Leuvengate

Het begon met Remco Evenepoel die woensdagavond in Extra Time het colloque singulier van het WK-teamoverleg doorbrak. “Ik zag wel een kans op dit parcours voor mijzelf, maar het antwoord was neen. Ik heb dan maar geknecht.”

Onmiddellijk postte Sporza die passage uit Extra Time Koers. Die heb ik geretweet, met het zinnetje: Het grote gelijk van Eddy Merckx… De reacties kan je opdelen in drie categorieën. Twee grote: ‘boenk erop’ van de Remco-haters en ‘kalf, onnozelaar, ouwe zak’ van de Remco-believers. Een minuscule minderheid begreep wat er zondag echt aan de hand was. Dat heb je met alles wat de directe, simpele sport overstijgt. Soms is sport niet simpel.

Die retweet werd geliket door zowel bondscoach Sven Vanthourenhout als Wout van Aert. Wat dan weer werd opgepikt, waardoor Wout van Aert na zijn verkenning van de kasseien van Roubaix enige uitleg verschuldigd was. Vooral zijn repliek dat Evenepoel meer praatjes had in de studio van Extra Time dan tijdens de teambespreking, bleef hangen. Het belangrijkste dat Van Aert zei, werd er een beetje terloops bij vermeld: Remco reed niet op kop zoals afgesproken, hij reed aanvallend en niet defensief.

Aha. Hoe had Remco dan wel moeten rijden? Daarvoor is het interessant om te kijken naar het parcours. 2.500 hoogtemeters, op het eerste gezicht was dat een eitje. Dat was het bij de vrouwen, want die koersten niet, tot de lokale circuits. Bij de mannen was het andere koek. De koers werd hard gemaakt op 180 kilometer van de finish. Door de Belgen. Door Evenepoel. Tegen alle afspraken in.

Waarom? In de eerste plaats omdat Remco Evenepoel een ego heeft van Schepdaal tot de Noordpool en terug en zichzelf de allerbeste vindt. Dat is hij heel vaak en dat was hij zondag misschien, wat niet wil zeggen dat hij had gewonnen, getuige daarvan zijn tweede plaats op het EK. Op het WK heeft hij bij de eerste de beste gelegenheid het gas opengedraaid. Geheel naar zijn eigen fysiologische capaciteiten, met dank aan dat parcours, maakte hij er een uitputtingslag van. Een beetje in de optiek: als ik dan toch moet knechten, dat de kopmannen mij maar proberen volgen.

Herinner u de beelden toen hij voorop reed samen met Tim Declercq, die verschillende keren raar keek en zelfs iets riep. ‘Geef maar buzze’ was het alvast niet. ‘Remco vent, niet zo rap’ komt dichter in de buurt. Herinner u ook de beelden van Evenepoel die op kop reed van de eerste groep en de andere Belgen op kop van het peloton. Waarom was dat, dacht u? Omdat ze hun eigen superknecht al lang niet meer vertrouwden, tiens. Een beetje goedkoop van oud-bondscoaches als José De Cauwer of Rik Verbrugghe om bondscoaches Sven Vanthourenhout en Serge Pauwels daarvoor de zwartepiet toe te spelen.

Wat was het resultaat van al dat sleur- en trekwerk van Evenepoel? Ten eerste dat hij zelf moest afhaken op het lokaal circuit en nooit in een situatie belandde waarbij hij aan het eind een ploegmaat (Alaphilippe of Sénéchal) moest terughalen. Maar ook dat de zescilinders in zijn ploeg – zware jongens als Wout van Aert en Jasper Stuyven en de rest van de Belgische ploeg – sneller dan voorzien hun brandstoftank leeg moesten rijden, alleen al om hem te volgen.

Op dat parcours aan die hoge snelheid speelde drafting, wat normaal tot wel 200 watt winst oplevert, veel minder een rol door dat continue afremmen, draaien en weer optrekken. Daardoor hebben Wout van Aert, Jasper Stuyven en Mathieu van der Poel om en nabij de 7.000 kilocalorieën verbrand. Klein, zeg maar groot probleem: dat kan niemand opeten op voorhand en al helemaal niet bijvullen tijdens de wedstrijd. De veel lichtere Alaphilippe kwam uit bij 5.000 kilocalorieën en had bijgevolg wel nog wat in de tank.

Oké, niets zegt dat Alaphilippe ook in een ander scenario zondag niet de beste was geweest, en al helemaal niet dat hij geen verdiende en mooie wereldkampioen is, maar dit koersverloop was voor hem een rode loper. Uitgerold door de Belgische ploeg. Correctie: door één Belg, die de koers veel te snel veel te hard maakte, waardoor de andere Belgen – allemaal zwaardere jongens – in energienood kwamen.

Rest alleen nog de vraag: waarom heeft Evenepoel net zoals in Tokio zichzelf en uiteindelijk ook zijn eigen kopman in de vernieling gereden? Uit dommigheid, koppigheid, slimmigheid, of laat zijn kampioenenego niet toe dat hij in dienst rijdt? Was Van Aert in het verlies rijden een opdracht vanuit de Wolfpack en is motorgate van de Ronde van Vlaanderen 2020 nog niet verteerd? Patrick Lefevere had alvast gelijk toen hij zei dat Remco Evenepoel goed had gewerkt voor Julian Alaphilippe. En Eddy Merckx ook: of je neemt hem mee als enige kopman, of je laat hem thuis.