Zonder ongelukken wint Chris Froome (32) zondag zijn vierde Tour de France. Het geel fonkelt misschien iets minder fel dan in vorige edities, de uitgekiende tactiek van zijn Team Sky is lovenswaardig.

Die Fransen toch. Ik lees voor uit L’Equipe, van gisteren, daags na de laatste bergrit met aankomst op de Col de l’Izoard.

De één: Tout en Haut (Helemaal Bovenaan). Gaat over Warren Barguil. Het was knap wat Barguil deed, maar hij mocht dat doen omdat de Sky’s allang blij waren dat de grote bonificaties daardoor werden opgesoupeerd. Schitterende kerel, maar volgend jaar is er gegarandeerd gezeik rond die jongen want de Fransen denken dat hij de Tour kan winnen.

Alleen rijdt hij in dezelfde ploeg als Tom Dumoulin en die heeft al bewezen dat hij een grote ronde kan winnen. Een Franse chouchou die in een Nederlandse ploeg onder Duitse licentie zijn kansen opoffert voor un Hollandais, dat willen we nog weleens zien. Als de EU dat maar overleeft.

Volgende pagina: Les Grandes Espérances of De Grote Hoop (in het meervoud nog wel). Gaat over Barguil en Romain Bardet, nog een Fransman die denkt dat hij de Tour kan winnen.

Pagina 5: Jaune pâle, mais Blancs éclatants of Vaal geel, maar schitterend Wit. Met geel wordt Froome bedoeld, met wit de ploeg Team Sky. Daaronder een grafisch element waaruit moet blijken dat Bardet de beste was in de bergen. Een pagina verder: Bardet, si proche de Froome. En dan een scenario voor het gevecht om de tweede plaats.

Nadat ASO vorig jaar een Tour maakte op maat van Nairo Quintana, werd voor deze editie een Tour geconcipieerd voor de Franse podiumkandidaten. Niet te veel aankomsten boven op een col, maar ook niet te veel kilometers tegen de klok. Een beetje van alles, met aan het eind toch een aankomst ver boven de 2.000 meter. Het plan was duidelijk: iedereen mag winnen, maar niet Froome. Quintana desnoods, maar niet die Engelse krab op twee wielen. Maar uiteraard nog het liefst Romain Bardet. Vandaar de Izoard op drie koersdagen van het einde. Op l’Alpe d’Huez was het vorig jaar net niet gelukt, dan maar dit jaar een flinke tweeduizender geprogrammeerd om de vleesgeworden vermogensmeter ultiem stokken in de wielen te steken.

Conclusie: nadat alles in het werk is gesteld om Froome en Sky te doen verliezen – een hele heisa rond een pakketje (toegestane cortico’s wellicht) van vijf jaar geleden, een parcours allesbehalve op zijn maat, de vijandigheid/verveeldheid van de media en dus het publiek – staat met een tijdrit en één showetappe te gaan dezelfde man in het geel die daar ook in 2013, 2015 en 2016 stond.

Op alles voorbereid

In veel kleedkamers en hoofdkantoren van sportploegen hangt een spreekwoord: If you fail to prepare, you prepare to fail. De achterliggende gedachte is duidelijk; zorg dat je op alles bent voorbereid, weet wat je te wachten staat, anticipeer op de mogelijke scenario’s, heb een plan A en een plan B, desnoods ook C en je zal niet falen. Nooit? Neen, niet nooit, maar de kans op falen wordt veel kleiner en de kans op succes stijgt omgekeerd evenredig als je op alles bent voorbereid.

Bij Team Sky kennen ze dat spreekwoord en natuurlijk kan Chris Froome vandaag bij de eerste bocht op een suppoost rijden, zoals destijds als Keniaan bij het WK tijdrijden in Salzburg in 2006. Dat kan je terugzien op YouTube en wie toen had gezegd dat die kwiet nog eens vier Rondes van Frankrijk zou winnen, waaronder één in de afdaling, was ter plekke gecolloqueerd. Of hij kan afgelopen nacht een vliegende diarree hebben ontwikkeld en vandaag op flanellen benen aan de tijdrit beginnen. Kan allemaal en dan heeft hij pech gehad, maar zonder pech wordt Chris Froome voor de vierde keer eindwinnaar in de Ronde van Frankrijk.

Tot grote ergernis van velen en tot mijn vreugde. Ingehouden vreugde, dat wel, want ik zou ook liever een Tom Dumoulin of Warren Barguil als kandidaat-Tourwinnaar zien. Het zijn mooiere atleten, alvast minder anorexisch, ze zijn ook heel aardig en als ze hun mond opendoen, komen er geen platitudes uit. Froome is mij iets te gepolijst, zit op zijn fiets als een postbode met een dubbele tenniselleboog, maar tegelijk is het project-Froome en dus het project-Sky zo topsport als maar kan. Daar past bewondering bij.

Team Sky reduceren tot geld is het project geweld aandoen. Sky behoort tot de grote ploegen uit de geschiedenis van het cyclisme: de rode brigade van Faema en Van Looy, de bruine garde van Molteni en Merckx, de blauwe troepen van US Postal en Lance Armstrong en sinds 2012 eerst met Bradley Wiggins en nu met Froome de eerst donkerblauwe en recent witte Sky-ploeg. Zoals ze eergisteren weer op kop kwamen nadat die van AG2R ook eens een paar kilometer de grote jannen hadden uitgehangen, dat was Star Wars: Stormtroopers op twee wielen.

In galerij der groten

Vele momenten zullen worden geciteerd als bepalend voor deze Tour de France. Neem nu de aankomst in Rodez. Sky was de enige ploeg die had begrepen wat er moest gebeuren. Zij brachten Froome in een zetel naar de laatste klim, terwijl Fabio Aru helemaal alleen in de volle wind zijn Sardijns lijfje opsoupeerde. Bij AG2R trok Oliver Naesen de sprint aan zonder ook maar één bruin-blauw- witte ploegmaat in zijn wiel en kwam daar nog mee weg ook. Hij reed dan ook tijdelijk in dienst van Greg Van Avermaet, overigens bevestigd door hun beider kinesist die avond in Vive le Vélo.

Gevolg: Romain Bardet eindigde op vier seconden van Froome want die kon Naesen, Van Avermaet en Matthews wel volgen. Zolang er geen ander team opstaat dat heeft begrepen dat in de Tour maar één hoger doel telt, het geel, en dat daar alles moet voor worden opgeofferd, zolang mag, neen, móét Chris Froome winnen.

Hij dreigt volgend jaar naast de allergrootsten Anquetil, Merckx, Hinault en Indurain (Armstrong heeft er zeven maar die is letterlijk en figuurlijk buiten categorie) vijfvoudige winnaars te staan. Was Froome in 2014 niet gevallen, hij had er nu al vijf. Het bijzondere aan deze Tour-editie is dat we wellicht de minst sterke Chris Froome hebben gezien van de laatste jaren en dat hij de eerste zal zijn om dat te beseffen. Hou u vast voor 2018. Of misschien al voor over een paar weken in de Vuelta.