-2 voor de Cubs. Een mooie uitgangspositie, maar in 1945 stond het 2-1, later zelfs even 3-3, en lukte het ook niet.
De hele VS, waar baseball een nationaal tijdverdrijf is, leeft mee met de Cubs. Een curse of een jinx is een essentieel onderdeel van de sportbeleving in een land dat aan elkaar hangt van geloof en bijgeloof. De bekendste is de inmiddels opgeheven de vloek van
de Bambino. Nadat Bambino – bijnaam voor Babe Ruth, de Pélé van zijn sport – door de Boston Red Sox in 1919 werd verkocht aan de Yankees uit New York, kwamen de Sox nooit meer in aanmerking voor een titel. De Yankees daarentegen werden het meest succesvolle team in de wereld. Die vloek eindigde 85 jaar later toen de Red Sox eindelijk de World Series 2004 wonnen.
Nog meer bekend bijgeloof maar van een andere orde, is de SI- of de Madden-jinx. Met sporters die op de cover staan van Sports Illustrated of American footballspelers van het computerspel Madden van EA Sports, loopt het soms niet goed af. Dat het meestal wél goed afloopt met sporters op die covers, wil het bijgeloof niet geweten hebben.
Doem weren
In het Europees voetbal is maar één geval bekend van ernstig genomen bovennatuurlijk bijgeloof. Derby County bouwde in 1895 een nieuw stadion op een weide waar zigeuners op stonden. Die zouden hebben gereageerd met een vloek dat Derby County nooit nog de FA Cup zou winnen. De voorspelling kwam uit, maar toen de club in 1946 toch nog eens de Cup Final haalde, zocht het bestuur de zigeunerclan op. Die waren blij dat ze de vloek konden opheffen, wat ook geschiedde. Toen Derby County op Wembley de 1-1 scoorde, ontplofte de bal. Van een duidelijk signaal gesproken, zoals de eindstand: 4-1 voor Derby.
Ook met de vloek van Billy Goat is geprobeerd om die om te keren. Eén keer werd heilig water van het Vaticaan over het veld gesprenkeld. Hoewel die wijk van Chicago eerder katholiek is, hielp dat niet. Later heeft men een Grieks-orthodoxe priester dan maar een duiveluitdrijving laten uitvoeren in het stadion. Ook zonder resultaat. In 1994 werd de erfgenaam van Billy Sianis, zijn neef Sam Sianis, gevraagd om met een geit naar het baseball te komen en ostentatief over het veld te lopen in de hoop de vloek om te keren. In 2007 werd een geit van papier maché rond het veld getrokken en zelfs geschopt om aan te tonen dat de vloek nergens op berustte. Niks hielp.
Als traditieclub de Cubs, die ook nog eens in het mooiste en op een na oudste baseballstadion spelen (alleen Fenway Park van de Red Sox in Boston, gebouwd in 1912, is twee jaar ouder) de World Series halen, zijn ze kampioen van de National League en dat voor het eerst sinds 1945. In dat geval beginnen ze aan de echte finale op 25 oktober tegen de winnaars van de American League, de Cleveland Indians voor een best of seven, met vier thuiswedstrijden voor Cleveland. Het hele schouwtoneel dat de VS in de ban houdt is ten laatste afgelopen op 2 november. Net op tijd om Clinton en Trump in de arena te laten.