Eén keer ging Peter Vandenbempt zaterdag in de fout bij het becommentariëren van de meest vreemde loting in de geschiedenis. Nou ja fout, het was meer een korte aarzeling in de volgorde van de wedstrijden van de Belgen op het aanstaande Europees kampioenschap voetbal.

Soms leek het erop dat Peter nog voor Gullit, Casillas en alle andere sterren hun balletje hadden open gekregen – vooral Gullit had wat last – wist wat er uit het balletje zou komen, in welke groep het desbetreffende land moest worden ingedeeld en wanneer dat land ook nog eens tegen de andere landen uit de groep moest voetballen. Hij had duidelijk gestudeerd op de lotingsprocedure.

Ik heb inmiddels begrepen: een hele week lang. Geen mens behalve de secretaris-generaal ad interim van de UEFA die wellicht beter wist hoe die loting moest gaan, zou gaan en uiteindelijk ook ging, behalve Peter Vandenbempt (en ongetwijfeld met hem nog enkele andere commentatoren, maar die heb ik niet gehoord). Van de week kwam het nieuws dat de helft van de Vlamingen geen werkbaar werk heeft. Een loting uitvlooien die geen loting is, moet hoog staan in de lijst met onwerkbaar werk.

Wij wisten al dat er niet in Brussel zou worden gevoetbald en dat zout zullen we tot en met 12 juli nog honderden keren met veel plezier in de wonde strooien. Wij wisten ook al dat de Rode Duivels in Sint-Petersburg tegen de Russen moesten, in Kopenhagen tegen de Denen, maar wat we nog niet wisten: wat is het derde land tegen wie ook in Sint-Petersburg wordt gevoetbald? Dat kon – ik snap het nog steeds niet – alleen maar Wales of Finland zijn.

Het werd Finland. Behalve dat het niét Wales werd, gaf dat geen aanleiding tot vreugdeuitingen. Meteen werd gewezen op het feit dat we nooit winnen van Finland, dat Finland ook nog eens niet ver van Sint-Petersburg ligt en dat de Finnen wellicht massaal de oversteek zullen maken voor de wedstrijd tegen de Belgen. Een beetje zoals de IJslanders op het EK van 2016.

Dat is misschien iets te simpel geredeneerd: u moet weten dat de Finnen schrik hebben van de Russen (hun kolonisator tot honderd jaar geleden) en met de grote beer-buur eigenlijk het liefst helemaal niets te maken hebben. Het grensgebied – water, heide, bossen en veel muggen – is een soort niemandsland met aan beide zijden van de grens te veel militaire activiteit.

Wales, dat was pas een drama geweest. Die zijn amper met een goede drie miljoen waaronder drie voetballers die naam waardig, maar ze klopten België wel in de kwartfinale op die memorabele avond in Villeneuve d’Asq op 70 kilometer van mijn huis-tuin-terras waardoor ik anderhalf uur na de wedstrijd met een gin tonic naar de sterren in mijn tuin zat te kijken.

Wales was een toernooiploeg, onverzettelijk tegen elke tegenstander, en zo hebben de Rode Duivels hun tegenstanders niet graag. Intrinsiek behoren de Belgen tot de beste landen van Europa, samen met – dat vergeten we soms – Spanje, Frankrijk, Duitsland, Italië en Engeland. Wellicht is dit het sterkst bezette Europees Kampioenschap voetbal ooit. Het zal er op aan komen om deze goedweer- ploeg op het juiste moment, in de juiste vorm en vooral met de ingesteldheid van een toernooiploeg in het veld te krijgen.

Niet vergeten dat België in Rusland op het WK door het oog van de dunst mogelijke naald is gekropen, vooral dan tegen Japan. Iedereen heeft de mond vol van die fenomenale countergoal, excuus omschakelingsdoelpunt, Courtois-De Bruyne-Meunier-Lukaku- Chadli. Terecht, maar als Kawashima geen vliegenvanger maar een echte doelman was geweest, valt die kopbal van Jan Vertonghen nooit binnen en is België na de achtste finale naar huis.

Het geluk viel toen letterlijk uit de lucht. In normale toernooien moet je geluk afdwingen en dat vergt een heel andere ingesteldheid dan in een competitie. Laat alle nationale ploegen met een uit- en een thuiswedstrijd tegen elkaar spelen, geen twijfel mogelijk: België wint of eindigt heel hoog. Een eindtoernooi met rechtstreekse uitschakeling is een totaal ander verhaal: meer een mindgame dan tactiek, techniek of wat dan ook.

De Rode Duivels hebben vooralsnog niet de onverzettelijkheid van een toernooiploeg die slim en berekend maar te allen prijze voor
de winst gaat. Die in elke wedstrijd twee spelers ziet opstaan die dingen doen waarvan niemand vermoedde dat ze dat in zich hadden. Rusland met 7-1 geklopt in de kwalificaties? Wil niets zeggen. Denemarken zonder veel talent? Telt niet. Eerste op de FIFA-ranking? Wil niets zeggen. Straks op 13 juni in Sint-Petersburg tegen Rusland beginnen we zoals alle andere landen op nul. Het talent is er. Aan de bondscoach om hen onverzettelijkheid aan te praten.