Knuffels en gejoel

Zwift is de beste uitvinding van deze eeuw. In nauw overleg dan wel met een slimme fietstrainer zoals de Tacx Neo 2T Smart, die ik overigens aan de volle prijs heb gekocht. Dat meld ik er ongevraagd bij omdat sportjournalisten de voorbije week geen te beste beurt hebben gemaakt. Na wat fysieke problemen en dito achterstand ben ik helemaal terug bij nul begonnen en zit ik in week vier van de opbouw van de functional treshold power, ook weleens afgekort als FTP.

Daar werk ik tegenwoordig aan terwijl ik werk, naar voetbal kijk. Wat een verschil met vroeger: in de zetel zitten, blikje halen of latteetje zetten en mini-Leootje verhapstukken heeft plaatsgemaakt voor een sessie foundation, ondersteund door een grote bidon isotone dorstlesser.

Het enige waar ik nog iets moet op vinden is nota kunnen nemen terwijl de ingevingen opborrelen. Ik had tussen blokjes twee en vijf enkele mooie hersenspinsels verzonnen, maar die ben ik na het douchen vergeten. Misschien toch maar voortaan de Wahoo Kickr- ventilator handmatig bedienen en de iPhone gebruiken als voicerecorder.

Gisterennamiddag had ik een foundation training, met 48 minuten zone 2, uithouding dus, ideaal om ondertussen voetbal te kijken. En als er geen voetbal is, een serie. Zoals die van Naomi Osaka, voor wie ik inmiddels iets meer begrip kan opbrengen als ze weer eens kraakt onder de immense druk. Die serie toont duidelijk aan waar het schoentje knelt bij die topsportende millennials of zoomers: te veel entourage, te veel randgedoe, meer afleiding dan focus.

Maar goed, gisteren dus even geen Osaka, wel voetbal. Om halftwee speelde Anderlecht in Brugge een vriendschappelijke partij voetbal tegen het plaatselijke Club. Vriendschappelijk, ja, die indruk had ik vanaf mijn fiets. De intensiteit was matig, er werd gelopen maar niet te veel en niet te hard, er werd gevoetbald maar niet te best en niet te fanatiek, er werd een keer een trap uitgedeeld maar niks gemeens.

Club beging twee keer meer overtredingen dan Anderlecht, maar de helft daarvan kwam op de rekening van Eder Balanta, die als hij basketbal zou spelen waar ze de fouten optellen geen halve helft op het veld zou staan. De Colombiaan Balanta heeft een carrière gemist. Als hij dertig jaar eerder was geboren, had Pablo Escobar hem ongetwijfeld ingelijfd. Balanta zou vervolgens het rijk van Escobar hebben bewaakt zoals hij het middenveld van Club bewaakt: gemeen, geniepig, nietsontziend – en Escobar zou vast nog in leven zijn.

Balanta was al van het veld toen na afloop de spelers elkaar begroetten alsof ze tot een uur voor de wedstrijd samen pinten hadden gedronken en daar achteraf zouden mee doorgaan. Vincent Kompany knuffelde samen met Hans Vanaken en de commentatoren deden een beetje meewarig over wat ze zagen: het acuut belang was nog ver weg, dat zou wel komen met de play-offs. Terwijl ik zoiets had van: dat voetbal ook op die manier kan, we gaan erop vooruit.

Uiteraard was er gejoel van de Brugse fans. Lior Refaelov, die het ook niet kon helpen dat Ivan Leko hem niet meer moest en via een Antwerps omwegje transfervrij in Anderlecht was beland, werd bij elk balcontact uitgefloten. Idem voor Benito Raman, die ooit een Gentse overwinning vierde met het weinig stichtende riedeltje ‘Alle boeren, zijn homo’s’, waarbij boeren staat voor FCB-supporters. Raman scoorde bijna met het hoofd, net zoals hij in mei 2015 in de eindfase van de competitie de beslissende 2-3 met het hoofd op het bord prikte en zo Gent op weg zette naar de titel. Qua symboliek had dat kunnen tellen.

Dus ja, alles bij elkaar een gezapig partijtje met een billijke uitslag. Tot Kompany ineens via Sporza op de iPad verscheen: “Het resultaat van de wedstrijd is niet belangrijk voor mij. Ik ga hier ontgoocheld en gedegouteerd naar huis. Heel de match werden ik en mijn staf uitgescholden voor bruine aap.”

Haast onmiddellijk verscheen een reactie van de thuisploeg, want die hebben ze zomaar te copy-pasten van eerdere incidenten. “Club Brugge, zijn supporters, staf, spelers, medewerkers en bestuur veroordelen ten strengste elke vorm van racisme. Deze enkelingen zijn niet representatief voor de waarden en normen van onze Club en hebben geen enkele plaats in Jan Breydel.”

De CEO is inzake dronken rijden een hardnekkige recidivist, CEO en voorzitter worden straks waarschijnlijk aangeklaagd voor witwas en de harde kern heeft de slechtste reputatie inzake supportersgeweld en racisme van heel België. Verder is er niks aan de hand met de normen en waarden van deze club.